Κλαυθμοί και οδυρμοί από τους «Οικολόγους - Πράσινους» για το «ναυάγιο» της Κοπεγχάγης. Πλήθος οι ανακοινώσεις και οι δηλώσεις στελεχών τους που καταγγέλλουν ότι οι αρχηγοί των κρατών κώφευσαν, ότι πρόδωσαν το μέλλον των πολιτών τους, ότι η επίσημη πολιτική απέτυχε, ότι αποκαλύφθηκε κρίση απουσίας πολιτικής βούλησης και οράματος και αφού έτσι λένε πως έχουν τα πράγματα ζητούν να αποτελέσει η Κοπεγχάγη την «εκκίνηση ενός παγκόσμιου κινήματος για την ανατροπή των καταστροφικών πολιτικών» και καλούν τον ελληνικό λαό «σε συστράτευση, ώστε να επιδιώξουμε πράξεις και όχι υποσχέσεις, συγκεκριμένες δεσμεύσεις της κυβέρνησης αντί για εξαγγελίες καλών προθέσεων, σαφή χρονοδιαγράμματα αντί για επικοινωνιακές κινήσεις, αποτελεσματικά οικονομικά εργαλεία και προγράμματα που προστατεύουν το κλίμα»...

Μόνο που για να φτιάξεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά. Οσοι συναθροίστηκαν στην Κοπεγχάγη άλλη αποστολή έχουν, να τα ζεσταίνουν για αναπαραγωγή. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου νοιάζονται για το περιβάλλον μόνο απ' τη σκοπιά του πώς αυτό θα αποδώσει περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο. Για τίποτα άλλο. Και γι' αυτό η αποτυχία της συνόδου ήταν προδιαγεγραμμένη. Απ' την άλλη, δυνάμεις όπως οι «Οικολόγοι - Πράσινοι», αν και «κόπτονται» για το περιβάλλον, σιωπούν όταν πρόκειται να καταδειχτούν οι υπαίτιοι της καταστροφής του, άρα και ο στόχος εναντίον του οποίου πρέπει να κινηθεί το εργατικό λαϊκό κίνημα. Μιλούν για ανατροπή των καταστροφικών πολιτικών, αλλά εδώ χρειάζεται ανατροπή του καπιταλισμού, του τρόπου παραγωγής που καταστρέφει ανθρώπους και περιβάλλον. Ζητούν χρονοδιαγράμματα, προγράμματα, δεσμεύσεις από την κυβέρνηση, αν και πρέπει να γνωρίζουν πως και τα καλύτερα προγράμματα δεν πρόκειται να προχωρήσουν ούτε χιλιοστό, προσκρούοντας στις αντίθετες επιδιώξεις του κεφαλαίου. Οποιος νοιάζεται πραγματικά για το περιβάλλον και τον άνθρωπο δεν μπορεί παρά να παλεύει αντιιμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά. Καθετί άλλο συντείνει στη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης.