ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ (Του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Αλλά απέναντι στις κρατικές πολιτικές καθυστερήσεις «εκσυγχρονιστικής προσαρμογής», το πανευρωπαϊκό ιδιωτικό μεγάλο κεφάλαιο προωθεί τις «κοινές» στρατηγικές και αντεπιτίθεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Ετσι, χτες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μετά από προσφυγή της Κομισιόν, με αμετάκλητη απόφαση, καταδίκασε τη Γαλλία και την Πορτογαλία, νομοθετώντας για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), σχετικά με τη διατήρηση της λεγόμενης «χρυσής μετοχής» (golden share), δηλαδή του κρατικού δικαιώματος βέτο στη μετοχική σύνθεση ιδιωτικοποιημένων πρώην κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών.

Μετά την απόφαση αυτή, τα κράτη - μέλη δεν μπορούν, πλέον, να αποτρέψουν «επιθετικές εξαγορές», ακόμη και στους τομείς που θεωρούνται «εθνικής σημασίας», όπως είναι ο τομέας ενέργειας. «Επιταχύνεται» έτσι, διά δικαστικής αποφάσεως, η περιβόητη «απελευθέρωση της ενέργειας», που σκοντάφτει σε αντιρρήσεις, κυρίως, της Γαλλίας, η οποία ενδιαφέρεται πρώτα να μονοπωλήσει με την κρατική Edf την ευρωπαϊκή αγορά ενέργειας και μετά να «ολοκληρωθεί η απελευθέρωση».

Το ΕΚΟFΙΝ, βέβαια, μπορεί να έδωσε παράταση χρόνου στις γαλλικές δυστοκίες, αλλά, χτες, χάρισε στον καπιταλιστικό τζόγο, την «οδηγία» για το πανευρωπαϊκό δικαίωμα χρήσης με «ρίσκο» στα Χρηματιστήρια των αποθεματικών των Ταμείων, προκαταβάλλοντας, με τον τρόπο αυτό, τις πολιτικές δυσκολίες εφαρμογής που συναντά η «εντολή της Λισαβόνας» για την ιδιωτικοποίηση του «ευρωπαϊκού συστήματος κοινωνικής προστασίας». Και πίσω απ' όλα αυτά, η Κομισιόν, το Γενικό Επιτελείο και η προωθητική μηχανή του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου στις Βρυξέλλες επιχαίρει για τις εξελίξεις, σε βαθμό που ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ρομάνο Πρόντι, να δηλώνει ότι «η ιστορία του ευρωπαϊκού χρηματιστικού κεφαλαίου επιταχύνει το βηματισμό της».

Ο πρώην τραπεζίτης και πρωθυπουργός της Ιταλίας Ρ. Πρόντι και ο πρώην Ολλανδός υπάλληλος της πολυεθνικής «Shell» Φρ. Μπολκεστάιν, επίτροπος «αρμόδιος για την εσωτερική αγορά», γιόρταζαν χτες στις Βρυξέλλες για την καταδίκη της «χρυσής μετοχής», δηλώνοντας ότι μετά από αυτό «άνοιξε ο δρόμος» και για την απόφαση, «που θα παρουσιαστεί εντός του Ιούλη», περί «διευκολύνσεων» των επιθετικών «προσφορών» για την εξαγορά των επιχειρήσεων στα Χρηματιστήρια.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, σήμερα η Κομισιόν, με εισήγηση του Ιταλού επιτρόπου Μάριο Μόντι, «αρμόδιου για τον ανταγωνισμό», καταδικάζει την Ελλάδα για «παραβάσεις» στο ταμείο συντάξεων του προσωπικού στο Σκαραμαγκά. Δε γίνεται ιδιωτικοποίηση χωρίς αλλαγή του εργασιακού καθεστώτος των επιχειρήσεων, δε γίνεται «εξυγίανση» χωρίς πρόσθετα βάρη για τους εργαζόμενους. Μ' άλλα λόγια, «θωπεύουμε» τις πολιτικές δυσκολίες της γαλλικής κυβέρνησης, καταργούμε το κρατικό βέτο στις εναπομείνασες ιδιωτικοποιήσεις «ζωτικής σημασίας» και διώχνουμε τους εργαζόμενους από το Σκαραμαγκά για την καπιταλιστική «εξυγίανση» της επιχείρησης.

