Πέμπτη 23 Ιούλη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
Ορατός ο δρόμος

Τα αστρονομικά χρηματικά ποσά, με τα οποία το αστικό κράτος επιδοτεί το μεγάλο κεφάλαιο στις ΗΠΑ - και όχι μόνον εκεί - για να αντιμετωπίσει τη βαθύτατη καπιταλιστική κρίση, είναι αποκαλυπτικά της σχέσης - σύμφυσής τους. Παράλληλα, τονίζουν το βάθος της κρίσης, που αρχικά την ξόρκισαν σαν μια «γρίπη» στο πιστωτικο σύστημα, αλλά τώρα, ήδη, μιλούν για δυσκολίες ανάκαμψης στο σύνολο της παραγωγής, ανάκαμψη που την τοποθετούν ίσως μετά το 2010 και βλέπουμε... Το ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι ποιος πληρώνει τις επιπτώσεις και πάλι - πέρα απ' όσα έχει ήδη πληρώσει: Η εργατική τάξη, όχι μόνο από το κρατικό χρήμα που έχει εισπραχθεί από τη δουλειά των εργατών, αλλά και με τις περικοπές στα δημόσια σχολεία, και τους δήμους. Με αυτά τα δεδομένα, οφείλουμε να δώσουμε βραβείο στον αρθρογράφο στο «ΒΗΜΑ», που προτείνει εκλογές για να αντιμετωπιστεί μια κορυφαία καπιταλιστική κρίση. Δεν ξέρει; Ισα ίσα, που ξέρει, και πολύ καλά, τι συμβαίνει. Απλά γνωρίζει, παράλληλα, πως η αστική τάξη έχει προς το παρόν καταφέρει να ποδηγετεί μαζικά συνειδήσεις, έτσι που να πλασάρει την αλλαγή διαχειριστή σαν λύση.

Πάντως, εν μέσω κρίσης, δε χάνουν όλοι. Ηδη, 10 δισ. του ΟΗΕ ψάχνουν ποιος θα τα ξεκοκαλίσει. Και από κοντά 5 δισ. στην εταιρεία που πουλάει αντιμετώπιση της γρίπης.

Τα στοιχεία για την κρίση είναι ήδη αρκετά, ώστε - όχι μόνο στη θεωρία, αλλά ζωντανά με αυτό που τρέχει τώρα - να μπορεί να αναπτυχθεί η συζήτηση για την ίδια την προοπτική του καπιταλισμού, για την πραγματικότητά του ως ιμπεριαλισμού και τις δραματικές συνέπειές του στην εργατική τάξη. Το σύστημα έχει απλώσει μόνο του τον τραχανά. Αυτήν τη συζήτηση ξεδιπλώνει ήδη το ΚΚΕ, μελετά την κρίση, αναδεικνύει τα αδιέξοδα του συστήματος, μπαίνει μπροστά στους αγώνες και, ταυτόχρονα, προβάλλει ολοκληρωμένη στρατηγική για το ξεπέρασμα του ίδιου του καπιταλισμού ως συστήματος που σαπίζει και δε σηκώνει γιατρειά.

Ε, αυτό είναι και το μέγα λάθος του ΚΚΕ. Γιατί έτσι περιορίζει ασφυκτικά το χώρο στο ΠΑΣΟΚ, να παρουσιαστεί για μια ακόμα φορά ως λύση. Κι αυτό εκνευρίζει όσους, αφού δεν κατάφεραν να διαλύσουν το ΚΚΕ, αφού έκαναν ό,τι μπορούσαν με τον ΣΥΝ, προσπαθούν τώρα να επανέλθουν στον τόπο του εγκλήματος, για να παραδώσουν μαθήματα Ιστορίας στο ΚΚΕ.

Οταν διαβάσαμε το χτεσινό πόνημα περί Ιστορίας του ΚΚΕ, με την υπογραφή του Θ. Καρτερού, στην «Αυγή», αρχικά πιστέψαμε ότι ο άνθρωπος έφυγε για διακοπές κι άφησε πίσω του «ψυγείο» μερικά κομμάτια για το ΚΚΕ, μια και το ΚΚΕ δείχνει ο ίδιος ότι είναι η εργολαβία του. Μετά διαβάσαμε το άρθρο της Ξ. Κουναλάκη στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και καταλάβαμε... Η αστική τάξη έχει μεγάλο πρόβλημα, καθώς όχι μόνο δεν ξεμπέρδεψε με το «ιστορικό παράδοξο», που ακούει στο όνομα ΚΚΕ, αλλά βλέπει και να διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη το ανάχωμα που έστησε για να αντιμετωπίσει τον κομμουνιστικό κίνδυνο.

Ασχετο: Ψάξε, μάθε πόσες, ποιες και πώς υπογράφηκαν συλλογικές συμβάσεις αυτήν την περίοδο. Και θα καταλάβεις γιατί στοχοπροσηλώνονται διάφοροι στο ΚΚΕ. Η ζημιά που τους κάνει, όταν οργανώνει εργάτες κατευθείαν ενάντια στον καπιταλιστή, είναι μεγάλη. Οχι μόνο για τη σύμβαση που υπογράφεται, αλλά κυρίως για τη συνείδηση που οικοδομείται μέσα και απ' αυτήν τη διαδικασία. Κι είμαστε ακόμα στην αρχή...


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