Εργαζόμενη που επειδή έμεινε έγκυος απολύθηκε, δεν είχε καμία σχέση με το ΚΚΕ, αλλά με την πάλη του ταξικού κινήματος, επαναπροσλήφθηκε. Οταν τώρα πια τη ρωτάνε για το παιδί, απαντά, «α, αυτό είναι το παιδί του σωματείου, παιδί του ΚΚΕ!».

Κνίτισσα δίνει τη μάχη σ' ένα δύσκολο εργασιακό χώρο για να συμμετάσχουν οι συνάδελφοί της στην απεργία. Παραμονή της απεργίας, της πέφτει ο κλήρος να κάνει τη νυχτερινή βάρδια σαν προσωπικό ασφαλείας. Δυο συνάδελφοί της πάνε και ζητάνε να κάνουν τη βάρδιά της λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ξέρουμε ότι εσείς του ΠΑΜΕ θα είσαστε απ' τα χαράματα στην περιφρούρηση όλης της απεργίας. Να πας, θα μείνουμε εμείς στη θέση σου».

Απειρες τέτοιες ιστορίες μπορεί να αντλήσει κάποιος μιλώντας με τους συντρόφους γιατί βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Ιστορίες που τις γνωρίζει και η αστική τάξη. Εχει σημασία να το επισημαίνουμε αυτό, αν θέλουμε να εξηγούμε πατώντας στα πόδια μας, την επίθεση που δέχεται το ΚΚΕ κι ακόμα περισσότερο για να μπορούμε να κατανοήσουμε την ένταση της επίθεσης που ακολουθεί.

Στην καρδιά της κρίσης οι εφοπλιστές αγοράζουν 66 βαπόρια από δεύτερο χέρι έναντι 950 εκατομμυρίων δολαρίων. Από πού βγήκε αυτό το χρήμα; Απ' αυτούς που κάνουν την προπέλα να γυρίζει.

Την ίδια ώρα ένα σημαντικό τμήμα εργαζομένων όχι μόνο δεν μπορούν να πληρώσουν το δάνειο για το σπίτι αλλά ούτε καν ένα έκτακτο έξοδο που θα προκύψει. Και τα στοιχεία αυτά αφορούν το 2007. Το τι γίνεται το 2009 το βιώνουμε δίπλα μας.

Τέτοια παραδείγματα, επίσης, μπορούμε να βρούμε πάμπολλα. Η κρίση πληρώνεται απ' αυτούς που παράγουν τον πλούτο, γίνεται αφορμή για να γίνουν ισχυρότεροι οι καπιταλιστές (χάνονται και ορισμένοι απ' αυτούς αλλά αυτό είναι μέρος του παιχνιδιού).

Τι μπορεί να σταθεί απέναντι σ' αυτές τις εξελίξεις; Οι ίδιοι οι εργάτες που κατανοούν ότι για να βελτιωθεί η ζωή τους πρέπει να παλεύουν και για τα καθημερινά αλλά και για να ανοίγουν δρόμο για έναν κόσμο χωρίς εκμεταλλευτές. Το βάθεμα της κρίσης οδηγεί και σ' αυτό το συμπέρασμα. Εδώ, επίσης ο ρόλος του ΚΚΕ είναι καταλυτικός. Κάτι που επίσης γνωρίζουν οι καπιταλιστές κι αποφεύγουν σαν ο διάολος το λιβάνι, είναι τη συζήτηση για την κατάσταση της εργατικής τάξης, όσο και για τη σχέση του ΚΚΕ με τη ζωή που κάνουν οι εργάτες. Ξέρουν οι γραβάτες τι σημαίνει να περπατάς στο δρόμο και να σ' αναγνωρίζει ο γείτονας σα γείτονα - σύντροφο κι όχι σα λαμόγιο.

Οι καπιταλιστές γνωρίζουν πως για να εξασφαλίσουν τη κοινωνική συναίνεση που απαιτούν, πρέπει να φύγει από τη μέση ο σοσιαλισμός σαν ιδέα και προοπτική. Είναι υποχρεωμένοι να χτυπήσουν αυτήν την ιδέα και τους φορείς της. Αυτο συμβαίνει σήμερα. Πριν πεινάσουν, μαγειρεύουν. Και μαγειρεύοντας καταφεύγουν σε σχεδόν υστερικές επιθέσεις στο ΚΚΕ κάθε που λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Αδίστακτοι σε βαθμό να φτάνουν να επιβάλουν μέσα στις σχολικές τάξεις άκρα του τάφου σιωπή ώστε να κυριαρχεί η μία απόλυτη αλήθεια, αυτή που θέλει το σύστημα αδιατάραχτο, αυτή που θέλει τα μυαλά των παιδιών μια σούπα, που δεν αμφισβητεί τίποτα, καταπίνει αμάσητα τα πάντα.

Κροκόδειλοι, πάντα, κλαίνε, δήθεν, γιατί δεν είπαν, λέει, κάτι καινούριο οι αρχηγοί των κομμάτων. Μα από τον Αρη θα έρχονταν; Τι νέο να πουν τα κόμματα όταν οι θέσεις τους είναι δεδομένες. Αν κάτι ήταν να δώσει η συζήτηση ήταν ανάλυση και τονισμός αυτής ή της άλλης θέσης του καθενός. Χρήσιμο κάτι τέτοιο για να γίνονται και συγκρίσεις. Το κλάμα δεν είναι για το νέο που δεν είπαν. Το κλάμα είναι γιατί δεν θέλουν να γίνεται καμιά άλλη συζήτηση παρά μόνο αυτή που οι ίδιοι οι κροκόδειλοι οργανώνουν για τη συντήρηση του συστήματος.

Οι ίδιοι που επιχείρησαν να φιμώσουν το ΚΚΕ με ερωτήσεις «για το φύλο των αγγέλων», λένε μετά πως δεν άκουσαν τίποτα για τις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Κι όμως το ΚΚΕ κατέθεσε και στο «ντιμπέιτ» τον απολογισμό αυτής της σχέσης και είναι αρνητικός για τους εργαζόμενους. Οπως επίσης είπε ευθέως ότι για τους εργαζόμενους η επόμενη μέρα περιέχει χολή. Ε, αυτά δεν πρέπει να λέγονται στο πάνελ κι αφού ειπώθηκαν, καλό είναι να εξαφανιστούν.

Πειράζει που δε θα αφήσουμε δευτερόλεπτο να πάει χαμένο, που δε θα αφήσουμε γείτονα, συνάδελφο, συμμαθητή που να μη μιλήσουμε μαζί του; Πειράζει που το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ θα φροντίσουμε να φτάσει σ' όλα εκείνα τα χέρια που πρέπει, αλλά και να πέσει μέσα στην κάλπη; Δύναμη και υπόμνηση ότι το λαϊκό κίνημα δεν τα διπλώνει, ότι ήδη η αντίσταση οργανώνεται να γίνει αντεπίθεση!