Εξι βασικές ενότητες αποτελούν τα αιτήματα της αγροτιάς, που βρίσκεται ξανά στους δρόμους του αγώνα, και αφορούν: Τη μη εφαρμογή της "Ατζέντας 2000", τη διαφύλαξη του αγροτικού εισοδήματος, τη ρύθμιση των αγροτικών χρεών, τη διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου, το σταμάτημα της ποινικοποίησης των αγώνων.

Συγκεκριμένα οι αγρότες διεκδικούν:

Η διεύρυνση και εμβάθυνση της ΕΕ με χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, που αποφασίστηκε στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, θα υλοποιηθεί εκτός των άλλων και με την "Ατζέντα 2000", η οποία προβλέπει δραστική μείωση των κονδυλίων του κοινοτικού προϋπολογισμού για τη γεωργία, γεγονός που σημαίνει μείωση ή κατάργηση των επιδοτήσεων και άλλων μέτρων στήριξης των αγροτών.

Στόχος είναι η μείωση του αγροτικού πληθυσμού - στη χώρα μας, σύμφωνα και με επίσημες κυβερνητικές δηλώσεις, οδηγούνται σε ξεκλήρισμα κοντά στις 450.000 αγροτικές οικογένειες σε σύνολο 850.000 - η συγκέντρωση της γης, της παραγωγής και της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων σε λίγες, μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, η επέκταση των πολυεθνικών τροφίμων και παραγωγής εφοδίων στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, στις νέες χώρες και η αύξηση των κερδών τους σε βάρος των καταναλωτών και των λαών.

Οι αγρότες της Ελλάδας ζητούν να μην εφαρμοστεί η "Ατζέντα 2000" για να μείνουν στα χωριά τους, ν' απασχολούνται στο αγροτικό επάγγελμα και να μην πεταχτούν στην ανεργία και το παραγωγικό και κοινωνικό περιθώριο.

Σε όλα, σχεδόν, τα αγροτικά προϊόντα η ΕΕ έχει θέσει ποσοστώσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, όταν η συνολική παραγωγή της χώρας μας σε κάποιο προϊόν ξεπεράσει το πλαφόν ή ξεπεραστούν τα στρεμματικά όρια, η Ελλάδα να τιμωρείται με πρόστιμα από την ΕΕ, τα οποία πληρώνει ο κάθε παραγωγός σαν συνυπεύθυνος. Ετσι μειώνεται η τιμή του προϊόντος και κατ' επέκταση το αγροτικό εισόδημα.

Ταυτόχρονα, η ψαλίδα ανάμεσα στην τιμή παραγωγού και στην τιμή καταναλωτή μεγαλώνει. Είναι π. χ. χαρακτηριστικό ότι σήμερα ο ελαιοπαραγωγός πουλάει το έξτρα παρθένο λάδι από 670-720 δραχμές το κιλό και ο καταναλωτής το αγοράζει από 1.200-1.600 δραχμές το κιλό. Ο αγελαδοτρόφος πουλάει το γάλα 80-120 δραχμές το κιλό και ο καταναλωτής το αγοράζει 280-340 δραχμές.

- Στο βαμβάκι η παραγωγή που δικαιούται η Ελλάδα είναι 782.000 τόνους, ενώ παράγει 1.200.000 τόνους.

- Στον καπνό το πλαφόν ανέρχεται στους 126.500 τόνους κι αυτό είχε αποτέλεσμα τα τελευταία 5 χρόνια η παραγωγή να μειωθεί κατά 36% και να ξεκληριστούν πάνω από 7.000 μικροκαλλιεργητές.

- Στα ζαχαρότευτλα η ποσόστωση ζάχαρης είναι 319.000 τόνοι, τη στιγμή που η χώρα μας αναγκάζεται να εισάγει μεγάλες ποσότητες, για να καλύψει τις ανάγκες της.

- Στα πορτοκάλια η Ελλάδα δεν μπορεί να εξάγει πάνω από 320.000 τόνους, με αποτέλεσμα μεγάλες ποσότητες να μένουν απούλητες.

- Στο ρύζι,αν καλλιεργηθούν πάνω από 249.000 στρέμματα, οι παραγωγοί στερούνται την όποια στήριξη, ανεξάρτητα από τη στρεμματική απόδοση.

- Το ίδιο ισχύει για τους παραγωγούς καλαμποκιού,αν σπείρουν πάνω από 2.180.000 στρέμματα.

- Αιγοπρόβατα και μοσχάρια ελεύθερης βοσκής,η χώρα μας δε δικαιούται να έχει περισσότερα απ' όσα καταμετρήθηκαν το 1992.

- Οι αγελαδοτρόφοι δεν μπορούν να παράγουν πάνω από 600.000 τόνους γάλα, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα εισάγει 500.000 τόνους γάλα της "Νεστλέ", της "Νουνού" και άλλων πολυεθνικών.

