«Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς

σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς.

Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς

αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τανκς.

Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς

δουλεύαν στον Μπράουν, στον Φίσερ, στον Κραφτ.

Ο Μπράουν, ο Φίσερ, ο Κραφτ

αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τραστ.

Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς

ανέμελοι δούλευαν πάντα στα τανκς

ποτέ τους δε διάβασαν Μαρξ

ιδέα δεν είχαν για τραστ και για κραχ.

Ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κραφτ

χωρίσαν σε Μπράουν, σε Φίσερ, σε Κραφτ.

Ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κραφτ

εχθροί τάχα γίναν, διαλύσαν το τραστ.

Και πριν μάθουν τι 'πε ο Μαρξ,

στρατιώτες τους πήραν στον πόλεμο παν

ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς

σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ' τα τανκς.

Ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κραφτ

σκεφτήκαν και βρήκαν πως φταίει ο Μαρξ.

Ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κραφτ

ξανάσμιξαν πάλι και φτιάξανε τραστ».

*

Την περασμένη Κυριακή συμπληρώθηκαν 24 χρόνια από το θάνατο του Μάνου Λοΐζου. Η μουσική του, αθάνατη και επίκαιρη, συνεχίζει να ταξιδεύει. Το παραπάνω τραγούδι, σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη, από τον δίσκο του Μάνου «Τα τραγούδια του δρόμου», το αφιερώνουμε εξαιρετικά σε όσους πρωταγωνιστούν στα «γαλακτο...κωμικά» των ημερών, και κυρίως σε κείνους που ανακάλυψαν, εσχάτως, τα «τραστ» και τα «καρτέλ»...