ΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ: «ανάμεσα σε αρμόδιους που κατηγορούνται για δωροδοκία, χαρτιά που πηγαινοέρχονται, τηλεφωνήματα και συλλήψεις για την "τιμή του γάλακτος", γεγονός παραμένει ότι οι καταναλωτές πληρώνουν ακριβά ένα προϊόν για το οποίο εκείνοι που το παράγουν πληρώνονται φθηνά (...) ποιος τελικά επωφελείται από αυτό το χάσμα της τιμής ανάμεσα στον παραγωγό και τον τελικό καταναλωτή; Γιατί αυτή η διαφορά παραμένει το μόνο αδιαμφισβήτητο δεδομένο στην υπόθεση του γάλακτος;» (η Τάνια Γεωργιοπούλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΣ: «Φανταστείτε τώρα έναν άνθρωπο που έχει πάει να βγάλει το μεροκάματο, να παίρνει πρόστιμο σχεδόν όσο ο μισθός του. `Η, έναν συνταξιούχο να δίνει τη σύνταξή του για μία και μόνο παράβαση. Οχι μόνο με τον τροχονόμο θα τσακωθεί, αλλά με όλους (...) μέχρι σήμερα όσες αυξήσεις και αν έχουν γίνει δεν έχουν μειώσει τα τροχαία (...) χρειάζεται μια άλλη διαφορετική προσέγγιση» (εκπρόσωπος των συνδικαλισμένων αστυνομικών / ΕΘΝΟΣ).

«ΘΕΛΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ»: «"Πάλι καλά". Δυο λέξεις που τις ακούς συχνά, όλο και πιο συχνά. Νομίζεις ότι δείχνουν καλή θέληση. Αλλά αν το καλοσκεφτείς, είναι απλώς η έκφραση του συμβιβασμού, της παραίτησης. Η αποδοχή του λίγου, του λιγότερου, του ελάχιστου. Ξέρεις κάπου μέσα σου τι δεν είναι. Δεν είναι αυτό που θέλουμε, αυτό που χρειάζεται, αυτό που πρέπει. Δεν είναι καν το... αρκετό. Είναι απλώς το "κάτι" που δεν αφήνει το "τίποτα" να κυριαρχήσει. Αλλά δεν το λέμε. Δεν αγανακτούμε, δε φωνάζουμε, δε διαμαρτυρόμαστε. Με ένα "πάλι καλά" ξεμπερδεύουμε κι ούτε που φαίνεται ο συμβιβασμός της ψυχής μας (...) άνθρωποι ξεριζώνονται, οι άνεργοι αυξάνονται, ο μισός πλανήτης πεινάει. Πάλι καλά (...) απλοί παρατηρητές χωρίς αντίσταση, περιοριζόμαστε σε ένα "πάλι καλά". Σκέφτομαι μια μικρή αλλαγή: Αντί για "πάλι καλά" να λέμε "θέλω περισσότερα"» (η Νανά Νταουντάκη στα ΝΕΑ).