Εμαθε ο Κ. Καραμανλής ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταθέσει νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση του εγκλήματος και της τρομοκρατίας και έσπευσε να «νομιμοποιήσει» τα κυβερνητικά μέτρα, τα οποία ασφαλώς γνωρίζει στην πλειονότητά τους και να πλειοδοτήσει για την «αναγκαιότητά» τους. Εξάλλου, τα μέτρα αυτά είναι «κοινής λήψης», αφού έχουν υπαγορευτεί από τις ΗΠΑ και σηματοδοτούν μια ένταση της αστυνόμευσης και του αυταρχισμού και της συρρίκνωσης των δικαιωμάτων και ελευθεριών των λαϊκών μαζών. Την ίδια «αντιπολιτευτική» τακτική χρησιμοποιεί η ηγεσία της ΝΔ για όλα τα θέματα, π.χ. στην οικονομία, το χρηματιστήριο, τις εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό κ.ο.κ. Πασχίζει να προλάβει την κυβέρνηση, ώστε να εμφανιστεί στη συνέχεια «δικαιωμένη», αλλά κυρίως καλλιεργεί το έδαφος για τα κυβερνητικά μέτρα και προσφέρει πολιτική και ως ένα βαθμό κοινωνική κάλυψη σ' αυτά. Αλλά, αν αυτή είναι αντιπολίτευση, που δήθεν ελέγχει την κυβέρνηση, τότε ποια είναι η συμπολίτευση που τη στηρίζει;