Ούτε μικρά παιδιά δεν πιστεύουν λοιπόν πως μέσα σε αυτές τις συμπληγάδες μπορούν και τα ζητήματα που αφορούν την αιγιαλίτιδα ζώνη, την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ να λυθούν προς όφελος του λαού μας και των υπόλοιπων λαών της περιοχής. Αυτό θα απαιτούσε την οικοδόμηση σχέσεων αμοιβαίου οφέλους μεταξύ των γειτονικών κρατών και λαών, αντί για τα «παζάρια» των αστικών τάξεων. Θα απαιτούσε την εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι τα «ντιλ» και τους ανταγωνισμούς των ενεργειακών ομίλων. Επιβάλλει την αποδέσμευση της χώρας από όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και όχι τη μεγαλύτερη εμπλοκή στα σχέδιά τους. Απαιτεί δηλαδή οικονομία και εξουσία όπου ο λαός θα κάνει κουμάντο. Αυτό κρύβουν και όλες οι άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, που έσπευσαν να διαβεβαιώσουν την αστική τάξη και τους συμμάχους της πως «είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν», όπως έλεγε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, επικαλούμενος τη συμβολή τους στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, όπως π.χ. με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τις «ευθύνες» τους αυτές αναλαμβάνουν και όταν κατηγορούν την κυβέρνηση για «αναξιοπιστία» στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, επειδή υποκριτικά ως αντιπολίτευση έλεγε άλλα. `Η όταν «τσακώνονται» για το πότε είναι το κατάλληλο «timing» για να προχωρήσουν τα επικίνδυνα σχέδια. Οταν δηλαδή πασάρουν στο λαό ως μονόδρομο την ιμπεριαλιστική εμπλοκή και του ζητάνε να τραβήξει κουπί στη γαλέρα επικίνδυνων σχεδιασμών, με άλλο καπετάνιο στο τιμόνι.