Ενα ακόμα βήμα προσαρμογής στις προδιαγραφές και τις ανάγκες που επιβάλλει για τα αστικά κόμματα σε συνθήκες «παγκοσμιοποίησης» η «νέα τάξη», έκανε το ΠΑΣΟΚ μέσα από το συνέδριό του. Σε ιδεολογικό επίπεδο και με τις νέες πολιτικές του θέσεις δήλωσε πίστη στο μεγάλο κεφάλαιο και τους νόμους της αγοράς, έδωσε τα διαπιστευτήριά του στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και εξόπλισε το οπλοστάσιο χειραγώγησης και παραπλάνησης των λαϊκών στρωμάτων με τη «συμμετοχική δημοκρατία».

Στο επικοινωνιακό επίπεδο, στα πρότυπα των κομμάτων των ΗΠΑ, έστησε φιέστες, όπως η βράβευση της Γ. Αγγελοπούλου, την τρίτη μέρα του συνεδρίου για την «προσφορά» της στην επιτυχή οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και θέλησε να αποδείξει ότι η...«συμμετοχικότητα» στη «νέα εποχή», δε γνωρίζει διακρίσεις. Για τις ανάγκες του «σόου», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πήρε σκούπα και φαράσι και πρωτοστάτησε στην καθαριότητα του χώρου του συνεδρίου...

Την ίδια στιγμή, το ΠΑΣΟΚ συνέχισε την αντιλαϊκή του κατεύθυνση που στα πλαίσια της «αναγέννησής» του, πήρε τον ψευδεπίγραφο τίτλο «νέα κοινωνική συμφωνία». Ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να το χρησιμοποίησε σαν βασικό σύνθημα στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, μπορεί όπως είπε να αποτελεί για το κόμμα του «συμβόλαιο τιμής» με το λαό, αλλά ουσιαστικά αποτελεί το προπέτασμα καπνού για την προώθηση ακόμα πιο αντιδραστικών σχεδίων. «Δίνουμε την εξουσία στο λαό», υποστήριξε ο Γ. Παπανδρέου αλλά την ίδια στιγμή με καθολική ομοφωνία - βρέθηκε μόνο ένα λευκό ψηφοδέλτιο (!!) - ψηφίστηκαν από τους συνέδρους του ΠΑΣΟΚ οι πολιτικές θέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που σηματοδοτούν τη στήριξη σε μια ακόμη πιο βάρβαρη επίθεση στα λαϊκά και εργασιακά δικαιώματα.

Το ΠΑΣΟΚ μέσα από τις συνεδριακές του διαδικασίες, τις δυο ομιλίες του Γ. Παπανδρέου, τις τοποθετήσεις των συνέδρων και τα επίσημα κείμενά του, ξεκαθάρισε ότι είναι αμετακίνητα τοποθετημένο υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Το ΠΑΣΟΚ της «νέας εποχής», όπως τόνισε ο Γ. Παπανδρέου στο κλείσιμο των εργασιών του συνεδρίου, θέλει «την αγορά που να λειτουργεί με ανταγωνισμό» και «θα διευκολύνει με διαρθρωτικές αλλαγές»... Μια «αγορά», που όπως ισχυρίστηκε θα είναι και...«υπέρ του πολίτη».

Προωθώντας το ΠΑΣΟΚ τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη, όσο και αν ο Γ. Παπανδρέου προσπάθησε δήθεν να την αποκηρύξει, ζήτησε λιγότερο κράτος. «Εμείς οραματιζόμαστε την Ελλάδα ενεργό παράγοντα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, σε μια κοινωνικά δίκαιη Ευρώπη, απεγκλωβισμένη από το δίλημμα αγορά ή κράτος», είπε ο Γ. Παπανδρέου.

Ενα νέο «κοινωνικό κράτος», ένα νέο «κράτος πρόνοιας», πρότεινε ο Γ. Παπανδρέου στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, προσαρμόζοντας την πολιτική του στις απαιτήσεις του καπιταλισμού. Ετσι ο Γ. Παπανδρέου έκανε λόγο για μια «νέα αντίληψη αλληλεγγύης, μια νέα λογική εξουσίας». Βαφτίζοντας μάλιστα «σοσιαλιστικό» αυτό το πρότυπο διακυβέρνησης.

Το κράτος πρόνοιας, λοιπόν, μετονομάζεται σε κράτος «αλληλεγγύης» και... φιλανθρωπίας, αφού όπως υποστήριξε ο Γ. Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ, θα βρίσκεται «καθημερινά στη γειτονιά, στο χώρο δουλιάς» και θα ανακαλύπτει «ποιος έχει ανάγκη, ποιος έχει πρόβλημα, ποια στρώματα υποφέρουν», προκειμένου όπως πρόσθεσε να «είμαστε κοντά όχι με θέσεις γενικές, αλλά με άμεση παρουσία»!!

Στην ίδια λογική οι εργαζόμενοι πρέπει να μάθουν να αλλάζουν δουλιές «χωρίς φόβο, χωρίς ανασφάλεια», ο αγρότης «να μπορεί να είναι ανταγωνιστικός» και ο άνεργος δε θα πρέπει να είναι «εξαρτημένος και παθητικοποιημένος με επιδόματα», αλλά το κοινωνικό κράτος «να βοηθά ώστε να συμμετέχει ενεργά στην παραγωγική διαδικασία». Το μεγάλο κεφάλαιο, ζητά «φτηνούς» εργάτες, μέσα από την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών και η «ελαστικοποίηση» των σχέσεων εργασίας, η εξώθηση των ανέργων από το κράτος, να δέχονται όποια δουλιά τους προτείνεται, συμπεριλαμβάνονται στην «κοινωνική συμφωνία» που προτείνει το ΠΑΣΟΚ.

Ο Γ. Παπανδρέου μπορεί να χαρακτήρισε «αφετηρία» για τη «νέα πορεία» του ΠΑΣΟΚ, το συνέδριο, να υποστήριξε ότι το ΠΑΣΟΚ παλεύει για «δίκαιη διανομή του πλούτου», ότι δε συμβιβάζεται με την ιδέα, ότι «ακόμα ένα σημαντικό ποσοστό του λαού ζει σε συνθήκες δραματικά κάτω απ' το όριο της φτώχειας» αλλά ζήτησε την εξουσία από το λαό για να του προσφέρει μια «ελάχιστη αξιοπρεπή διαβίωση», μέσω «του κοινωνικού μισθού», την οποία βέβαια δεν μπήκε στον κόπο να την οριοθετήσει...

Εξάλλου για πολλοστή φορά υπερασπίστηκε την πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, απέδωσε τα σκληρά μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, σε «λάθη» και επιτέθηκε στην κυβέρνηση για τη «διαχείρισή» της που «έχει βλάψει τη χώρα». Μάλιστα ο ίδιος, εντείνοντας την ανούσια αντιπαράθεσή του με την κυβέρνηση, την κατηγόρησε για «προεκλογικό λαϊκισμό» και καταστροφική πολιτική.

Μπορεί ο Γ. Παπανδρέου, σε όλη τη διάρκεια του συνεδρίου να έκανε λόγο για «ανανέωση» και «αλλαγή», ο Κ. Λαλιώτης να μίλησε για «επανίδρυση», αλλά οι εσωκομματικές διαδικασίες για την ανάδειξη των 150 αιρετών μελών του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, φανέρωσαν ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν... άλλαξε ούτε στο επίπεδο των προσώπων, ούτε στην ανάδειξη στελεχών μέσω «μηχανισμών», παρόλο που ο Γ. Παπανδρέου, ισχυρίστηκε ότι «ξεφύγαμε από τη λογική των μηχανισμών».

Στελέχη που «κόπηκαν» από τον Γ. Παπανδρέου για την εμπλοκή του ονόματός τους στα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου, της ντροπολογίας Πάχτα για το Πόρτο Καρράς και τις παράνομες μετεγγραφές στα Πανεπιστήμια, κέρδισαν την... εμπιστοσύνη των συνέδρων, εκλέχτηκαν και μάλιστα σε ψηλές θέσεις. Ο Στ. Μανίκας, ο Μ. Νεονάκης, ο Γ. Κίρκος, ο Σπ. Βούγιας, πήραν επάξια των τίτλο του μέλους του Εθνικού Συμβουλίου.

Στις εκλογές που ψήφισαν σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα 5.378, τα έγκυρα ψηφοδέλτια ήταν 5.186 και τις δέκα πρώτες θέσεις έλαβαν οι: Π. Φασούλας, Ν. Αθανασάκης, Ελ. Κατσικαρέλης, Γ. Παναγιωτακόπουλος, Ν. Μαδεμλής, Λ. Κανελλόπουλος, Στ. Μανίκας, Αν. Κοτσακάς, Σπ. Βούγιας, Κ. Αργύρης, Γ. Σουλαδάκης.

Ο Γ. Παπανδρέου, αναφέρθηκε και στις εξελίξεις στην Εκκλησία και κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι είναι «δέσμια των δικών της μυστικών συμφωνιών» με την Εκκλησία και ισχυρίστηκε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που θέλει «μια ελεύθερη και αυτόνομη Εκκλησία, με δημοκρατικό έλεγχο, που θα υπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα, τα πνευματικά και τα κοινωνικά συμφέροντα του λαού. Ούτε δικαστές να αγοράζει, ούτε μπίζνες να κάνει, ούτε βουλευτές να εκλέγει».

Βέβαια, ο ίδιος δε σημείωσε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν προχώρησε στο διαχωρισμό κράτους - Εκκλησίας, μέσα από τη συνταγματική αναθεώρηση, ενώ χρησιμοποίησε και αυτό κατά το δοκούν την ιεραρχία, όποτε και όταν τη χρειάστηκε.