Ολοι αυτοί οι περιορισμοί, μαζί και με άλλα μέτρα της ΕΕ, είχαν ως αποτέλεσμα, στα χρόνια από την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ μέχρι σήμερα, να μειωθούν οι τιμές και επιδοτήσεις κατά 40% στο μεγαλύτερο όγκο των αγροτικών προϊόντων και το αγροτικό εισόδημα να αποτελεί το 60% του μέσου κατά κεφαλήν εισοδήματος στην Ελλάδα.

Το κόστος παραγωγής των γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων στη χώρα μας είναι πολύ υψηλό σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ, λόγω της έλλειψης έργων υποδομής και τεχνολογικού εξοπλισμού, των υψηλών επιτοκίων και του ακριβού χρήματος των τραπεζών, της ακρίβειας στις τιμές των αγροτικών μέσων και εφοδίων και άλλα, με αποτέλεσμα οι τιμές των προϊόντων να μην καλύπτουν και το κόστος παραγωγής τους.

Οι αγρότες ζητούν:

α) Να αγοράζουν το πετρέλαιο σε τιμές τράνζιτ, όπως οι εφοπλιστές.

β) Να πληρώνουν το ηλεκτρικό ρεύμα για αγροτική χρήση, όσο το πληρώνει η ΠΕΣΙΝΕ.

γ) Να μειωθεί στο 8% ο ΦΠΑ για τα μέσα και εφόδια και ν' αυξηθεί η επιστροφή ΦΠΑ στο 6% για τα φυτικά και στο 7% για τα ζωικά προϊόντα. δ) Να παταχτεί η αισχροκέρδεια των εταιριών στις τιμές των αγροτικών μηχανημάτων, των λιπασμάτων, των φυτοφαρμάκων, των σπόρων κ. ά.

ε) Να στηριχτούν οι συνεταιριστικές οργανώσεις, για να παρεμβαίνουν στην αγορά αγροτικών προϊόντων και εφοδίων.

στ) Να κατασκευαστούν αρδευτικά, εγγειοβελτιωτικά και άλλα έργα υποδομής, όπως η εκτροπή του Αχελώου, ο ταμιευτήρας της Κάρλας, το φράγμα Σμόκοβου και άλλα.

Η Αγροτική Τράπεζα ακολουθεί τοκογλυφική - ληστρική πολιτική σε βάρος των αγροτών. Αυτή η πολιτική - που κινείται στις κατευθύνσεις της κυβέρνησης - έχει ως αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες να "πνίγονται" στα χρέη και ήδη η ΑΤΕ να προχωρεί σε κατασχέσεις χωραφιών και σπιτιών.

Οι αγρότες ζητούν πραγματική ρύθμιση των χρεών με διαγραφή όλων των τόκων ποινής και των πανωτοκίων και ό,τι απομείνει να θεωρείται ως βραχυπρόθεσμο δάνειο.

Οι αγρότες διαμαρτύρονται για τα νέα "χαράτσια" που επιβάλλει η κυβέρνηση σε βάρος τους, με διάφορα μέτρα που παίρνει και ζητούν:

α) Γνήσιο Μητρώο,που δε θα χρησιμοποιηθεί για το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών.

β) Απόσυρση του νόμου για το Ταμείο Κύριας Ασφάλισης,που αναγκάζει τους αγρότες να πληρώνουν περισσότερα για να πάρουν μικρότερη σύνταξη, και να ισχύσει το υπάρχον σύστημα με διπλασιασμό των σημερινών συντάξεων ως άμεσο μέτρο και με στόχο, σύντομα, η σύνταξη να φτάσει στο ύψος της κατώτερης του ΙΚΑ.

γ) Απόσυρση του νέου νόμου για τον ΕΛΓΑ,να μην ισχύσει η αύξηση κατά 50% της καταβολής υπέρ ΕΛΓΑ και ν' αλλάξει ο κανονισμός του οργανισμού, ώστε να καλύπτει αποζημιώσεις για το σύνολο των ζημιών από θεομηνίες στην αγροτική παραγωγή.

Η κυβέρνηση, από την έναρξη των μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων πριν 3 χρόνια μέχρι σήμερα, ακολουθεί την πολιτική ποινικοποίησης των αγώνων της αγροτιάς,με στόχο να τρομοκρατήσει τους αγρότες για να σταματήσουν τους αγώνες και να διασωθεί η αντιαγροτική πολιτική της. "Αγροτοδικεία" στήνονται παντού και πάνω από 8.000 αγωνιστές οδηγούνται στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Το αγροτικό κίνημα έχει επισημάνει ότι το αγροτικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό και θα λυθεί με την πάλη για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης. Αρα, οι αγώνες δε θα σταματήσουν με τη χρησιμοποίηση του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού και της δικαστικής ρομφαίας. Θα συνεχιστούν μέχρι να ικανοποιηθούν τα δίκαια και ζωτικά αιτήματα του αγροτικού κόσμου.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