Κυριακή 23 Μάη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2004
«ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ»
Το ευαγγέλιο της απασχολησιμότητας

Οι απαιτήσεις του κεφαλαίου για την αύξηση των κερδών του και τη μεγέθυνσή του πήραν «σάρκα και οστά» την τελευταία 10ετία μέσα από τις μεγάλες ανατροπές που έκανε η Ευρωπαϊκή Ενωση για λογαριασμό του στα εργασιακά ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα των εργαζομένων. Οι ανατροπές αυτές, που έγιναν δήθεν στο όνομα της ανεργίας, προωθήθηκαν μέσα από τη «Λευκή Βίβλο» το 1994, που θεμελίωσε την ενιαία στρατηγική της ΕΕ για την απασχόληση. Οι κατευθύνσεις της οποίας εξειδικεύτηκαν παραπέρα με τις αποφάσεις των Ευρωπαϊκών Συμβουλίων που ακολούθησαν και τις οποίες εφαρμόζουν, με βάση τις συνθήκες κάθε χώρας, απαρέγκλιτα όλες οι κυβερνήσεις.

Βασικοί άξονες του... «Λευκού Βιβλίου» ήταν η «ανταγωνιστικότητα», η ανάπτυξη και η απασχόληση. Σ' αυτό το πλαίσιο η επέκταση της μερικής και προσωρινής απασχόλησης ήταν μια βασική προωθούμενη πολιτική της, για να μοιράσει έτσι την ανεργία. Εριξε βάρος στη βελτίωση της «ανταγωνιστικότητας» μέσα από την εξασφάλιση φτηνής εργατικής δύναμης. Προώθησε την επαγγελματική κατάρτιση και τη διά βίου εκπαίδευση των ανέργων αλλά και γενικότερα του εργατικού δυναμικού, προσφέροντας αναλώσιμες, ευκαιριακές γνώσεις στα πλαίσια της υποβάθμισης της γενικής εκπαίδευσης και της προσαρμογής στις ανάγκες της «αγοράς».

Με βάση τις παραπάνω κατευθύνσεις συγκροτείται η στρατηγική για την απασχόληση που εφαρμόζεται μετά τη Σύνοδο Κορυφής του Λουξεμβούργου το 1997. Η «απασχολησιμότητα», η ενίσχυση του επιχειρηματικού πνεύματος, η «προσαρμοστικότητα» και οι «ίσες ευκαιρίες» είναι οι τέσσερις άξονες στους οποίες αυτή κινείται. Μέσα από την «απασχολησιμότητα» επιδιώκεται η αύξηση του αριθμού των απασχολουμένων, όχι όμως μέσα από την εξασφάλιση της πλήρους και σταθερής δουλιάς, αλλά από την υποαπασχόληση. Επιδιώκεται η δημιουργία ενός ακόμα πιο ευνοϊκού περιβάλλοντας για τις επιχειρήσεις μέσα από φοροαπαλλαγές, επιδοτούμενα προγράμματα κλπ. Η «προσαρμοστικότητα» αποτελεί το κλειδί, καθώς μέσα από αυτήν προωθούνται όλες οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης.

Η στρατηγική του Λουξεμβούργου ενισχύεται ακόμα περισσότερο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας που έγινε το Μάρτη του 2000. Οι στόχοι που τέθηκαν αφορούν τη βελτίωση της «απασχολησιμότητας», δηλαδή ακόμα περισσότεροι υποαπασχολούμενοι, μέσω των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Δίνεται μεγαλύτερη προτεραιότητα στη διά βίου μάθηση και κατάρτιση με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Στοκχόλμης, το Μάρτη του 2001, ελέγχεται η εφαρμογή των αποφάσεων της Λισαβόνας. Αποφασίζεται ένταση της αντεργατικής επίθεσης, που προσδιορίζεται άλλωστε με απόλυτη σαφήνεια στο κείμενο των συμπερασμάτων της Συνόδου. Ετσι λοιπόν ο στόχος της «ευέλικτης οργάνωσης της εργασίας», όπως αναφέρεται στο κείμενο, συνοδεύεται και από το στόχο της «παράτασης του ενεργού επαγγελματικού βίου». Στις αποφάσεις εντάσσεται «η αύξηση του ποσοστού απασχόλησης των πλέον ηλικιωμένων γυναικών και ανδρών (σε ηλικίες μέχρι και 64 ετών) σε 50% μέχρι το 2010».

Στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης, το Μάρτη του 2002, αποφασίζεται ευθέως το ζήτημα της κατάργησης των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και η προώθηση της σύνδεσης «αμοιβής - παραγωγικότητας». Η προώθηση της «απασχολησιμότητας» εκτιμάται ως βασική προτεραιότητα για την εξυπηρέτηση των αναγκών του κεφαλαίου. Βάζει ευθέως ζήτημα κατάργησης των ΣΣΕ, ενώ ανοίγει ζήτημα κατάργησης των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης. Απαιτεί δε να μειωθούν τα κίνητρα για την πρόωρη συνταξιοδότηση και η θεσμοθέτηση συστημάτων πρόωρης συνταξιοδότησης.

Τα κατάλληλα «εργαλεία» και τους τρόπους για την υλοποίηση των στόχων της Λισαβόνας, συζήτησε η Σύνοδος υπουργών Εργασίας του Ναυπλίου, το Γενάρη του 2003. Αυτά επικεντρώθηκαν στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Στην ενίσχυση της «ευελιξίας». Στην «ισότιμη» συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας, δηλαδή την ένταξη ακόμα μεγαλύτερου αριθμού γυναικών με χαμηλότερες αμοιβές, στο καθεστώς της μερικής ή προσωρινής απασχόλησης. Στον εγκλωβισμό ακόμα περισσότερων νέων και ανέργων στα προγράμματα της ψευτοκατάρτισης, επανεκπαίδευσης και ειδίκευσης κλπ.

Ελλάδα

Οι κατευθύνσεις και οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης υλοποιήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο από τις ελληνικές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) και σήμερα αποτελούν το χειρότερο εφιάλτη για τους εργαζόμενους! Στην υλοποίηση των πιο βάρβαρων αντεργατικών μέτρων των τελευταίων χρόνων βοήθησαν σε σημαντικό βαθμό και τα κόμματα που στηρίζουν την ΕΕ, αλλά και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστές ηγεσίες.

Ετσι, χτυπήθηκε το 8ωρο και η πλήρης και σταθερή εργασία. Ενισχύθηκε κάθε μορφή ελαστικής απασχόλησης όπως η μερική, η προσωρινή, ακόμα και οι συμβάσεις μιας μέρας! Με νομοθετική ρύθμιση μπήκε σε εφαρμογή το «δουλεμπόριο» ή αλλιώς «ενοικίαση» των εργαζομένων! Η «απασχολησιμότητα» αγκαλιάζει συνεχώς όλο και περισσότερους εργαζόμενους. Αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια και της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης να εναρμονιστούν πλήρως με τη στρατηγική της Λισαβόνας, που στο όνομα μιας ακόμα «ανταγωνιστικότερης» οικονομίας της ΕΕ, δηλαδή του κεφαλαίου, θα χτυπηθούν άγρια δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης.

Αξίζει λοιπόν να αναφερθεί το αντεργατικό έργο της τελευταίας 4ετίας με βάση τις αντεργατικές κατευθύνσεις σε επίπεδο ΕΕ. Ενα έργο που από κοινού ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και όσοι τους στηρίζουν ψήφισαν και υλοποίησαν. Ετσι, λοιπόν με το ψευτοεπιχείρημα της ενίσχυσης της απασχόλησης ψηφίζεται στη Βουλή ο αντεργατικός νόμος 2639/98. Ενας νόμος που έβαλε γερά τα θεμέλια της κατάργησης του 8ωρου μέσα από τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» και πέρασε μια σειρά αντεργατικών ρυθμίσεων, όπως η ενίσχυση της μερικής σε βάρος της πλήρους απασχόλησης, το χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας μέσα από την προώθηση και εφαρμογή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης.

