Κραυγές απόγνωσης από τη Σάμο, τη Φθιώτιδα, από κάθε γωνιά της ελληνικής γης, για τη συμφορά που πλήττει τους εργαζόμενους, τους ξωμάχους, τα μικρά νοικοκυριά. Πάνω από 100 πυρκαγιές καίνε από την περασμένη Πέμπτη τη χώρα. Δεν πρόκειται απλά για μια ακόμη ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, για ολιγωρίες κρατικών παραγόντων, υπουργών, τοπικών στελεχών. Αυτά πλέον είναι δεδομένα. Δεν πρόκειται, επίσης, μόνο για τις αντικειμενικές συνθήκες συνδυασμού καύσωνα και δυνατών ανέμων, που δημιούργησαν αυτή τη μεγάλης έκτασης καταστροφή. Τα στοιχεία της φύσης υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.

Ο ηθικός αυτουργός, ο πραγματικός ένοχος είναι η ίδια η κυβερνητική πολιτική. Εξειδικεύοντας την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης του 1997 περί προσαρμογής των δασών στην οικονομία της αγοράς, επιτάχυνε έκτοτε ακόμα περισσότερο τις ιδιωτικοποιήσεις σε τομείς των δασών, αυξάνοντας κατακόρυφα την κερδοφορία του κεφαλαίου, ενώ οι αλλαγές στη χρήση γης μέσω των νομιμοποιήσεων αυθαιρέτων σε καμένες εκτάσεις και άλλα πολλά μέτρα και νόμοι που ψηφίστηκαν, είναι αυτά που οπλίζουν το χέρι των εμπρηστών.

Χρειάζεται κινητοποίηση όλων, η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο, καταστρέφουν πλέον την ίδια τη ζωή.