Το ΚΚΕ, από την εποχή με «τα κότερα του Φλωράκη» έως τα «ρούβλια από την KGB» και από την εποχή που είχε δήθεν «μετοχές στην Ιντρακόμ» μέχρι τα σημερινά περί «Γερμανού», έχει αποκτήσει πια μεγάλη εμπειρία από τις μεθόδους που μετέρχονται εναντίον του οι αντίπαλοί του.

H λάσπη σε βάρος του ΚΚΕ, oι προβοκάτσιες, οι συκοφαντίες, τα ψεύδη είναι μια παλιά και «δουλεμένη» τακτική από τους γκαιμπελίσκους και τα παπαγαλάκια της «ψιθυρολογίας».

Μάλιστα, κατά την περίοδο της μεγάλης κρίσης και της διάσπασης του Κόμματος, το 1991, το ΚΚΕ βρέθηκε μπροστά σε μια σφοδρή, ενορχηστρωμένη και άνευ προηγουμένου από άποψη ρυπαρότητας αντικομμουνιστική επίθεση.

Ηταν τότε που, ξεπερνώντας κάθε όριο αθλιότητας, μερίδα των συγκροτημάτων του Τύπου έφτασε στο σημείο να «βαφτίζει» τους Ελληνες κομμουνιστές σαν «πράκτορες», «εμπόρους όπλων», «λαθρέμπορους» και βιομήχανους και να παρουσιάζει το ΚΚΕ σαν ένα κόμμα «εφοπλιστών» που είχε στήσει εταιρείες για το «ξέπλυμα μαύρου χρήματος»...

Το πλήθος των συκοφαντικών και υβριστικών μυθευμάτων ήταν αυτονόητο ότι θα κατέρρεε, όπως και συνέβη. Οι εμπνευστές της αντιΚΚΕ εκστρατείας, ωστόσο, ακολούθησαν μέχρι τέλους τη γνωστή συνταγή τού «πες - πες κάτι θα μείνει». Περιττό να σημειωθεί ότι επρόκειτο για ένα «τσουνάμι» λασπολογίας που ουδέποτε αποδοκιμάστηκε από τις τότε ηγεσίες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ.

Μια βδομάδα πριν τις εκλογές και αφού η πολιτική εξαχρείωση των διακινητών του «γκαιμπελισμού» αναδεικνύεται σε βασικό προεκλογικό «μότο» του αντικομμουνισμού, ας θυμηθούμε τι έλεγαν τότε. Φαίνεται από την ανασκόπηση των δημοσιευμάτων της εποχής, οι «γκαιμπελίσκοι», που σήμερα ανακυκλώνουν τις ατιμίες για τα «οικονομικά» του ΚΚΕ ή τις δήθεν σχέσεις του ΚΚΕ με την εταιρεία «Γερμανός», έτσι και τότε έλεγαν ότι τα κατασκευασμένα ψεύδη τους στηρίζονταν, τάχα, σε «αξιόπιστες πηγές και έγκυρες πληροφορίες»...