Λίγο αργότερα με το νόμο 2874/2000 η κυβέρνηση προσπάθησε να ενισχύσει ακόμα περισσότερο το νόμο 2639/98, προκειμένου να εξασφαλίσει μεγαλύτερη «ευελιξία» και ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη. Πυρήνας του νομοσχεδίου ήταν η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση, επιτρέποντας έτσι στους εργοδότες να χρησιμοποιούν όποτε και όσες ώρες θέλουν τον εργαζόμενο! Με βάση αυτή τη δυνατότητα ο εργοδότης εξασφάλισε και την απαλλαγή του από την υπερωριακή απασχόληση. Καταργήθηκε το όριο των ομαδικών απολύσεων του 2% για τις επιχειρήσεις άνω των 50 εργαζομένων, ενώ ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο η μερική απασχόληση.

Η επίθεση όμως δε σταματά εδώ. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη της ΝΔ, με νόμο το 2001 μετατρέπει ένα δημόσιο οργανισμό, τον ΟΑΕΔ, σε ιδιωτική επιχείρηση και μέσα από αυτό το νόμο, περνά ένα από τα πιο ανατριχιαστικά μέτρα για την ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων, αυτό της «ενοικίασής τους»! Με τη νομιμοποίηση του «δουλεμπορίου» χτυπιούνται άμεσα οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, πράγμα που οι βιομήχανοι απαιτούν χρόνια τώρα. Οι εργαζόμενοι αυτοί, που έχουν το «προνόμιο» να έχουν δυο εργοδότες, αμείβονται με τα κατώτερα μεροκάματα, ανεξαρτήτως εργασίας, δεν έχουν σταθερό ημερήσιο χρόνο απασχόλησης, ενώ χτυπιέται άμεσα η συλλογική τους δράση, αφού συνεχώς αλλάζουν δουλιές.

Σήμερα η σταθερή και πλήρης εργασία έχει χτυπηθεί βάναυσα. Αντικαθίσταται όλο και περισσότερο από την προσωρινή απασχόληση (χιλιάδες οι συμβασιούχοι στη χώρα). Σήμερα όχι μόνο δε δημιουργούνται θέσεις εργασίας, αλλά και αυτές που υπάρχουν μοιράζονται σε δυο και τρεις εργαζόμενους. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι ο κλάδος των ξενοδοχοϋπαλλήλων χτυπιέται από τις συμβάσεις μιας μέρας! Ο χώρος του εμπορίου έχει αλωθεί από τα 3ωρα και τα 4ωρα. Μάλιστα στην κατεύθυνση διεύρυνσης της μερικής απασχόλησης - αφού το κεφάλαιο έχει εκδηλώσει τη δυσαρέσκειά του για τα χαμηλά ποσοστά που παρουσιάζει αυτή στην Ελλάδα - πρόσφατα εισήχθη αυτή και στο δημόσιο τομέα.

Εκατοντάδες θέσεις πλήρους και σταθερής απασχόλησης αντικαθιστούνται από εργολάβους, αφού αυτό στοιχίζει λιγότερο στους εργοδότες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην πλειοψηφία των δημόσιων νοσοκομείων η καθαριότητα έχει ανατεθεί σε εργολάβους που χρησιμοποιούν εργαζόμενους για ένα κομμάτι ψωμί. Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, η κυβέρνηση επιδοτεί και από πάνω το κεφάλαιο, μέσω του ΟΑΕΔ, για να προσλάβουν εργαζόμενους. Δηλαδή δίνει «τζάμπα» εργάτες! Το αδηφάγο όμως κεφάλαιο απαιτεί την ακόμα μεγαλύτερη «ελαστικοποίηση» και σε αυτήν την κατεύθυνση κινήθηκαν οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην πρόσφατη εαρινή Σύνοδο Κορυφής.


Γιώτα ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