Κάποιες «αμαρτίες» αρέσουν τόσο πολύ στον οπορτουνισμό που συνειδητά τις επαναλαμβάνει σε τακτά χρονικά διαστήματα και μετά παριστάνει την «αθώα περιστερά». Αλλωστε, δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά, αφού εξ ορισμού αυτός είναι ο ρόλος του. Χτες, λοιπόν, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσας γνωστοποίησε απόφαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας σύμφωνα με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αποχωρεί από τη διαδικασία «των διακομματικών συσκέψεων για τη μετανάστευση, την ασφάλεια και την αστυνομία που είχε οργανωθεί με πρωτοβουλία του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών κ. Χρήστου Μαρκογιαννάκη».

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσήλθε σ' αυτές τις συσκέψεις παρότι ήταν παγκοίνως γνωστό πως έτσι νομιμοποιούσε προειλημμένες αποφάσεις, τη λήψη μέτρων που πλήττουν τα πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα, τη λήψη μέτρων εναντίον των μεταναστών. Την ώρα μάλιστα που αυτοί «συσκέπτονταν», μπουλντόζες έκαναν έφοδο στον προσφυγικό καταυλισμό στην Πάτρα. Πριν, όμως, απ' αυτόν το «διάλογο», ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε στο «διάλογο» (επί υπουργίας Μ. Γιαννάκου) για τον αντιδραστικό νόμο - πλαίσιο, μέχρι τη στιγμή που «καταλάβαμε την κοροϊδία», όπως είχε δηλώσει ο Αλ. Τσίπρας, κοροϊδεύοντας ο ίδιος τον κόσμο. Κι ακόμα πιο παλιά συμμετείχε στους στημένους «κοινωνικούς διαλόγους» που στόχο είχαν ευθύς εξαρχής το πετσόκομμα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Κάθε φορά η δικαιολογία είναι πανομοιότυπη. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται πως θέλει να ακούσει, να καταθέσει προτάσεις, να μεταφέρει τη φωνή πότε των φοιτητών, πότε των εργαζομένων. Λες και τον όρισαν το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα εκπρόσωπό τους στους στημένους «διαλόγους». Κάθε φορά που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή του νομιμοποιεί διαλόγους - «γκιλοτίνες» δικαιωμάτων, την ίδια στιγμή έξω απ' τις αίθουσες όπου αυτοί διεξάγονται εξαπολύεται ένα πογκρόμ εναντίον των δικαιωμάτων Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων και των παιδιών τους. Κι αφού γίνεται συμμέτοχος και συνένοχος τέτοιων εξελίξεων, επιχειρεί μετά να «ξεπλύνει» τις αμαρτίες του αποχωρώντας.

Η αλήθεια είναι πως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε πολύ καλά πού αποσκοπούσαν οι «διάλογοι». Οπως ξέρει ότι με την παρουσία του ενισχύει την επιζήμια για το λαό και το κίνημα λογική ότι τα προβλήματα θα λυθούν με «διαβούλευση» με αυτούς που τα προκαλούν και τα γιγαντώνουν και όχι με οργάνωση, ανάπτυξη και ριζοσπαστικοποίηση της πάλης. Επιμένει όμως να συμμετέχει συνειδητά. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, «καθείς εφ' ω ετάχθη»...