Μετά από απαίτηση της Γαλλίας, μεταφέρεται για επόμενο ΕΚΟΦΙΝ, ενδεχομένως την 20ή Ιούνη 2002, πριν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Σεβίλλης, η συνυπογραφή των ΓΠΟΠ για το 2002. Πρόκειται για πρόσχημα, αφού ο πραγματικός στόχος της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας, που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα «εξυγίανσης», είναι να αναθεωρήσουν το Σύμφωνο Σταθερότητας (ΣΣ), που προβλέπει ισοσκελισμένους δημόσιους προϋπολογισμούς «μέχρι το 2004». Οσον αφορά στα ετήσια δημοσιονομικά ελλείμματα, η Γαλλία απαιτεί «παράταση» μέχρι το 2007 και η Γερμανία μέχρι το 2006. Από την πλευρά του, ο «αρμόδιος» επίτροπος Ισπανός Π. Σόλμπες και η Κομισιόν (...) διαμαρτύρονται, γιατί, λέει, δεν μπορεί να τιναχτούν στον αέρα τα «εθνικά» ΣΣ, που αποτελούν το μόνο διαθέσιμο εργαλείο για «κοινή» άσκηση των οικονομικών πολιτικών της ΕΕ. Το όλο ζήτημα μετατίθεται στη Σύνοδο Κορυφής της Σεβίλης (21/22 Ιούνη 2002) για «συναινετική» εξεύρεση λύσης προς το συμφέρον των ευρωπαϊκών «μεγάλων δυνάμεων».

Αντίθετα, η Γαλλία ήρε τις επιφυλάξεις της στο ΕΚΟΦΙΝ για την επένδυση των αποθεματικών των Ταμείων στα Χρηματιστήρια και η σχετική «οδηγία» εγκρίθηκε, παρά τις αντιρρήσεις του Βελγίου. Η κατάρρευση της «Enron» στις ΗΠΑ δε φαίνεται να ανησυχεί την ΕΕ (...). Η «οδηγία» «απελευθερώνει» το 30% των αποθεματικών που μπορεί, πλέον, να «ρισκάρουν» στα Χρηματιστήρια, με την προϋπόθεση ότι δε θα επενδύουν πάνω από το 5% στην ίδια μετοχή. Πρόκειται για μια ακόμη «νίκη» της Κομισιόν στην πορεία για την «κοινή» χρηματιστηριακή αγορά μέχρι το 2005. Ετσι, όπως έγινε και στις ΗΠΑ, χιλιάδες εργαζόμενοι μπορεί, σε μια νύχτα, να χάσουν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής.

Μετά από σχετική προσφυγή της Κομισιόν, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε χτες τη Γαλλία και την Πορτογαλία για τους περιορισμούς («χρυσή μετοχή» - gold share), που διατηρούν, έχοντας ουσιαστικά βέτο στη μετοχική σύνθεση ιδιωτικοποιημένων πρώην κρατικών επιχειρήσεων και οργανισμών. Η Γαλλία, με το αιτιολογικό του απρόσκοπτου ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας «σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης», είχε διατηρήσει το βέτο της «χρυσής μετοχής» στην ιδιωτικοποίηση της πετρελαϊκής «Edf Aquitaine» και στη συγχώνευση με την «Totalfina». Η Πορτογαλία, με το ίδιο σκεπτικό, απαγορεύει την κατοχή πάνω από το 10% της ιδιωτικοποιημένης επιχείρησης στον επενδυτή. Το 1999 είχε εμπλακεί σε ανάλογη προσφυγή της Κομισιόν και το Βέλγιο. Τη «χρυσή μετοχή» διατηρεί και η Ελλάδα. Σύμφωνα με την απόφαση του ευρω-δικαστηρίου, τα μέτρα για τον ομαλό ενεργειακό εφοδιασμό κάθε χώρας είναι «θεμιτά», αλλά δεν μπορεί να είναι «δυσανάλογα».

Με χτεσινή απόφαση, η Κομισιόν, στη βάση του άρθρου 88 της κοινοτικής νομοθεσίας για τους «κανόνες ανταγωνισμού», καταδικάζει την Ελλάδα για «παραβάσεις» στο Σκαραμαγκά περί «κρατικών ενισχύσεων».

Συγκεκριμένα, θεωρεί ότι η εξαίρεση από τη φορολογία ύψους 11,2 εκατ. ευρώ του αποθεματικού του ταμείου συντάξεων του προσωπικού για τις μη στρατιωτικές δραστηριότητες, και η κάλυψη 1 εκατ. ευρώ από το κράτος, δεν είναι σύμφωνες με τον «κανονισμό περί ναυπηγείων». Αντίθετα, εγκρίνονται τα 29,5 εκατ. ευρώ για την «εθελουσία» έξοδο των εργαζομένων στον τομέα των μη στρατιωτικών δραστηριοτήτων. Ως εκ τούτου, η Κομισιόν «κινεί τη διαδικασία», γιατί «διαπιστώνει παράβαση» και δημοσιεύει την απόφασή της στην Ευρωπαϊκή Εφημερίδα, απαιτώντας «διορθωτικά μέτρα» από την ελληνική κυβέρνηση.