Τετάρτη 6 Δεκέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Ολοι στη μάχη, να σηκωθεί το Κόμμα ψηλότερα

Μπροστά στο 16ο Συνέδριο, οδηγητής επιβεβλημένος για την παραπέρα ανάπτυξη αντιστάσεων με Α-Α-Δ στόχους, τη σύνδεση των επιμέρους συσπειρώσεων στα κύρια μέτωπα πάλης, που θα προωθούν επιθετικά αιτήματα και θα «δένουν» τις επιμέρους διεκδικήσεις προς όφελος της Ε.Τ., είναι η εμβάθυνση - εμπέδωση της Λαϊκής Εξουσίας - Λαϊκής Οικονομίας από τα κ. μ. και με προσωπική ευθύνη - και από συνεργαζόμενους, φίλους, οπαδούς, κάθε καλοπροαίρετου ανθρώπου που αγανακτεί και καταλαβαίνει ότι «κάτι πρέπει να γίνει», «δεν πάει άλλο έτσι». Οι Θέσεις της ΚΕ αποτελούν βάση μιας τέτοιας ουσιαστικής συζήτησης, θα εμπλουτιστούν, αν και αυτή η προσπάθεια δεν εξαντλείται στα πλαίσια του Συνεδρίου.

Αντίθετα, η εμβάθυνση - αφομοίωση αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της δράσης, καθημερινό μέλημα, άρα πιο αποφασιστικά θα πρέπει να ενταχθεί στη λειτουργία των οργάνων (ιδιαίτερα στις ΚΟΒ - ΟΒ), για να μπορέσουν να «ξεφύγουν» από την απαρίθμηση των καθηκόντων, το καθήκον της στιγμής και να παίξουν το σύνθετο ρόλο τους, πράγμα αλληλένδετο με την ικανότητα του Κόμματος να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που η ίδια η ζωή θέτει. Η σύνθεση, άλλωστε, των καθηκόντων είναι αναγκαία και αν με τέτοιους όρους δώσουμε τη μάχη, θα έχουμε αποτελέσματα μετρήσιμα: στην οικοδόμηση, διακίνηση «Ριζοσπάστη», κ.ά. και στο κίνημα. Στη μάχη π.χ. των βουλευτικών εκλογών στην Κορινθία, είχαμε άνοδο στην προπαγάνδα, στη μαζική δουλιά γενικότερα, στο βαθμό όμως που αυτό συνδέθηκε με συγκεκριμένη δουλειά άνθρωπο τον άνθρωπο, -και σε πρώην κ. μ.- είχαμε ανάλογα θετικά και συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Πιο καθαρά μπαίνει από τις Θέσεις ότι η δοσμένη βαθμίδα ανάπτυξης του καπιταλισμού - που εκφράζεται με επιθετικότητα, όξυνση των αντιθέσεων και αντιφάσεων κτλ. - είναι η γενεσιουργός αιτία της αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης της Ε.Τ. παγκόσμια και στη χώρα μας και όχι ο αρνητικός συσχετισμός, που οπωσδήποτε επιδρά και μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις, όταν οι μάζες με τη διαφώτιση και καθοδήγηση του Κόμματος μετατρέπονται σε υλική δύναμη. Η ιδεολογικοπολιτική δράση, κατά συνέπεια, του Κόμματος - του κάθε Κόμματος Νέου Τύπου - δεν καθορίζεται με βάση τις αδυναμίες, τις δυσκολίες κτλ., αλλά με βάση την επιστημονική μελέτη της αντικειμενικής πραγματικότητας που εξελίσσεται και στο βαθμό που αυτό κατακτάται από το σύνολο των μελών, εξασφαλίζεται ενιαία αντίληψη και στάση. Πρέπει να σημειωθεί: α) η ορθότητα των εκτιμήσεων του 15ου επιβεβαιώθηκε, γεγονός που ατσαλώνει, από τη μια, τη γραμμή ρήξης - σύγκρουσης - ανατροπής και, από την άλλη, την πειθαρχία και επαγρύπνηση και β) όλο και περισσότερο κατακτάται στο Κόμμα η ικανότητα της πρόβλεψης, επιπλέον όπλο στην επαναστατική πάλη. Στο όνομα των δυσκολιών, δεν επιτρέπεται να παραιτούμαστε από τις καταστατικές αρχές, να κάνουμε εκπτώσεις στην πολιτική μας, να κρίνουμε την πραγματικότητα κατά το δοκούν. Οσο, π.χ., και να αναβαθμιστούν τα Μ. Μ. Διαφώτισης του Κόμματος, που οπωσδήποτε παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της συνείδησης, δεν πρόκειται να κινητοποιήσουν την Ε. Τ. και τη νεολαία, και δεν μπορεί να αποτελεί το κυρίαρχο στη σκέψη των κ. μ., γιατί, όπως και να το κάνουμε, οι δυνάμεις του Κόμματος και της ΚΝΕ μέσα και έξω από τα σχολεία ήταν αυτές που κινητοποίησαν τους μαθητές και όχι ο (καλός ή κακός) «902» TV.

