Κατά τη διάρκεια των αγώνων του Σεντ Λιούις η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή είχε ορίσει τα όρια ανάμεσα στον ερασιτεχνικό και τον επαγγελματικό αθλητισμό. Στους αγώνες του Λονδίνου για πρώτη φορά υπήρξαν καθορισμένα τα όρια, τα οποία έγιναν σεβαστά τουλάχιστον μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80. Αρχικά οι αγώνες είχαν προγραμματιστεί να γίνουν στη Ρώμη, αλλά η έκρηξη του Βεζούβιου ανέβαλε τη διοργάνωση από τους Ιταλούς. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στη διοργάνωση του Λονδίνου για πρώτη φορά οι συμμετοχές έγιναν σε εθνικό επίπεδο και όχι σε ατομικό, όπως γινόταν μέχρι τότε.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: Ο Οσκαρ Σβαν από τη Σουηδία, που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στη σκοποβολή, ήταν αυτός που κέρδισε τις εντυπώσεις. Γιατί; Φυσικά λόγω της ηλικίας του, αφού είχε πατήσει τα... 60 έτη. Μέχρι σήμερα θεωρείται ο μεγαλύτερος σε ηλικία Ολυμπιονίκης.

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΣΕ: Για άλλη μια φορά ο μαραθώνιος ήταν το άθλημα που πρόσφερε τις περισσότερες συγκινήσεις. Ο Ιταλός Ντοράντο Πιέτρι θα μείνει στην ιστορία σαν ο νικητής χωρίς μετάλλιο. Ο ταξιτζής από το Κάρπι αν και μπήκε πρώτος στο στάδιο κατέρρευσε και χρειάστηκε να φωνάξουν το γιατρό. Με τη βοήθεια κάποιων θεατών, που έσπευσαν να τον σηκώσουν, τερμάτισε, ενώ στα τελευταία μέτρα τον βοήθησε και ο κριτής. Τελικά η ένσταση που υπέβαλε ο Αμερικανός Τζο Χέι (δεύτερος στο αγώνισμα) έγινε δεκτή και το μετάλλιο το πήρε αυτός.