Το θέμα είναι όχι πόσο, αλλά πώς θα ζήσουμε. Με την απάντηση αυτή, που έδωσε ένας «ανώνυμος» πολίτης, σε ερώτημα τηλεοπτικού ρεπόρτερ, σχετικά με τη χαρτογράφηση του ανθρώπινου γενετικού υλικού και τις προοπτικές που ανοίγονται για αύξηση του ορίου ζωής, ανέδειξε την ουσία του θέματος των επιστημονικών ανακαλύψεων και της χρησιμοποίησής τους για τον άνθρωπο. Η αντίληψη ότι η ζωή δεν είναι τόσο ποσοτικό, όσο ποιοτικό μέγεθος - και τα ποιοτικά της στοιχεία δεν καθορίζονται μόνο από την υγεία, αλλά και από πολλά άλλα, εξίσου σημαντικά, συστατικά - δεν αποτελεί φιλοσοφικό θεώρημα, αλλά εμπειρικό δεδομένο. Αλλωστε, υπάρχουν σήμερα πολλοί άνθρωποι που έχουν την υγεία τους, αλλά εύχονται να «τους κόψει ο Θεός» για να τελειώσουν τ' άλλα βάσανά τους.

Ηυγεία - αν και το «υγείαν έχομεν» αποτελεί το πρώτο και βασικό δεδομένο μιας υποφερτής ανθρώπινης ζωής - δεν είναι το μόνο αγαθό που συμβάλει στην εξασφάλιση της ανθρώπινης ευτυχίας. Είναι κι άλλες πολλές οι ανάγκες, η ικανοποίηση των οποίων αποτελεί ουσιαστικό και, εν πολλοίς, κυριαρχικό στοιχείο της ανθρώπινης διαβίωσης. Υγιής χωρίς εργασία, νιώθει «άχρηστος» στην κοινωνία. Υγιής χωρίς μόρφωση, πολιτισμό, νιώθει «άδειος» στο νου κι «άρρωστος» στην ψυχή. Υγιής χωρίς ελευθερία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, «βιώνει» τον εξαναγκασμό της συνείδησης, μια από τις πλέον οδυνηρές κοινωνικές «ασθένειες». Υγιής χωρίς προσωπική αξιοπρέπεια, ατομικά δικαιώματα, συλλογική δραστηριότητα, ιδανικά και οράματα, είναι ένας «ζωντανός νεκρός».

Βεβαίως, είναι πάρα πολύ σημαντικό το γεγονός ότι, μέσω της συγκεκριμένης επιστημονικής ανακάλυψης, μπορεί να αντιμετωπιστούν ασθένειες που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα. Ομως, η ταξική διάρθρωση των κοινωνιών στο καπιταλιστικό σύστημα που ζούμε δεν επιτρέπει σε όλους τους ανθρώπους - ανεξαρτήτως οικονομικών, κοινωνικών, φυλετικών κι άλλων διαφορών - να συμπεριληφθούν στους ευεργετηθέντες αυτού του επιστημονικού επιτεύγματος. Η υγεία στον καπιταλισμό, αν και κατ' όνομα θεωρείται δημόσιο αγαθό, στην πραγματικότητα είναι ένα ακόμα εμπορικό προϊόν και, μάλιστα, από τα πανάκριβα. Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που αναφέρουν ότι η ανακάλυψη, π.χ., μιας αποτελεσματικής θεραπείας του καρκίνου θα έφερνε στην οικονομία των ΗΠΑ αρχικά κέρδη 47 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ, ήδη, το ανθρώπινο γενετικό υλικό πέφτει ολοένα και ταχύτερα στα χέρια των ιδιωτών και η επιστήμη καθοδηγείται από ιδιωτικά συμφέροντα, που αποσκοπούν στη μεγιστοποίηση των κερδών, παρά στην εξεύρεση αποτελεσματικών φαρμάκων για τη δημόσια υγεία.

Πρόσθετος είναι ο κίνδυνος, η συγκεκριμένη επιστημονική ανακάλυψη να χρησιμοποιηθεί, όχι μόνο για την εξασφάλιση τεράστιων κερδών από τις πολυεθνικές, αλλά και για τον γενετικό έλεγχο του ανθρώπου, προς εξυπηρέτηση αλλότριων και εφιαλτικών για την ανθρωπότητα στόχων και σκοπών. Δηλαδή, να χρησιμοποιηθεί από, εν διατεταγμένη υπηρεσία, επιστήμονες για τη δημιουργία ενός «ειδικού τύπου» ανθρώπων, που θα αποτελέσουν μια νέα κοινωνική τάξη «πατρικίων» και θα διαφαντεύουν, ενώ οι «πληβείοι» - οι γενετικώς μειονεκτούντες - είτε θα πεθαίνουν πριν γεννηθούν, είτε θα οδηγούνται στον «Καιάδα» της Γης, ή θα αναλάβουν το ρόλο των μελλοθάνατων αρσενικών «εργατών» στο βασίλειο των μυρμηγκιών. Μπορεί για κάποιους αυτή η προοπτική να θεωρείται άκαιρη κινδυνολογία, στηριζόμενη στο φόβο μπροστά στα επιτεύγματα της επιστήμης, αλλά ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και ελλοχεύει κι ας μην ξεχνάμε τα περί «αρίας φυλής» των ναζιστών, τα περί «περιούσιου αμερικάνικου έθνους» της Μαντλίν Ολμπράιτ και το γεγονός ότι η διάσπαση του ατόμου χρησιμοποιήθηκε και για την παραγωγή της ατομικής βόμβας που έπεσε στη Χιροσίμα.