Είναι πάντα μια ξεχωριστή απρόβλεπτη ιστορία. Ολα είναι γνωστά και ταυτόχρονα απρόβλεπτα μέχρι την τελευταία στιγμή, μέχρι το σφύριγμα της λήξης. Ενα ξεχωριστό «διήγημα», ή ένα «θεατρικό έργο» με πολλές εναλλασσόμενες πράξεις, με πρωταγωνιστές και κομπάρσους, που τον ακριβή χαρακτηρισμό του ρόλου τους θα τον κρίνει τελικά ο αγώνας...

Εδώ βρίσκεται ίσως το μυστικό οποιασδήποτε ποδοσφαιρικής συνάντησης, από τις αμμουδιές της Μπάχια, έως τα σαλόνια του Παγκόσμιου Κυπέλλου. Η περιπέτεια του απρόβλεπτου «ταΐζει» την ταύτιση, που με τη σειρά της καθηλώνει το θεατή, παρακινεί το νεαρό στο παιχνίδι, τη μίμηση, την εκούσια πειθαρχία, του διδάσκει τη συλλογικότητα, τον σπρώχνει «να ξοδευτεί» - αγωνιστεί, για να κερδίσει, αλλά και για να γίνει καλύτερος.

Αυτό είναι το παιχνίδι και αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του, που εδώ και πολλά χρόνια έγιναν εμπόρευμα και όχι μόνο. Στο εκμεταλλευτικό σύστημα, εκτός από προϊόντα για πώληση, χρησιμοποιούνται, σαν μέσα αποπροσανατολισμού, ή σαν εργαλείο παθητικοποίησης. Στην Αργεντινή των καθημερινών διαδηλώσεων, οι δρόμοι πλέον είτε είναι άδειοι την ώρα των μεταδόσεων, είτε γεμάτοι από τα πλήθη των οπαδών με τις γαλάζιες - λευκές φανέλες. Ακόμα πιο απλά, όταν ζεις τόση «περιπέτεια» παθητικά από τον καναπέ σου, δύσκολα να αναζητήσεις την ενεργητική περιπέτεια της δικής σου ζωής και αγώνα.

Τα πρώτα προϊόντα για πώληση είναι οι ίδιοι οι δημιουργοί της συναρπαστικής ξεχωριστής ιστορίας του ποδοσφαίρου. Τότε είναι, που η αθλητική δεινότητα, η έμπνευση, ο ιδρώτας της προσπάθειας, αποκτούν τιμή και πουλιούνται, όπως τα πολυτελή αυτοκίνητα στις εκθέσεις των αντιπροσωπειών. Τότε το παιχνίδι χάνεται και μένει το «συμβόλαιο». Τότε ο άνθρωπος καταπατάει το βιολογικό του κύκλο (προετοιμασία τον Αύγουστο και αγώνες το χειμώνα). Τότε «αμολάει τη νιότη του...» σε απάνθρωπα προγράμματα αγώνων, που καταναλώνει η αχόρταγη τηλεθέαση. Σχεδόν όλα τα λεγόμενα μεγάλα ονόματα ποδοσφαιριστών, που μετέχουν σ' αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, ξεκίνησαν είτε τραυματισμένοι, είτε «μπαλωμένοι» όπως όπως.

Είναι άσχετο αυτό, από το γεγονός ότι ο καθένας τους ξεπέρασε τους πενήντα πέντε αγώνες την περασμένη χρονιά, γιατί έτσι ζητούσαν οι πολλαπλές εισπράξεις; Είναι άσχετο πως φέτος είχαμε ρεκόρ ποδοσφαιριστών μεγάλης κλάσης που βρέθηκαν ένοχοι χρήσης ναδρολόνης; Είναι άσχετη η μαρτυρία σχεδόν όλων των «ενόχων», πως δεν έκαναν χρήση απαγορευμένων ουσιών, αλλά όπως ψιθυρίζεται ήδη η ναδραλόνη παράγεται και από τις συμπληρωματικές τροφές που τους δίνει η ομάδα τους;

Τι να βάλεις πρώτο, τι δεύτερο και τι ν' αφήσεις; Τα συμφέροντα των εταιριών; Των πολιτικών εξουσιών; Τη συνύφανση και τον ανταγωνισμό τους; Τη μεταχείριση του ανθρώπου ή των μαζών; Μόνο ασχήμια, πουθενά δε θα βρεις την αληθινή ομορφιά που έχει το παιχνίδι. Τους τα χαρίζουμε και κρατάμε το όνειρο του απρόβλεπτου αγώνα, που θα χαρούμε μετά την προβλέψιμη ανατροπή του άρρωστου απάνθρωπου εκμεταλλευτικού συστήματος.