Τρίτη 22 Δεκέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κλαυθμοί και οδυρμοί από τους «Οικολόγους - Πράσινους» για το «ναυάγιο» της Κοπεγχάγης. Πλήθος οι ανακοινώσεις και οι δηλώσεις στελεχών τους που καταγγέλλουν ότι οι αρχηγοί των κρατών κώφευσαν, ότι πρόδωσαν το μέλλον των πολιτών τους, ότι η επίσημη πολιτική απέτυχε, ότι αποκαλύφθηκε κρίση απουσίας πολιτικής βούλησης και οράματος και αφού έτσι λένε πως έχουν τα πράγματα ζητούν να αποτελέσει η Κοπεγχάγη την «εκκίνηση ενός παγκόσμιου κινήματος για την ανατροπή των καταστροφικών πολιτικών» και καλούν τον ελληνικό λαό «σε συστράτευση, ώστε να επιδιώξουμε πράξεις και όχι υποσχέσεις, συγκεκριμένες δεσμεύσεις της κυβέρνησης αντί για εξαγγελίες καλών προθέσεων, σαφή χρονοδιαγράμματα αντί για επικοινωνιακές κινήσεις, αποτελεσματικά οικονομικά εργαλεία και προγράμματα που προστατεύουν το κλίμα»...

Μόνο που για να φτιάξεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά. Οσοι συναθροίστηκαν στην Κοπεγχάγη άλλη αποστολή έχουν, να τα ζεσταίνουν για αναπαραγωγή. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου νοιάζονται για το περιβάλλον μόνο απ' τη σκοπιά του πώς αυτό θα αποδώσει περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο. Για τίποτα άλλο. Και γι' αυτό η αποτυχία της συνόδου ήταν προδιαγεγραμμένη. Απ' την άλλη, δυνάμεις όπως οι «Οικολόγοι - Πράσινοι», αν και «κόπτονται» για το περιβάλλον, σιωπούν όταν πρόκειται να καταδειχτούν οι υπαίτιοι της καταστροφής του, άρα και ο στόχος εναντίον του οποίου πρέπει να κινηθεί το εργατικό λαϊκό κίνημα. Μιλούν για ανατροπή των καταστροφικών πολιτικών, αλλά εδώ χρειάζεται ανατροπή του καπιταλισμού, του τρόπου παραγωγής που καταστρέφει ανθρώπους και περιβάλλον. Ζητούν χρονοδιαγράμματα, προγράμματα, δεσμεύσεις από την κυβέρνηση, αν και πρέπει να γνωρίζουν πως και τα καλύτερα προγράμματα δεν πρόκειται να προχωρήσουν ούτε χιλιοστό, προσκρούοντας στις αντίθετες επιδιώξεις του κεφαλαίου. Οποιος νοιάζεται πραγματικά για το περιβάλλον και τον άνθρωπο δεν μπορεί παρά να παλεύει αντιιμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά. Καθετί άλλο συντείνει στη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης.

Νεόπτωχοι ... και μαστουρωμένοι

Την οικονομική κρίση που χτυπάει και την πολιτεία της Καλιφόρνιας προβάλλουν οι «υποστηρικτές» της νομιμοποίησης της μαριχουάνας.

Το «οπλοστάσιο» των υποστηρικτών της νομιμοποίησης, που δηλώνουν ότι έχουν συλλέξει πάνω από 680.000 υπογραφές για ένα δημοψήφισμα που θα νομιμοποιήσει την κατοχή αλλά και την καλλιέργεια κάνναβης για ψυχαγωγική χρήση, είναι ...μεγάλο. Σύμφωνα με έρευνα που έγινε τον προηγούμενο Απρίλη, το 56% των ψηφοφόρων στην Καλιφόρνια συμφωνούν με τη νομιμοποίηση της χρήσης για λόγους αναψυχής και τη φορολόγησή της ως πηγής εσόδων, που μπορεί να ανακουφίσει την κρίσιμη κατάσταση του προϋπολογισμού.

