Κορυφώνει την επιχείρηση πυροδότησης της δικομματικής πόλωσης η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να ανεβάσει τη συσπείρωση της εκλογικής βάσης της. Την ίδια στιγμή όμως κρατά ψηλά τη «σημαία» της αντιλαϊκής πολιτικής, προαναγγέλλοντας επιτάχυνση της αντιλαϊκής επίθεσης μετά τις ευρωκάλπες, στην περίπτωση βέβαια που «δεν κοπεί ο βήχας» στα κόμματα του ευρωμονόδρομου.

Η κυβέρνηση ανεβάζει τους τόνους στο πλαίσιο του δικομματικού σκυλοκαυγά και των ψεύτικων διλημμάτων, αλλά ταυτόχρονα επαναβεβαιώνει τη στοχοπροσήλωσή της στην προώθηση των αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων». Μάλιστα, ο Κ. Καραμανλής δε δίστασε να τις παρουσιάσει και από το προεκλογικό μπαλκόνι, «αφαιρώντας» βέβαια τον βαθιά ταξικό και αντιδραστικό χαρακτήρα τους. Μιλώντας χτες το βράδυ στο Μαρκόπουλο Αττικής επανέλαβε τη θέση ότι «η παγκόσμια κρίση λειτουργεί σαν καταλύτης για ένα δεύτερο κύμα μεταρρυθμίσεων», αναφέροντας μάλιστα μια ενδεικτική λίστα με τις «μεταρρυθμίσεις» που θα προχωρήσει το επόμενο διάστημα, όπως οι νέες ανατροπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα, η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, η υλοποίηση της «οδηγίας Μπολκενστάιν» για την απελευθέρωση των υπηρεσιών κ.ο.κ. Οπως είπε, η «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» θα συνεχιστεί με αιχμή «την αυστηρότερη εφαρμογή των κριτηρίων χορήγησης συντάξεων αναπηρίας, αλλά και στον εξορθολογισμό των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων». Επίσης θα συνεχιστεί «η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, με πρώτη προτεραιότητα την αναμόρφωση του Λυκείου και τη ριζική αλλαγή του εξεταστικού συστήματος», η θέσπιση ολοκληρωμένου Συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, ενώ θα ξεκινήσει «το σταδιακό άνοιγμα κλειστών αγορών και κλειστών επαγγελμάτων».

Παράλληλα, προσπάθησε να δικαιώσει την επιλογή για ένταξη στην ΕΕ, υποστηρίζοντας ότι «η ΕΕ αποτελεί βάση και στήριγμα της πορείας μας στο μέλλον», ενώ «πέταξε» στο ακροατήριό του πάνω από 40 δισ. ευρώ από τις κοινοτικές επιδοτήσεις, εκ των οποίων 18 δισ. θα πάνε τάχα στους αγρότες και 24 δισ. από το Δ' ΚΠΣ.

Η μισή ομιλία του ωστόσο ήταν αφιερωμένη στη φραστική επίθεση κατά του ΠΑΣΟΚ, επιχειρώντας να απαξιώσει τα διλήμματά του και να ενισχύσει την εικόνα ότι ο έτερος μονομάχος «δεν έχει θέσεις και στρατηγική», σε αντίθεση βέβαια με την ίδια. Αν και αρχικά είπε ότι το δίλημμα του ΠΑΣΟΚ «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» αφορά αποκλειστικά το ΠΑΣΟΚ και την ηγεσία του, ωστόσο στη συνέχεια προχώρησε «επί της ουσίας», διατυπώνοντας ορισμένα ανούσια ρητορικά ερωτήματα, καλώντας την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να απαντήσει τι θα βούλιαζε τον τόπο.