Οταν φτάνει το «Bloomberg», μία από τις ναυαρχίδες των μονοπωλίων και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο, να διατυπώνει ανησυχίες για «ενδεχόμενες ανεξέλεγκτες εκρήξεις» λόγω του ότι «οι πλούσιοι έχουν γίνει πλουσιότεροι από ποτέ στη διάρκεια της πανδημίας», μάλλον οι προβληματισμοί για την εξέλιξη της κρίσης και τους ανταγωνισμούς χτυπάνε όλο και περισσότερο «νεύρο». Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που καταθέτει ο κολοσσός και με τα οποία μετράνε τις ανισότητες τα αστικά επιτελεία. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ περίπου το 1/3 των ενηλίκων ζουν σε νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκια ή υποθήκες, η ανεργία εκτοξεύεται, ενώ έχουν αυξηθεί κατά 28% οι ενήλικες που δεν μπορούν να προμηθευτούν ούτε τα αναγκαία για την επιβίωση. Την ίδια στιγμή, όσοι έχουν υψηλά εισοδήματα κατάφεραν μέσα στην πανδημία να «φουσκώσουν τα πορτοφόλια τους», επωφελούμενοι από διάφορα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων (μηδενικά επιτόκια κ.λπ.). Μπορεί τέτοια παραδείγματα να είναι αποκαλυπτικά της σαπίλας ενός συστήματος που από τη μία αφήνει εργατόκοσμο στο έλεος της πανδημίας και από την άλλη τον τσακίζει για να συσσωρεύονται κέρδη σε μια χούφτα παράσιτα. Ομως την ίδια στιγμή αξιοποιούνται για την αναμόχλευση αυταπατών, με αφορμή την κυβερνητική εναλλαγή στις ΗΠΑ. Ετσι, διάφοροι αναλυτές, όπως και το «Bloomberg», ξαναθυμούνται συνταγές για την «άμβλυνση των ανισοτήτων», για «αυτοφορολόγηση των πλουσίων» ή για «αυξήσεις» σε κατώτατους μισθούς και επιδόματα, όπως αυτές για τις οποίες δεσμεύεται ο Μπάιντεν. Μόνο που το «θεριό», δηλαδή ο καπιταλισμός, έχει δείξει ότι όσο βαθαίνουν οι αντιθέσεις του, τόσο πιο επιθετικό γίνεται απέναντι στους λαούς. Κι αυτό το βιώνει από την καλή και από την ανάποδη ο αμερικανικός λαός, όπως και οι λαοί όλου του κόσμου, με όλα τα «μείγματα» διαχείρισης...