Επίσης, το πολιτειακό συμβούλιο φόρων κατέληξε ότι η Καλιφόρνια θα μπορούσε να συλλέξει φόρους 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την εφαρμογή του νομοσχεδίου για τη νομιμοποίηση, το οποίο έχει προτείνει και ο δημοκρατικός βουλευτής Τομ Αμιάνο. Ακόμη, φέρνουν ως επιχείρημα ότι η διακοπή των διώξεων για κατοχή μαριχουάνας θα απελευθερώσει τις περιορισμένες δυνάμεις επιβολής του νόμου και θα επιφέρει σοβαρό πλήγμα(!) στα καρτέλ, ανάλογο με αυτό που επέφερε στη δεκαετία του 1930 η ανάκληση της ποτοαπαγόρευσης, στην καταστολή του οργανωμένου εγκλήματος. Επίσης, ότι η νομιμοποίηση θα είναι για την Καλιφόρνια ό,τι ο τζόγος για τη Νεβάδα, ένα επιπλέον τουριστικό αξιοθέατο. Ηθη της ...αγοράς με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση.

Το θράσος τους ξεπερνά κάθε όριο

«Πρωτοφανή τραμπουκισμό που θύμισε ότι εισβολή σε στούντιο τηλεόρασης είχαμε να δούμε από την εποχή της χούντας», έσπευσε να χαρακτηρίσει ο εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. Κ. Αϊβαλιώτης, την περασμένη Πέμπτη, τη δυναμική παρέμβαση που έκαναν οι ταξικές δυνάμεις στο στούντιο της ΕΡΤ - 3, βγάζοντας στον αέρα τη φωνή των εργαζομένων. Εργάτες να εκφωνούν απεργιακό δελτίο από το στούντιο της κρατικής τηλεόρασης; Επικίνδυνα πράγματα «διά τον νόμον και την τάξιν!» Ενοχλήθηκε σφόδρα λοιπόν ο ΛΑ.Ο.Σ. και έτρεξε - όπως ήταν φυσικό - μαζί με εκδότες και άλλους υπηρέτες τους να καταδικάσει την κινητοποίηση που τάραξε τα νερά της «συναίνεσης».

Καμιά έκπληξη. Το θράσος τους όμως ξεπέρασε κάθε όριο, όταν έφτασαν στο σημείο να καμωθούν τους υπερασπιστές της ... δημοκρατίας, προσβάλλοντας κάθε δημοκράτη πολίτη. Γιατί είναι πολλές οι ευκαιρίες που έχει αρπάξει για να εκφράσει το θαυμασμό και την εκτίμησή του στα πρωτοκλασάτα στελέχη της χούντας. Θυμίζουμε μόνο το εξής: την 21/2/2002, ο σημερινός πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης φιλοξενούσε στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ τον ... Παττακό! Ετσι εκφράζει ο ΛΑ.Ο.Σ. την αγωνία του για τη σωτηρία της δημοκρατίας. Τέτοια «περιφρόνηση» (!) στους πραξικοπηματίες. Ευτυχώς πάλι, που δεν τους έβγαλαν να μιλήσουν σε δημόσια εκδήλωση. Ας πάψουν όμως να προκαλούν τους εργαζόμενους. Τουλάχιστον ας σιωπήσουν.

Απειθαρχία και ανυπακοή

Η απεργία στις 17 του Δεκέμβρη βοήθησε χιλιάδες εργατοϋπάλληλους σε στεριά και θάλασσα να δουν πιο καθαρά τη σημασία και το ρεαλισμό που έχει το κάλεσμα για απειθαρχία και ανυπακοή στην πολιτική της πλουτοκρατίας. Η ίδια η απεργία αποτέλεσε μια δυνατή γροθιά στο στομάχι εκείνων των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων που πασχίζουν με κάθε μέσο να αποσπάσουν την εργατική λαϊκή συναίνεση στην άγρια ταξική πολιτική, την οποία σε κοινό μέτωπο προωθούν και υπερασπίζονται. Κόντρα στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία, εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις τσάκισαν την άθλια προπαγάνδα που λέει ότι είναι κοινά τα συμφέροντα των εργαζομένων και της πλουτοκρατίας. Κατέθεσαν με απεργιακές αποφάσεις την απειθαρχία και την ανυπακοή τους στα κελεύσματα όσων τους καλούν να βάλουν πλάτη για να ξεπεραστεί η κρίση προς όφελος του κεφαλαίου.