Διευκρινίζεται καλύτερα στη Θέση 20 η σχέση Προγράμματος και Μετώπου και γίνεται καθαρό πως λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία αποτελούν τη δικτατορία του προλεταριάτου. Εδώ, κατά την άποψή μου, - και έως τη θέση 34 - θα πρέπει να σταθούν οι παρατηρήσεις - με βάση την κοσμοθεωρία μας - για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, ώστε να μπορέσουμε πιο ολοκληρωμένα και επιστημονικά τεκμηριωμένα να στηρίξουμε τη διέξοδο που εμείς δίνουμε. Η επεξεργασία πάνω σ' αυτό το ζήτημα και η πρόταση, που τελικά - ολοκληρωμένα - διαμορφώνεις, είναι σε διαλεκτική σχέση με το κίνημα που αναπτύσσεται, τις δυνάμεις του Κόμματος που υπάρχουν και τις δυνάμεις που διαθέτονται σ' αυτήν την κατεύθυνση. Από αυτό κρίνεται, αν και κατά πόσο η ανάγκη προβολής της πρότασής μας για ανάπτυξη, προς όφελος της ΕΤ και της φτωχολογιάς, θα γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι με τη γραμμή αντίστασης και ρήξης με ΕΕ - ΝΑΤΟ. Πώς, δηλαδή, ο λαός, που καταλαβαίνει ότι «καλά τα λέμε, αλλά μόνο αρνούμαστε», θα κάνει κτήμα του το όραμα της λαϊκής εξουσίας, αν δεν αναλυθεί τόσο, ώστε άμεσα να «φαίνεται» πως το όραμα θα γίνει πράξη στα εργοστάσια, στις συνοικίες, στα σχολειά κτλ. και αντίστροφα, που είναι σε τελική ανάλυση όρος για να κινητοποιήσεις πλατιές μάζες.

