Το τέλος των εξετάσεων και της σχολικής χρονιάς, μαζί με τη σίγουρη ανακούφιση, τη λογική αγωνία και την ανασφάλεια για τους μαθητές, αποτελεί αφορμή για εκτιμήσεις και συμπεράσματα, καθώς φέτος ήταν πρώτη χρονιά πλήρους εφαρμογής της «μεταρρύθμισης» στο Λύκειο. Είχε προηγηθεί μια σχολική χρονιά με τους μαθητές στους δρόμους να καταγγέλλουν και να αποκαλύπτουν αυτούς που τους στερούν το δικαίωμα στη μόρφωση και την απάντηση να έρχεται με τη φασιστικής έμπνευσης πράξη νομοθετικού περιεχομένου, στην οποία η κυβέρνηση επιμένει. Μία χρονιά με τους μαθητές να «μοιράζονται» ανάμεσα στα φροντιστήρια και στο σχολείο, να κυνηγούν τη γνώση μέσα σε ένα πρωτοφανές κλίμα ανταγωνιστικότητας, με το οποίο επιφόρτισε το σχολείο η «μεταρρύθμιση». Μία «μεταρρύθμιση» την οποία μάλιστα κλήθηκαν να επαινέσουν και εν μέσω εξετάσεων, όταν τέθηκε ως ζήτημα στο μάθημα της Εκθεσης.

Οπρωτοφανής σε διάρκεια εξεταστικός μαραθώνιος που βίωσαν οι μαθητές, οι οικογένειές τους και οι εκπαιδευτικοί, αποτελεί και αυτός ένα από τα μέσα για την εκπλήρωση του βασικού στόχου της «μεταρρύθμισης» της κυβέρνησης, που ταυτίζεται με το στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου στη χώρα μας. Και αυτός δεν είναι άλλος από τη μείωση του αριθμού των νέων που θα έχουν ολοκληρωμένη μόρφωση, για τη διοχέτευση ακόμα νωρίτερα και ακόμα μεγαλύτερου αριθμού μαθητών στη φτηνή τεχνική επαγγελματική κατάρτιση και στενή εξειδίκευση μιας χρήσης. Το μοντέλο δηλαδή της εκπαίδευσης αναγκαστικά πρέπει να προσαρμοστεί στο μοντέλο της οικονομίας της αγοράς, του «απασχολήσιμου» και του εύκολα χειραγωγήσιμου εργαζόμενου.

Στην πορεία της εφαρμογής αυτών των μέτρων γκρεμίστηκαν και τα επιχειρήματα των νομοθετών της «μεταρρύθμισης» για «Παιδεία ανοιχτών οριζόντων», για αντιμετώπιση του «σχολείου της ήσσονος προσπάθειας», για υψηλού επιπέδου τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση. Το Λύκειο, κατά γενική ομολογία, δεν έγινε καλύτερο, αλλά ανέπτυξε πιο έντονα τα ταξικά χαρακτηριστικά του. Η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν άνοιξε, αλλά αντίθετα έκλεισε και αυτή την πρόσβαση στο Λύκειο. Οσο για τα σχολεία δεύτερης κατηγορίας, τα λεγόμενα Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια (ΤΕΕ), ούτε λόγος να γίνεται. Λειτουργούν με ανύπαρκτη υποδομή, χωρίς προγράμματα σε βασικές ειδικότητες, χωρίς βιβλία, με ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, αίθουσες και εργαστήρια. Φυσικά επίσης χωρίς καμιά εξασφάλιση για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων τους.

Τα σχέδια αυτά έγκαιρα είχε αποκαλύψει και καταγγείλει το ΚΚΕ. Οταν ακόμα ήταν αποτυπωμένα στα ντοκουμέντα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΟΟΣΑ, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, που σχεδιάζουν και δίνουν τις ντιρεκτίβες για την επίθεση στα θεμελιώδη δικαιώματα και λαϊκές κατακτήσεις. Πρόκειται για μέτρα που συνδέονται άμεσα με τις επιλογές του κεφαλαίου για το σημερινό νέο και αυριανό αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, που απαιτείται για την ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία των κεφαλαιοκρατών.

Αλλά και οι ίδιοι οι φορείς της εκπαιδευτικής κοινότητας και οι εργαζόμενοι - τουλάχιστον το συνεπές εκείνο αγωνιστικό, ταξικό κομμάτι τους, σε αντίθεση με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες - αποκάλυψαν με τους αγώνες τους το βαθιά ταξικό και αντιλαϊκό χαρακτήρα αυτής της πολιτικής. Οι αγώνες της χρονιάς, που έκλεισε με τις τελευταίες εξετάσεις, δείχνουν την ανάγκη της συνέχισης του συντονισμένου αγώνα. Δε χρειάζεται λοιπόν καμιά επανάπαυση, αλλά προετοιμασία από την επόμενη χρονιά για την αναχαίτιση του «νέου εκσυγχρονιστικού κύματος» για την ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, από ένα λαϊκό και μαζικό αγωνιστικό μέτωπο.