Πόσο εύκολα αφήνει κανείς ένα μετερίζι που τον φιλοξένησε 25 μερόνυχτα; Πώς σβήνεις μια φωτιά που κόπιασες να την ανάψεις στη μέση μίας εθνικής οδού; Το πρωινό της Κυριακής, όταν ήδη η απόφαση είχε παρθεί, ήταν επίσης καθαρό πώς όσο δύσκολο είναι να γίνει το πρώτο βήμα για να βγεις στο δρόμο, άλλο τόσο δύσκολο είναι να γυρίσεις πίσω. Εκτός κι αν δε γυρνάς...

Μια βόλτα στο μπλόκο της "Βιοκαρπέτ" την ώρα που οι μηχανές έπαιρναν μπρος στο δρόμο για την επιστροφή και οι κουβέντες που είχαμε εκεί, δίνουν μια εικόνα, οδηγούν, ενδεχόμενα, σε ορισμένα συμπεράσματα, με δεδομένο, πάντα, ότι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι αυτοί που τελικά κρίνουν και αποφασίζουν...

Πρόσωπα κουρασμένα και άυπνα, πικραμένα αλλά και αποφασισμένα. Γύρω από τις σβησμένες φωτιές ξετυλίγεται η ζωντανή ιστορία 25 αγωνιστικών μερόνυχτων. Φορές - φορές οι τόνοι ανεβαίνουν. Μαζί και ο θόρυβος από τις μηχανές που ζεσταίνονται...

Στα λόγια που ακούγονταν, κυριαρχούσε η φράση ότι ο αγώνας αυτός δεν τελείωσε, δεν ήταν χαμένος. Δύσκολα όμως αφήνει κανείς πίσω του 25 μέρες σκληρού αγώνα και αυτό φαινόταν καθαρά στα πρόσωπα των αγροτών που έζησαν την κάθε στιγμή αυτής της κινητοποίησης, ακλόνητοι στο μπλόκο τους. Τόσες μέρες είχαν ριζώσει πια εκεί, είχαν γίνει ένα με το μπλόκο, με τους συναγωνιστές τους.

Τα πρώτα τρακτέρ ξεκίνησαν και δίπλα μας ο Πέτρος θα μονολογήσει: "Η ανάπαυση του πολεμιστή". Οι "γειτονιές των τρακτέρ" που έστησαν οι αγρότες της Καρδίτσας άρχισαν να μεταφέρονται μαζί με τα βιώματα 25 ημερών, πίσω στα χωριά. Κατά χωριά, όπως ακριβώς ήρθαν, άρχισε να απλώνει η φάλαγγα της επιστροφής. Μαρσαρίσματα, κόρνες, χέρια σηκωμένα ψηλά. Τα χαμόγελα λίγα, όμως η περηφάνια δεν έδειχνε τσακισμένη. Ο Δημήτρης από το χωριό Μάρκου λίγο πριν ξεκινήσει με το τρακτέρ του, στην άκρη της αερογέφυρας της ΒΙΟΚΑΡΠΕΤ θα μας πει: "Δε φεύγουμε με σκυμμένο το κεφάλι. Θα κάνουμε το γύρω του χωριού πρώτα και μετά θα πάμε στα σπίτια μας. Μπορεί να μην πήραμε τώρα λύσεις στα προβλήματά μας, αλλά μας συσπείρωσαν τόσο που δε λέγεται. Εγώ το υπογράφω θα ξαναβγούμε πάλι στους δρόμους αν δε σκύψουν στα προβλήματά μας και δε θα είμαστε τόσοι, αλλά πενταπλάσιοι. Τώρα έρχονται Χριστούγεννα και δε θέλουμε να σταθούμε εμπόδιο στον κόσμο, στους συγγενείς μας, που θα έρθουν στα χωριά".

Λίγο πιο κάτω καμιά δεκαριά αγρότες από την Ιτέα ξέστηναν το "τσαρδάκι" τους.

- Τι γίνεται ρε παιδιά;

- "Φεύγουμε ενωμένοι χωρίς σπασμένα πλευρά" η απάντηση.

