Του Γιάννη Ιωάννου από το «Εθνος»

Ετσι θα φτάσεις στην κάλπη.

Είναι επιλογή!

Κάτι τέτοιοι τύποι είναι ανεκτίμητο κεφάλαιο και για το ΠΑΣΟΚ και για τη ΝΔ. Χωρίς αυτούς, δε στήνεται ούτε «αντιδεξιό» μέτωπο, ούτε «λαϊκή» δεξιά.

Παλιά το λέγανε «πλύση εγκεφάλου», τώρα «δελτίο ειδήσεων». Αρχίζει στις 7 με Ψωμιάδη, πάει ως τις 8 με Ψωμιάδη, συνεχίζει ως τις 8.15 με παιδεραστές, συνεχίζει με Ψωμιάδη και κλείνει με ένα μπούτι που λέει τον «καιρό». Πριν προλάβεις να συνέλθεις, σε έχει παραλάβει το επόμενο «δελτίο» με την ίδια ακριβώς σύνθεση.

Και μένουν κάτι λιγοστοί δημοσιογράφοι, κυρίως στα έντυπα, να αναρωτιούνται γιατί σπρώχνονται στο περιθώριο τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι. Κι ορισμένοι, ακόμα, να εντοπίζουν σε απλές καθημερινές λέξεις μια ζωή που κυλά ανάμεσα στο συμβιβασμό και την παραίτηση.

Κι όμως, λιγότερο κι από το «θ» που χωρίζει τη διαφορά με τη διαφθορά, είναι το βήμα που πρέπει να γίνει.

Αρκεί να μη συνεχίσεις να αναρωτιέσαι για το ποιος κερδίζει από τη διαφορά στην τιμή του γάλακτος, ψάχνοντας τη διαφθορά στον άλφα ή τον βήτα υπάλληλο του συστήματος.

Αρκεί ένα βήμα, για να ζητήσεις το περισσότερο. Εφτασε ένας αστυφύλακας να καταλαβαίνει το αυτονόητο: Οτι δικαιούται ο καθένας να πάρει βρεγμένη σανίδα, την ώρα που του λένε να πληρώσει ένα μισθό για μια τροχαία παραβίαση, όταν όλοι γνωρίζουν πως δεν είναι τα πρόστιμα που θα σταματήσουν τα τροχαία.

Ενα βήμα αρκεί, για να καταλάβεις πως όταν ζητάς μέσα από ένα γκάλοπ «περισσότερη ασφάλεια», τότε ακριβώς είναι που έχεις εγκρίνει και τα πρόστιμα και το δέσιμό σου. Κι ύστερα αρχίζει ένας κατήφορος, όπου εσύ αναρωτιέσαι πώς την πάτησες, ενώ τα λαμόγια στήνουνε χορό στην κορυφή.

Αλλού είναι ο δρόμος σου, κάνε το βήμα!

Ασχετο: «ενότητα της αριστεράς». Οποτε ακούς κάποιον απ' αυτούς που έχουν χώσει βαθιά το χέρι στο βάζο με το μέλι, να σου μιλάει για «ενότητα», φυλάξου.