Η Κάλυμνος γεωγραφικά είναι ακριτικό νησί, η μορφολογία της είναι τέτοια(βραχώδης) που παραδοσιακά οι κάτοικοί της βρίσκουν επαγγελματική διέξοδο στη θάλασσα, αυτή είναι που τόσα χρόνια "έθρεψε τις οικογένειες" των Καλύμνιων.

Η ζωή των ψαράδων δύσκολη, με πολλές αντιξοότητες. Σε κάθε βουτιά είναι γνωστό ότι παίζουν τη ζωή τους και την ακεραιότητά τους κορόνα - γράμματα.

Η φύση της δουλιάς τούς έχει φτιάξει χαρακτήρα δυναμικό - ριψοκίνδυνο - αποφασιστικό. Ας έρθουμε όμως και στα γεγονότα.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση στα πλαίσια της πολιτικής της για μείωση του αλιευτικού στόλου, εκτός από την επιδότηση που "δίνει" για το "κόψιμο" και κατάθεση της άδειας των καϊκιών, πιέζει την κυβέρνηση να εφαρμόσει την εισπρακτική πολιτική της στα λαϊκά στρώματα. Το 1996 ψηφίζεται νόμος που δεν εντάσσει τους ψαράδες - σφουγγαράδες στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις, πράγμα που σημαίνει ότι:

1) Χάνουν όποια επιδότηση έπαιρναν για τον εκσυγχρονισμό των εργαλείων τους και των μηχανημάτων.

2) Οποιο δάνειο με χαμηλό επιτόκιο έπαιρναν από την Αγροτική Τράπεζα καταργείται.

3) Εντάσσονται στην κατηγορία των επιτηδευματιών.

Εδώ είναι η ταξικότητα του νόμου. Ολες τις επιχειρήσεις (που δεν είναι μικρές) που ασχολούνται με οστρακοκαλλιέργεια, ιχθυοκαλλιέργεια κ.ά. τις αφήνουν στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις.

Με λίγα λόγια ψηφίζει νόμο που κι αυτούς ακόμα που δε δέχτηκαν το "κόψιμο - απόσυρση", οικονομικά τους εξουθένωσε για να αποσυρθούν από το επάγγελμα. Τεράστιες ευθύνες για τη μη ενημέρωση του κλάδου έχουν οι αρχές του νησιού, που ενώ γνώριζαν το πρόβλημα δεν ενημέρωναν τον κόσμο, αλλά προσπαθούσαν, όπως ισχυρίζονται, να "λύσουν" το πρόβλημα μέσα από τις κυβερνητικές και κομματικές τους γνωριμίες, με στόχο να φανούν αυτοί οι προστάτες και να καρπωθούν τους ψήφους των ψαράδων - σφουγγαράδων.

Μόλις όμως το πρόβλημα έγινε γνωστό στους ενδιαφερόμενους, το σκηνικό άλλαξε ριζικά. Στο προσκήνιο μπήκε η αγωνιστική διάθεση των σφουγγαράδων - ψαράδων, σε συνέλευσή τους ομόφωνα αποφασίζουν το κλείσιμο του λιμανιού, ενημερώνουν τους άλλους συλλόγους για την απόφασή τους, απομονώνουν τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, που έστησαν οι υπεύθυνοι των κομματικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ.

Στις 14 - 01 - 98 γίνεται το μεγαλύτερο, για τα δεδομένα της Καλύμνου, συλλαλητήριο με τη συμμετοχή χιλιάδων κόσμου. Πρέπει δε να τονίσουμε:

α) Η Κάλυμνος είναι στη συντριπτική της πλειοψηφία ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚβ) Δεν έχει παράδοση σε εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες.

Αυτή η κορύφωση των αντιδράσεων οδηγεί κι άλλα λιμάνια της χώρας στο κλείσιμο. Αρχισε να παίρνει ένα γενικότερο χαρακτήρα. Αυτό όμως που ενοχλεί περισσότερο είναι ο παλλαϊκός χαρακτήρα των κινητοποιήσεων στο νησί. Οικοδόμοι, δημόσιοι υπάλληλοι, έμποροι, αγρότες, μαθητές δήλωσαν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους.

Ο μηχανισμός καταστολής ενεργοποιήθηκε, υποβάλλοντας μηνύσεις. Τώρα το ΠΑΣΟΚ επιλέγει να σπιλώσει κομματικά του μέλη που πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις, συλλαμβάνοντας τους προέδρους του Σωματείου της Σητείας Κρήτης και της Καλύμνου. Παράλληλα, τα ΜΜΕ έθαψαν όλο το φάσμα των κινητοποιήσεων.

Εδώ και τώρα χρειάζεται:

1) Η συνεχής ενημέρωση των ψαράδων σφουγγαράδων γι' αυτά που γίνονται. Δηλαδή, να καταγγέλλονται στις συνελεύσεις τους η τρομοκρατία, οι μηχανισμοί που την ασκούν, ποια νέα λιμάνια κλείνουν, η διασπαστική πολιτική των κυβερνητικών.

2) Να μπουν νέοι σύλλογοι στον αγώνα, έτσι ώστε και να ανεβάσει το ηθικό αυτών που ήδη αγωνίζονται αλλά και να "στριμωχτεί" περισσότερο η κυβέρνηση και να δώσει λύση στα αιτήματά τους.

3) Να υπάρξει συντονισμός των εξεγερμένων περιοχών στον αγώνα τους.

Πάνω σ' αυτούς τους στόχους πρέπει να δουλέψουν όλες οι ΚΟΒ των νησιών, όλες οι παράκτιες οργανώσεις, ο κάθε σύντροφος ξεχωριστά, ώστε να συμβάλλουμε στην επιτυχία του αγώνα τους.

Μικές ΡΗΓΑΣ

Μέλος Γραφείου Νομαρχιακής Επιτροπής

Βόρειας Δωδεκανήσου