- Για την απόφαση της Συντονιστικής τι λέτε;

- "Η Συντονιστική έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε. Ποιος άλλος στον κόσμο κράτησε 25 μέρες στο δρόμο; Πάνω από όλα η ενότητα και από εδώ φεύγουμε μονιασμένοι και αποφασισμένοι να μη σταματήσουμε".

Και εκεί που ξέστηναν, ο μπαρμπα Γιάννης, το 'ριξε στην πλάκα: "Πού πάτε ρε, πού θα βρείτε καλύτερα;".

- "Μάζεψε τα ξύλα γιατί θα μας χρειαστούν στο χωριό" ήρθε η απάντηση από έναν άλλο συγχωριανό του.

- "Κοίτα μην ξεχάσεις τη σόμπα εσύ, γιατί θα μας ξαναχρειαστεί", ανταπάντησε ο μπαρμπα Γιάννης.

Προχωρώντας συναντήσαμε και άλλες γνώριμες φάτσες. Ο Βασίλης με τον Δημήτρη από τους Γοργοβίτες λένε με μια φωνή: "Αυτή η κινητοποίηση μας δυνάμωσε, καταλάβαμε πως πρέπει να αγωνιζόμαστε".

- Θέλατε να φύγετε;

- "Ηρθαμε εδώ, 80 χιλιόμετρα μακριά απ' το χωρίο. Δε φεύγουμε εύκολα. Ομως μετά από 25 μέρες αγώνα δε θέλουμε να ρίξουμε βάρη σε κανένα".

Σε ένα άλλο σημείο του μπλόκου οι αγρότες του Καππαδοκικού, έδειχναν να μη βιάζονται να ξεστήσουν το πρόχειρο κατάλυμά τους. Από ένα νεαρό αγρότη, τον Γιάννη, ακούσαμε τα παρακάτω λόγια: "Νιώθουμε απογοήτευση μεγάλη που φεύγουμε, όμως δείξαμε τη δύναμή μας και θα μας υπολογίζουν από εδώ και πέρα". "Ομως θέλω να γράψεις αυτό, παλικάρι, ο Μπούτας είναι μεγάλος αγωνιστής και θα τον ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές".

- Γιάννη, για να το γράψω αυτό πρέπει να μου πεις και το επίθετό σου.

- "Τσιντόγλου!"

Εκείνη τη στιγμή ερχόταν ο Χρήστος από την Κρανιά.

- "Ε, δημοσιογράφε, μας ξεπούλησαν", φώναξε και συνέχισε να περπατάει.

- Ετσι κατάλαβες εσύ; ρωτήσαμε.

- "Αστον αυτόν, τώρα έρχεται να φωνάξει", σχολιάσανε οι αγρότες που ήταν συγκεντρωμένοι γύρω μας.

Στις αρχές του μπλόκου πλησιάσαμε τον Βαγγέλη από τη Μεταμόρφωση που ήταν έτοιμος να βάλει μπρος το τρακτέρ του, το οποίο αντί για παρμπρίζ, είχε μια σχισμένη λινάτσα.

- Φεύγεις με ψηλά το κεφάλι;

- "Νικηθήκαμε στα αιτήματά μας, αλλά η φτώχεια δεν υποφέρεται και σύντομα θα βγούμε πολλοί περισσότεροι στους δρόμους. Εγώ όμως έχω ένα παράπονο από τον Γιαννόπουλο, γιατί αυτός με έκανε συνδικαλιστή και τώρα που έπιασε τις πολυθρόνες, έρχεται και φωνάζει κατά των αγροτών".

Εκεί βρήκαμε και τον Βαγγέλη από το Γραμματικό: "Μας κακοφάνηκε που φεύγουμε" είπε. "Ομως, συνέχισε, όλος ο κόσμος κατάλαβε τα προβλήματά μας και δε γινόταν να τον στρέψουμε εναντίον μας τώρα στις γιορτές. Εμείς από το χωριό μου φεύγουμε συντεταγμένοι και έτσι θα ξαναγυρίσουμε στους δρόμους του αγώνα ακόμα πιο δυναμωμένοι και πιο ενωμένοι και πιο έμπειροι".

Κώστας ΔΕΤΣΙΚΑΣ