Στα «ψιλά» έχει περάσει μέχρι σήμερα η απόλυση της εκπαιδευτικού - προέδρου σωματείου από φροντιστηριάρχη στη Νέα Ιωνία, επειδή μίλησε στους μαθητές της για τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, με αφορμή τη φετινή επέτειο. Ούτε ...μονόστηλο λοιπόν για μια απόλυση - κυνική ομολογία ότι η εργοδοσία σε έναν τόσο ευαίσθητο χώρο δεν διστάζει να βάλει φίμωτρο στους καθηγητές, απαγορεύοντας αναφορές σε οτιδήποτε σχετίζεται με την αγωνιστική λαϊκή δράση. Γιατί, προφανώς, θεωρείται «έγκλημα» και λόγος απόλυσης να συζητήσουν τα παιδιά για το Πολυτεχνείο και τα μηνύματά του, ειδικά τις μέρες της επετείου. Μάλιστα, η συνδικαλίστρια απολύεται με τον εκτρωματικό αντεργατικό νόμο που ψήφισε πέρυσι η ΝΔ, ακριβώς για να διευκολύνει, όπως αποδεικνύεται, την εργοδοσία να εξαπολύει συνδικαλιστικές διώξεις και να ξεφορτώνεται όποιον την «ενοχλεί». Οπως και να το κάνουμε, η «αφωνία» που έχει πέσει για τα παραπάνω και από όσους κατά τ' άλλα είναι «λαλίστατοι» γύρω από ζητήματα καταστολής και δικαιωμάτων, προσφέρεται για συμπεράσματα. Μας θυμίζει τη στάση ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στη γενική απεργία της 9ης Νοέμβρη, όταν η προπαγάνδα του φρόντιζε να «προστατεύει» την εργοδοσία, να συγκαλύπτει την επιθετικότητά της σε κάθε δικαίωμα και ανάγκη των εργαζομένων, προσπαθώντας η μεγάλη αυτή μάχη να περιοριστεί σε μια αντικυβερνητική τουφεκιά. Η πραγματικότητα όμως είναι τόσο πεισματάρα, που αποδεικνύει με κάθε αφορμή ότι οι εργαζόμενοι έχουν να αναμετρηθούν με τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, με την ίδια την εργοδοσία. Κι εκεί ακριβώς είναι που αποκαλύπτεται η χρεοκοπία της αναμονής για κάθε είδους «σωτήρα»...