Το ίδιο εκφράστηκε και στους τόπους δουλειάς. Χιλιάδες εργάτες αναμετρήθηκαν με την εργοδοτική τρομοκρατία. Πήραν την κινητοποίηση στα δικά τους χέρια. Δήλωσαν απεργοί, επειδή αυτό επιβάλλει το ταξικό τους συμφέρον, όσο κι αν η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σκύλιασε να φοβίσει τους εργαζόμενους πως αν δεν πειθαρχήσουν στο αφεντικό, η ίδια δεν πρόκειται να τους καλύψει, αφού «η απεργία είναι του ΠΑΜΕ». Η ανοιχτή απεργοσπασία της ΓΣΕΕ, το χέρι βοήθειας που με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο άπλωσε στην εργοδοσία και την κυβέρνηση στην πιο κρίσιμη στιγμή της κινητοποίησης, το τσάκισαν οι ίδιοι οι εργάτες, κάνοντας απειθαρχία και ανυπακοή στα εκβιαστικά διλήμματα. Στην τρομοκρατία «φορέων» και «οργανώσεων» που έχουν ταχθεί να υπηρετούν το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

Η απειθαρχία και η ανυπακοή από τους ίδιους τους εργαζόμενους, αλλά και η ταξική αλληλεγγύη των εργατών, σαν στάση που απαντά στα πραγματικά εργατικά συμφέροντα και ανοίγει δρόμους, πήρε σάρκα και οστά με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στο λιμάνι του Πειραιά. Εκεί όπου εφοπλιστές, κυβέρνηση και ταξική Δικαιοσύνη νόμισαν πως θα ξεμπερδέψουν με το δίκαιο αγώνα των ναυτεργατών, απαγορεύοντας δικαστικά την απεργία. Οι εργάτες της θάλασσας, έχοντας την αλληλεγγύη χιλιάδων συναδέλφων τους της στεριάς, κουρέλιασαν την απόφαση του δικαστηρίου και κράτησαν τα καράβια δεμένα στους ντόκους μέχρι τη λήξη της κινητοποίησης, τα μεσάνυχτα της Πέμπτης. Αυτή η κινητοποίηση, συνέχεια των μεγάλων αγώνων ενάντια στις πρασινογάλαζες επιστρατεύσεις των ναυτεργατών, αποτελεί παρακαταθήκη για το εργατικό λαϊκό κίνημα.

Το ίδιο ισχύει συνολικά για την απεργιακή μάχη στις 17 του Δεκέμβρη. Απελευθέρωσε νέες δυνάμεις, δίδαξε στην εργατική τάξη πως, όταν έχει εμπιστοσύνη στη δύναμή της μπορεί να κινήσει βουνά. Εδειξε πως το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του δεν είναι ανίκητοι και πως το εργατικό λαϊκό κίνημα μπορεί να τους στριμώχνει όταν δρα ενιαία, με ταξική γραμμή, επιμονή, πειθαρχία και με στόχους πάλης που απαντούν στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Μέσα σ' ένα τέτοιο κίνημα θα συνειδητοποιείται ολοένα και πλατύτερα η σημασία και η δύναμη της απειθαρχίας και της ανυπακοής. Μέσα από τέτοιους και άλλους αγώνες, η εργατική τάξη θα συνειδητοποιεί όχι μόνο τη δύναμη, αλλά και το ιστορικό καθήκον που έχει να ανατρέψει μια πολιτική σάπια και αντιδραστική μέχρι το μεδούλι.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Στήριγμα του κεφαλαίου η πολιτική της ΕΕ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΝΗΣΥΧΕΙ - όπως μαθαίνουμε - η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Εχουμε, λέει, πολύ υψηλό δημοσιονομικό χρέος κι αυτό δεν είναι καλό...

Σαν την «καλή μητέρα», η Κομισιόν έχει άγχος για τα «παιδιά» της που πήραν το ...στραβό το δρόμο και δε γνωρίζει τι θα απογίνουν.

Καλή η προσπάθεια, δε λέμε, όμως ...δεν πειστήκαμε. Γιατί, με τον ίδιο τρόπο «ανησυχούν» και οι τράπεζες για τους πελάτες τους. Δε θέλουν να τους δουν να «φαλιρίζουν»...

Μεταξύ «φθοράς και αφθαρσίας» τους προτιμούν. Να μην έχουν χρήματα, ώστε να εξαναγκάζονται να δανείζονται, αλλά και να βγάζουν τόσα, ώστε ίσα - ίσα να αποπληρώνουν τη δόση.

