Ο εργάτης που φτάνει την Κυριακή στις κάλπες δεν είναι «δημότης». Είναι εργάτης. Και μ' αυτήν του την ταυτότητα θα πρέπει να κρίνει κάθε σημερινή και υποψήφια δημοτική αρχή. Πρώτα, ληστεύουν τον ιδρώτα του. Παράγει πλούτη, αλλά του δίνουν ψίχουλα. Μετά, του επιβάλλουν φόρους, που ενώ για τη δική του οικογένεια συνεπάγονται οικονομική αιμορραγία, για τους επιχειρηματίες, ουσιαστικά, μειώνονται όσο αυξάνονται τα κέρδη τους. Επειτα, του μαθαίνουν ότι η «σύγχρονη ανάπτυξη» απαιτεί ιδιωτικοποιήσεις κι εκείνος χρυσοπληρώνει και την Υγεία και την Παιδεία και την Ασφάλιση και τη Στέγη και την Ψυχαγωγία.

Τον ίδιο στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου, να παίρνει, δηλαδή, απ' τους πολλούς και να δίνει στους λίγους, υπηρετεί και η σημερινή Τοπική Αυτοδιοίκηση, με το ρόλο που της έχουν αναθέσει τα κόμματα του κεφαλαίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Δήμος Περιστερίου. Μία απ' τις πιο πυκνοκατοικημένες εργατουπόλεις της Αττικής. Εκεί, ο εργάτης, ο ίδιος που μπορεί να πασχίζει να τα φέρει βόλτα με 600 ευρώ το μήνα, που μαστίζεται απ' την ακρίβεια, απειλείται απ' την ανεργία, την υποαπασχόληση, δίνει τα 3 απ' τα 4 ευρώ που χρειάζονται για κάθε «έργο» του δήμου ξανά, απ' τη δική του τσέπη. «Σηκώνει» το βάρος των 44 εκατ. ευρώ - χρέη του δήμου σε τράπεζες. Πληρώνει φόρους αυξημένους κατά 27%, μόνο μέσα στα τελευταία χρόνια.

«

Κατορθώματα», στα οποία η σημερινή μπλε διοίκηση είχε άξιο σύμμαχο την πράσινη «αντιπολίτευση». Με προτεραιότητες που δεν αφορούν τα προβλήματα και τα συμφέροντα της λαϊκής οικογένειας. Γιατί ούτε οι «μπλε» ούτε οι «πράσινοι» ανέλαβαν ουσιαστική δράση για την αντιπλημμυρική προστασία, για την αντισεισμική θωράκιση της περιοχής. Γιατί μπορεί για το 2005 οι Περιστεριώτες να πλήρωσαν μόνο για τους παιδικούς σταθμούς 1 εκατ. ευρώ, αλλά υπάρχουν μονάδες με τροφεία από 60 μέχρι και 100 ευρώ το μήνα.

Ο εργάτης στο Περιστέρι, όπως κι ο εργάτης στην Αθήνα, στη Λάρισα, στην Κομοτηνή, σε κάθε χωριό και κάθε πόλη, πρέπει να 'χει καθαρό πως απέναντί του έχει σήμερα μια Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία αποκεντρώνει κάθε αντιδραστική αλλαγή που προωθεί η κυρίαρχη τάξη και ωφελεί το κεφάλαιο. Τις δυο μέρες που απομένουν ως την Κυριακή της κάλπης, χρειάζεται να σκύψει στην εμπειρία του, να δει πόσο καθαρά αποτυπώνεται σ' αυτήν πως δεν αρκεί να μην ψηφίσει τους συνδυασμούς που στηρίζουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ή και τους ΣΥΝδιαχειριστές στην Αυτοδιοίκηση που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εφάρμοσαν πιστά τις εντολές της κυρίαρχης τάξης. Πως πρέπει να συμπαραταχτεί μ' εκείνους που βάζουν εμπόδια, που «ενοχλούν» τον ταξικό του αντίπαλο. Να συστρατευτεί με τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, που στηρίζουν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση, η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών. Και να κάνει την ψήφο του επένδυση για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο.