Τα τεράστια οικονομικά και άλλα σκάνδαλα, ένα μικρό μέρος των οποίων αποκαλύπτεται κατά καιρούς, κάνουν επίκαιρη τη φράση που είπε ο Αρετίνος «ο θείος», για την παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της εποχής του. Αυτός ο ελευθερόστομος που δε δίσταζε να αποκαλεί τον άρχοντα του Κηρυναλίου «ερυθρόπρωκτο πίθηκο», έλεγε για το κατάντημα της πολιτείας του «Ρώμου και του Ρωμύλου»: «Ω, Ρώμη, πόρνη - πόλη, με πόσην ηδονή θα μου πουλιόσουνα, αν είχα το απαραίτητο χρυσάφι για να σε αγοράσω».

Οι αντιστοιχίες με τα σημερινά δεδομένα της «παγκοσμιοποίησης» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της διαφθοράς και των σκανδάλων, παραπέμπουν σ' αυτήν την πόρνη - πολιτεία που αναδίδει τη δυσοσμία σήψης και απαιτεί έναν Αρετίνο για να την περιγράψει μ' αυτά τα πιο πάνω φαρμακερά λόγια.

Ντοπαρισμένα πλήθη, αφιονισμένοι, στην κυριολεξία, άνθρωποι, οδηγούνται από τα «γκεσέμια» αυτά των διαπλεκομένων σκανδάλων, σε δρόμους χωρίς επιστροφή. Αυτά τα «γκεσέμια» είναι λύκοι αιματοπότες, διεστραμμένοι, προαγωγοί, άθλιοι δημαγωγοί, λαθρέμποροι ελπίδων, βαποράκια τεχνητών παραδείσων.

Αυτά τα αμαρτωλά κέντρα πρέπει να έρθουν τα πάνω - κάτω, γιατί όπως λέει ο Παλαμάς για τους λαούς του κόσμου: «Ακούστε, εγώ είμ' ο γκρεμιστής γιατί είμ' εγώ ο χτίστης. Εγώ της άρνησης πιστός κι ακριβογιός της πίστης...».