Θέλουν αυτήν την θαυμάσια - γι' αυτούς - ισορροπία, όπου οι λαοί διατίθενται μόνο για απομύζηση, χωρίς να μπορούν να σκεφτούν ή να κάνουν οτιδήποτε άλλο.

Εξυπακούεται ότι αυτά αφορούν μόνο τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους μαζί με τους αγρότες και τους μικροεπαγγελματίες.

Γιατί τις επιχειρήσεις τις θέλουν ανθηρές και τις στηρίζει η Κομισιόν με τις πολιτικές της, ώστε να παραμένουν τέτοιες. Αλλωστε, για τα κέρδη των ΑΕ στην Ελλάδα δεν υπάρχει - ως γνωστόν - κανένα πρόβλημα.

Είτε έχουμε κρίση, είτε έχουμε ανάκαμψη, είτε κρύο, είτε ζέστη τα κέρδη τους πολλαπλασιάζονται με τους ρυθμούς αύξησης να ποικίλλουν ελαφρώς. Είναι ...«παντός καιρού».

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΤΟ ...ΠΙΑΣΑΜΕ το υπονοούμενο από την ομιλία Αβραμόπουλου στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Για «κοινές μάχες» με την κυβέρνηση ενάντια στην κρίση είπε, για «υπεύθυνη αντιπολίτευση» είπε, για συναίνεση είπε ...όλα τα καλά.

Δεν ξέρουμε πόσες ψήφους θα πάρει τελικά ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης, είναι, όμως, σαφές ότι την πολιτική που εκφράζει θα τη στηρίξουν πολύ περισσότεροι από αυτούς που θα τον ψηφίσουν.


Γρηγοριάδης Κώστας

Βαφτίζουν «άρνηση» ό,τι δεν τους βολεύει

Γρηγοριάδης Κώστας

Την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει με ταχείς ρυθμούς τη διάλυση της δημόσιας και κοινωνικής ασφάλισης επιβεβαιώνει και το άρθρο του υπουργού Εργασίας, Α. Λοβέρδου, στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», της περασμένης Κυριακής.

Ο υπουργός κινδυνολογεί ξανά περί μη δυνατότητας του ασφαλιστικού συστήματος να καταβάλει τις συντάξεις το 2015. Επικεντρώνει σε δήθεν εγγενείς αδυναμίες του ασφαλιστικού συστήματος για να συγκαλύψει ότι μία από τις βασικές αιτίες των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν σήμερα τα Ταμεία είναι η επί δεκαετίες συστηματική κλοπή των τεράστιων αποθεματικών τους από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, για λογαριασμό του τελευταίου. Ακόμα θέλει να κρύψει ότι καμία μέχρι σήμερα μεταρρύθμιση δεν είχε στόχο την επίλυση του Ασφαλιστικού. Πραγματικός στόχος όλων - και της σημερινής - είναι το πώς θα μειωθεί παραπέρα το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος της εργασίας, αλλά και να βρεθούν τρόποι ώστε το κεφάλαιο να αρπάξει ακόμα περισσότερα από τους εργαζόμενους μέσω της μετατροπής των συντάξεων, της υγείας και της πρόνοιας σε αντικείμενα εμπορικής συναλλαγής και τζογαρίσματος.

Με την ίδια αποπροσανατολιστική στόχευση ο υπουργός κατηγορεί, μεταξύ άλλων, το ΚΚΕ για «στείρα άρνηση». Κάνει δηλαδή ότι δεν ξέρει πως το ΚΚΕ σήμερα είναι το μόνο κόμμα που έχει ξεκάθαρη, ολοκληρωμένη και συγκροτημένη πρόταση για την Κοινωνική Ασφάλιση. Μόνο που η πρόταση αυτή είναι διαμορφωμένη με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και αυτό είναι αντίθετο στα σχέδια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που μιλά για λογαριασμό των βιομηχάνων και των τραπεζιτών. Εν κατακλείδι, αν και ο υπουργός φέρει την ιδιότητα του επιστήμονα, οι διαπιστώσεις του στηρίζονται στην απόκρυψη, τη διαστρέβλωση και την παραπλάνηση. Εύλογη αντίδραση όταν προσπαθείς να πείσεις ότι ...η Γη είναι επίπεδη.

«Μέτωπο» εξωραϊσμού της αντιλαϊκής πολιτικής

Από πουθενά δεν προκύπτει ο πρωτοσέλιδος τίτλος της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας» ότι τάχα ο Γ. Παπανδρέου ανοίγει «μέτωπο» κατά των «οίκων» (σ.σ. αξιολόγησης) και μάλιστα από κοινού με Σαρκοζί και Θαπατέρο. Είναι τίτλος καθαρά προπαγανδιστικός που εξωραΐζει την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και από την άποψη αυτή μάλλον «υπηρεσία» προσφέρει. Ο Γ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του όχι μόνο δεν έχουν ανοίξει κανένα μέτωπο με τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, δηλαδή τα όργανα των διεθνών τοκογλύφων της χρηματιστικής ολιγαρχίας, αλλά σε κάθε ευκαιρία προσφέρει διαβεβαιώσεις ότι «θα κάνει ό,τι ζητούν», δηλαδή θα πάρει όλα τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα στο όνομα της μη «υποβάθμισης». Οτι δεν έχει καμία διάθεση αντιπαράθεσης και σύγκρουσης με τους «οίκους αξιολόγησης» και βέβαια τα αφεντικά τους, τα μονοπώλια, φάνηκε καθαρά και από την ομιλία του στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ το Σάββατο, όπου όχι μόνο δεν έκανε καμία σχετική αναφορά, αλλά αντίθετα έστειλε μήνυμα πλήρους συμμόρφωσης και υποταγής στις αξιώσεις τους, διαβεβαιώνοντας ότι «θα δράσουμε τώρα και αποφασιστικά» και αναγορεύοντας το 2010 ως έτος «των μεγάλων αλλαγών και ανατροπών παντού». Το μόνο που ζητά ο πρωθυπουργός από τους «διεθνείς οίκους» είναι, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, «μια ανάσα» για να επιβάλει τα νέα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να υποστηρίζεται ότι ανοίγει μέτωπο, υπάρχει χάος απροσμέτρητο, που μόνο μια «αδέσμευτη» εφημερίδα δεν μπορεί να διακρίνει...

Ωθηση σε ευρω-επεμβάσεις

«Στόχος μου είναι να αξιοποιήσω τους διάφορους μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων που διαθέτουμε ήδη και πρέπει να τους αναπτύξουμε περαιτέρω, όπως και τις πολιτικές και στρατιωτικές μας δυνατότητες, ώστε να έχουμε επιτυχία». Αυτή είναι η προτεραιότητα της νεόκοπης, ελέω συνθήκης Λισαβόνας, «υπουργού Εξωτερικών» της ΕΕ Κ. Αστον, προκειμένου όπως σημειώνει να γίνει «πιο δυνατή η φωνή της ΕΕ στην παγκόσμια σκηνή». Προκειμένου να μην αφήσει αμφιβολίες, η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής ξεκαθαρίζει ότι θα συνεχιστούν και θα ενταθούν οι «πολιτικές και στρατιωτικές αποστολές» της ΕΕ, που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη «σε τέσσερις διαφορετικές ηπείρους», όπως καυχάται σε άρθρο της που δημοσιεύεται στην «Καθημερινή». Διακηρυγμένος στόχος είναι «η από κοινού δράση με τις ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή», αλλά και στο Αφγανιστάν και το Ιράν. Επίσης πέρα από το «σημαντικό ρόλο» που διαδραματίζει η ΕΕ στα Βαλκάνια και στο Νότιο Καύκασο, ιδιαίτερη σημασία αποδίδει στην επέκταση στην Αφρική, όπου όπως αναφέρει η ΕΕ δραστηριοποιείται γύρω από το Κέρας της Αφρικής και «με ζωτικής σημασίας χερσαίες πρωτοβουλίες». Οι παραπάνω δηλώσεις επιβεβαιώνουν πανηγυρικά την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η συνθήκη της Λισαβόνας είναι ένα βασικό εργαλείο για την παραπέρα στρατιωτικοποίηση και συντονισμό των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε όλα τα μέρη του πλανήτη.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Δυο γραμμές σε σύγκρουση

Αποτελεί βασικό γνώρισμα της κρίσιμης απεργιακής μάχης που κορυφώθηκε την περασμένη Πέμπτη, η πιο πλατιά, στοιχειοθετημένη, κρυστάλλινη ανάδειξη των δύο γραμμών που συγκρούονται μέσα στο εργατικό κίνημα. Γνώρισμα που κατατάσσει την πρόσφατη 24ωρη απεργία σε σημαντική παρακαταθήκη για τη συσπείρωση και ενεργοποίηση νέων δυνάμεων σ' εκείνη τη γραμμή πάλης που μπορεί να οδηγήσει στην οριστική χειραφέτηση της εργατικής τάξης από τους δυνάστες της.

