Ακόμα και τη «γαρνιτούρα» κλέβουν ο ένας απ' τον άλλο, κακοποιώντας στις λαϊκές συνειδήσεις την έννοια της προόδου. Η μεν ΝΔ βαφτίζει «αληθινά προοδευτική πολιτική» την αποθέωση της ατομικής ευθύνης στη διαχείριση της πανδημίας και το τσάκισμα κάθε εργατικού λαϊκού - δικαιώματος, ο δε ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει ως «σύγχρονη προοδευτική στρατηγική» τη δική του εκδοχή της ίδιας αντιλαϊκής διαχείρισης, που γίνεται τάχα «πιο αποτελεσματική» με τη συνεισφορά της «επιστημονικής γνώσης». Ο λαός όμως δοκίμασε ξανά και ξανά τις αυταπάτες αυτές και κάθε φορά έμενε με την πικρή γεύση της απογοήτευσης. Το μόνο σχέδιο που μπορεί να υπηρετήσει τις δικές του ανάγκες είναι αυτό της σύγκρουσης με τα σχέδια του κεφαλαίου. Βρίσκεται στον δρόμο της συμπόρευσης με το ΚΚΕ, για τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο: Την κοινωνία όπου ο λαός θα έχει την οικονομία και την εξουσία στα χέρια, θέτοντας τις τεράστιες σημερινές δυνατότητες στην υπηρεσία των δικών του αναγκών, με τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και τους θεσμούς της εργατικής εξουσίας.