Από τη δράση του κόμματος στην Ε.Τ., παρόλο που η οργάνωσή της είναι σε εμβρυακό στάδιο (ΠΑΜΕ), γίνονται εμφανείς οι δυνατότητες που δημιουργούνται για να αντισταθούν οι εργαζόμενοι (απεργία 10/10, πανελλαδικό συλλαλητήριο), αλλά και να κερδίσουν (ναυτεργάτες) επιμέρους διεκδικήσεις, που βελτιώνουν άμεσα τους όρους ζωής κάτω από τις γενικότερες δύσκολες συνθήκες. Ο ρόλος των συμβιβασμένων ηγεσιών σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, εργατικά κέντρα και σωματεία έχει επισημανθεί από τους εργαζόμενους και η στάση τους είναι αντιφατική. Από τη μια, λένε είναι ξεπουλημένοι, αλλά, από την άλλη, υποχωρούν στα κελεύσματα της εργοδοσίας, ακριβώς γιατί λείπει η συνεπής ταξική γραμμή πλεύσης στο πρωτοβάθμιο σωματείο. Πιο έντονα θα πρέπει να καλλιεργούμε το ταξικό μίσος, μέσα από την ανάγκη ρήξης και σύγκρουσης με εργοδοσία - κυβέρνηση, παρακάμπτοντας τις συμβιβασμένες ηγεσίες. Αξιοποιώντας το επίκαιρο «μικρό» πρόβλημα του χώρου, που θα δένεται με τα «μεγάλα» προβλήματα των εργαζομένων, να φτάνουμε στην ανάγκη οι ταξικές δυνάμεις να οργανωθούν για να διεκδικήσουν λύσεις - όχι σήμερα είμαι συνδικαλιστής, αύριο κ. μ. - Η παρέμβασή μας πρέπει να γίνεται ολόπλευρα, με σχέδιο, προτεραιότητες και στόχους μετρήσιμους τη δραστηριοποίηση των εργαζομένων στο Σωματείο, την ένταξη νέων μελών στο Κόμμα, διακίνηση «Ριζοσπάστη» κ.ά.

Η νεολαία βρίσκεται στην καρδιά της ιδεολογικής επίθεσης της Α. Τ. που οξύνεται, παίρνει νέες μορφές και εκφράσεις, αλλά ο στόχος της παραμένει ο ίδιος: Με κάθε τρόπο και μέσο να επηρεάσει τους νέους και να τους κερδίσει με το μέρος της. Από δω απορρέει η ευθύνη της Ε. Τ. και του Κόμματος, στη νεολαία και την ΚΝΕ. Στη νεολαία που από τη φύση της αμφισβητεί, αναζητά το καινούριο και που η οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία μπορεί να εμπνεύσει ως «φέρουσα το καινούριο». Η ένταξη νέων μελών στην ΚΝΕ είναι ακριβώς η επιβεβαίωση αυτής της σχέσης. Η άνοδος του κύρους του Κόμματος στη νεολαία, η συνεχόμενη ανοδική πορεία της ΚΝΕ δείχνουν την αντικειμενική δυνατότητα να ενισχυθεί αυτή η τάση. Η μεταφορά εμπειρίας, η ιδεολογική εμβάθυνση, η ολόπλευρη στήριξη της ΚΝΕ από το Κόμμα, σε όλη την κλίμακα προβάλλει επιτακτικά. Χωρίς «φόβους» και «φόρμες», τα κομματικά όργανα να σκύψουν και να αφουγκραστούν τις ανησυχίες, αναζητήσεις των Κνιτών και να τις προσεγγίσουν με τη ζωντάνια της κοσμοθεωρίας μας, το παράδειγμα του κομμουνιστή.

Για να γίνουν οι Κνίτες και οι Κνίτισσες ικανότεροι να μεταφέρουν τη φωνή του Κόμματος πλατιά στη νεολαία, να δρουν συνειδητά, στην κατεύθυνση να αναπτύσσονται αντιστάσεις, συσπειρώσεις, κινητοποιήσεις με Α-Α στόχους, που είναι και ο όρος για να πορευτεί η νεολαία δίπλα στην Ε.Τ.

Τέλος, έχω να προσθέσω, παραφράζοντας τον Μαρξ, προς όλους όσους αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές, πως δεν είμαι κομμουνίστρια. Παλεύω για τα συμφέροντα της Ε.Τ. μέσα από το Κόμμα της, το τιμημένο ΚΚΕ. Το Κόμμα, που, παρά τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες συνεχίζει να εμπνέει, να οργανώνει και να καθοδηγεί την Ε.Τ. και τη φτωχολογιά έως «τη στροφή των ονείρων». Ετσι πρέπει να γίνει, και έτσι θα γίνει!

ΒΑΓΓΕΛΙΩ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ

ΚΟΒ Λουτρακίου


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