Η απελπισία, που κάνει καμιά φορά ανθρώπους από αυτούς που τους χαρακτηρίζουν φιλήσυχους να ξεχειλίζουν, οδήγησε ένα συνταξιούχο τραπεζικό να κάνει απόπειρα ληστείας στην τράπεζα, όπου για 30 χρόνια δούλευε.

Ο λόγος για τον Κωνστ. Κοντόπουλο, που κυριολεκτικά οπλισμένος από την απόγνωση και με την απειλή ανύπαρκτης χειροβομβίδας, έκανε μια αποτυχημένη ληστεία στο υποκατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας στην οδό Ελευθ. Βενιζέλου 268, στην Καλλιθέα. Αυτό ήταν το έγκλημα. Μετά ήρθε η τιμωρία, αφού για τα δικαστήρια ο συνταξιούχος ήταν ένας ακόμα επίδοξος ληστής, που καταδικάστηκε μάλιστα χτες σε 5 χρόνια και 3 μήνες φυλάκιση από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας. Δε μέτρησε και πολύ το γεγονός ότι ο Κωνστ. Κοντόπουλος αδυνατούσε να εξοφλήσει δάνειο, που είχε πάρει για την αποπληρωμή του σπιτιού της μητέρας του, το οποίο είχαν βγάλει σε πλειστηριασμό. Ούτε ότι όταν μέσα στην απελπισία του πήγε στην Τράπεζα που εργαζόταν και φώναξε: «Ληστεία! Δώστε μου όσα χρήματα έχετε στα ταμεία σας!», στο χέρι του κρατούσε ένα μικρό πλαστικό μπουκάλι, τυλιγμένο σε μια εφημερίδα, το οποίο παρουσίασε ως χειροβομβίδα.

Οι ταμίες του έδωσαν 2,5 εκατ. δρχ. και πριν προλάβει να φύγει, ο διευθυντής του υποκαταστήματος πέταξε πάνω του ένα μεταλλικό αντικείμενο. Ο κατά συνθήκην ληστής έπεσε στο πάτωμα. Εκεί τον βρήκε η αστυνομία και τον συνέλαβε. Κατά το διάστημα της προφυλάκισής του, νοσηλεύτηκε στο ψυχιατρικό νοσοκομείο κρατουμένων με «καταθλιπτική διαταραχή μνήμης»... Ούτε αυτό μέτρησε, αφού το δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αίτημά του για αναστολή εκτέλεσης της ποινής του, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί ξανά στη φυλακή. Στην απολογία του είπε φανερά μετανιωμένος για την πράξη του: «Δεν είμαι εγκληματίας. Ηταν η κακιά στιγμή. Είχα χρέη. Ζητώ συγγνώμη. Παρακαλώ να με κρίνετε με επιείκεια. Εχω δύο ανήλικα παιδιά...».

Το δικαστήριο του αναγνώρισε μόνο το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και τον ξανάστειλε στη φυλακή μέχρι να εκδικαστεί η έφεσή του. Αλλη μια ιστορία καθημερινής τρέλας, από αυτές που μόνο σε αυτό τον κόσμο που ψυχρά και απάνθρωπα βγάζει στον πλειστηριασμό τις αναμνήσεις και που αναζητά το «έγκλημα» σε απεγνωσμένους συνταξιούχους μπορεί και δημιουργεί.