H απεργιακή κινητοποίηση που οργανώνει το ΠΑΜΕ στις 17 Δεκέμβρη είναι μια σημαντική μάχη ανάμεσα σε άλλες, που το ταξικό κίνημα με πρωτοπόρους στην δράση τους κομμουνιστές, ξέρει να δίνει σε όλα αυτά τα 10 χρόνια της ζωής και δράσης του. Ωστόσο αυτή η απεργία έχει μια ξεχωριστή σημασία. Πραγματοποιείται από το ταξικό κίνημα σε μια περίοδο που εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός (ΓΣΕΕ,ΑΔΕΔΥ) επιχειρεί να ρίξει την ταφόπλακα της ταξικής συναίνεσης και συνεργασίας παντού, προβάλλοντας τον λεγόμενο κοινωνικό διάλογο, δηλαδή την συμβολή και των εργατών στο κρεβάτι του Προκρούστη που στήνει το κεφάλαιο. Το γεγονός ότι εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης και με την σοσιαλδημοκρατία στο κυβερνητικό τιμόνι επιχειρείται να περάσουν τα χειρότερα μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων σε όλους τους τομείς, κάνει την μάχη της απεργίας να παίρνει γενικότερα χαρακτηριστικά αναμέτρησης με την στρατηγική του κεφαλαίου, που θέλει να αποτελειώσει σημαντικές κατακτήσεις των εργαζομένων.

Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανοίγει την αντιλαϊκή επίθεση χτυπώντας το Ασφαλιστικό, τις συλλογικές και κλαδικές συμβάσεις, τις εργασιακές σχέσεις, το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά, την Παιδεία, τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Βάζει την χώρα ακόμα πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ο σχεδιασμός της αστικής τάξης προβλέπει τον αιφνιδιασμό και υπολογίζει στο χέρι βοήθειας από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ομως υπάρχει το αντίπαλο δέος που μπορεί να τους χαλάσει αυτούς τους σχεδιασμούς.

Ο πήχης της απαιτητικότητας μπαίνει πιο πάνω και αυτό που μετριέται είναι η οργάνωση των εργαζομένων όχι μόνο στα ταξικά συνδικάτα που παλεύουν με την γραμμή του ΠΑΜΕ, αλλά παντού και εκεί που υπάρχουν δυσκολίες, που κυριαρχεί ο συμβιβασμός και η υποταγή. Εχει σημασία με το παράδειγμα και την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών να υπάρξουν συζητήσεις και διεργασίες και στο τελευταίο εργοστάσιο, γραφείο ή μαγαζί. Να εξηγηθεί με επιμονή και υπομονή, γιατί τώρα είναι η ώρα να σηκώσουμε κεφάλι, να προβάλλουμε τις διεκδικήσεις μας και τις ανάγκες μας, ως τάξη απέναντι στις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, της ΕΕ, που εξυπηρετούν το κεφάλαιο και την κερδοφορία του.

Είναι αυτοί που κλέβουν την ζωή μας, κλέβουν τα όνειρα τα δικά μας και των παιδιών μας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επιδιωχθεί να στηθούν επιτροπές αγώνα εκεί που δεν υπάρχει το ταξικό συνδικάτο. Αυτό απαιτεί σχέδιο, συλλογική δουλειά, προσωπική αυτοθυσία και έκφραση αλληλεγγύης. Αυτή θα είναι συμβολή προοπτικής για να μπορέσει να ανασυνταχθεί το εργατικό, το λαϊκό κίνημα, ώστε να αρθεί στο επίπεδο των σημερινών αναγκών, ώστε να απαντήσει αποτελεσματικά στην πολύπλευρη επίθεση που δέχεται. Η απεργία στις 17 Δεκέμβρη του ΠΑΜΕ είναι δυνατόν να φέρει το κίνημα ένα βήμα πιο μπροστά. Και σ' αυτό πρέπει να συμβάλουμε όλοι.