Το απεργοσπαστικό «διάγγελμα» της ΓΣΕΕ και η σπουδή της να βγάλει τις κινητοποιήσεις παράνομες πριν ακόμα και από τα αστικά δικαστήρια στα οποία κατέφυγε η μεγαλοεργοδοσία, αποκάλυψε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την αντεργατική αποστολή την οποία, συνειδητά και στοχοπροσηλωμένα, έχουν αναλάβει οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Στην ίδια κατεύθυνση τρομοκράτησαν εργαζόμενους, περιφρόνησαν τις αγωνιστικές τους διαθέσεις, συστρατεύτηκαν με την εργοδοσία, ακόμα και την επομένη που πλήθος κόσμου συμφώνησε με τον χαρακτηρισμό της ΓΣΕΕ ως «τριτοβάθμιας οργάνωσης συνδικαλιστών». Αυτός είναι ο ρόλος που έχουν επιλέξει: η υπονόμευση των αγώνων των εργαζομένων, απροσχημάτιστα, αδίστακτα.

Στον αντίποδα, η ίδια η προκήρυξη, προετοιμασία και ολοκλήρωση της απεργιακής αναμέτρησης, αποτύπωσε τη δυναμική που έχει η γραμμή πάλης που εκφράζει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, σε κατεύθυνση ρήξης με την πλουτοκρατία. Χιλιάδες τόποι δουλειάς «νέκρωσαν» επειδή δεκάδες χιλιάδες απεργοί οργάνωσαν την απεργία, βγήκαν στους δρόμους της χώρας, έχοντας το προηγούμενο διάστημα συμμετάσχει, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, στην αντιπαράθεση με τη λογική της μοιρολατρίας και του συμβιβασμού. Πάνω σ' αυτή τη γραμμή, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι γνωρίζουν τους καρπούς της συνεπούς δράσης των ταξικών δυνάμεων, όπως αποτυπώνονται και στις συνδιασκέψεις που αυτές τις μέρες συνεχίζονται ενόψει της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ στις 9 Γενάρη.

Οσο δυναμώνει η αντεργατική επίθεση του «μαύρου μετώπου» κεφαλαίου - δυνάμεων του ευρωμονόδρομου - πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, τόσο ενισχύονται και οι μεθοδεύσεις για να τσουβαλιαστούν οι εργάτες στη γραμμή που λέει ότι - δήθεν - για να σωθεί ο εργάτης πρέπει πρώτα να σωθεί το αφεντικό του. Είτε με εκβιασμούς, είτε στη λογική των «αντοχών» μιας οικονομίας δομημένης για την εξασφάλιση μέγιστου δυνατού κέρδους στις πολυεθνικές, είτε μέσα από ένταση της ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης του κεφαλαίου. Ωστόσο, την ίδια ακριβώς ώρα, αναδεικνύεται περίτρανα πως μόνο με ενεργό στράτευση στη γραμμή ρήξης και ανατροπής της πολιτικής που υπηρετεί την «ανταγωνιστικότητα», οι εργάτες θα μπορέσουν και να υπερασπιστούν και να διευρύνουν τις κατακτήσεις τους. Οχι απλά επειδή χρειάζεται αντίσταση, προκειμένου να μπει φρένο στην εργοδοτική ασυδοσία. Αλλά γιατί η υπεράσπιση των συμφερόντων και των αναγκών του εργάτη βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών της. Οσο δυναμώνει αυτή η γραμμή πάλης, όσο δυναμώνουν τα συνδικάτα με τέτοια γραμμή κόντρα στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, τόσο δυναμώνει η δύναμη των εργατών για την επιβολή των δικών τους συμφερόντων. Αυτό το μαρτυρά η ίδια η ιστορία των αγώνων της εργατικής τάξης, η καθημερινή της πείρα. Γιατί ό,τι κατόρθωσε το κατόρθωσε μόνο όταν αποφάσισε να αμφισβητήσει και να στραφεί ενάντια στο κεφάλαιο, στην εξουσία του, και στους φορείς του μέσα στο κίνημά της.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