Τι σημαίνουν ανοιχτά σύνορα; Νέες Μόριες, νέες Αμυγδαλέζες, νέες Ειδομένες. Είναι αυτή πραγματική λύση και για τους πρόσφυγες και μετανάστες αλλά και για τους λαούς της Ελλάδας και όλης της περιοχής; Προφανώς και όχι.
Οσοι μιλάνε για ανοιχτά σύνορα, ουσιαστικά στηρίζουν με πλάγιο τρόπο την πολιτική εγκλωβισμού της ΕΕ, στηρίζουν το ρόλο που έχουν αναλάβει η Ελλάδα και οι κυβερνήσεις της στο ανοιγοκλείσιμο της στρόφιγγας των μεταναστευτικών ροών προς τα ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ.
Οσοι μιλάνε για ανοιχτά σύνορα κάνουν πλάτες στην εκμετάλλευση των προσφύγων και μεταναστών από τις διάφορες ύποπτες και διαπλεκόμενες ΜΚΟ που «διαχειρίζονται» κατ' εντολή της ΕΕ το προσφυγικό ζήτημα.
Νομιμοποιούν τους διάφορους μηχανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τύπου Frontex, να επιδιαιτητεύουν με αφορμή το Προσφυγικό στην περιοχή.
Δεν πρόκειται για αφελείς θέσεις, στο όνομα του δήθεν ανθρωπισμού, αλλά για μια επικίνδυνη λογική. Αποτελεί δίδυμο αδελφάκι του εθνικισμού αφού αλληλοτρέφονται και ουσιαστικά υπηρετούν την ίδια κατεύθυνση. Εντάσσεται στην ευρύτερη λογική της συνεκμετάλλευσης, της συνδιαχείρισης, της αποδοχής των τουρκικών αμφισβητήσεων, που στο όνομα του φιλειρηνισμού ουσιαστικά στηρίζει τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή. Αφού ουσιαστικά αυτό θέλουν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, να υπάρξει ένας συμβιβασμός που θα υπηρετεί τη σταθεροποίηση στη ΝΑ πτέρυγα της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας απέναντι στη Ρωσία, στο Ιράν και άλλους αντιπάλους τους. Γιατί το ΝΑΤΟ και η ΕΕ θέλουν να επιδιαιτητεύουν τις «διαφορές» ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, να αξιοποιούν αυτές τις διαφορές ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Αλλωστε, οι όποιοι συμβιβασμοί ανάμεσα σε μονοπωλιακά συμφέροντα διαμορφώνουν το έδαφος για τη μελλοντική όξυνση του ανταγωνισμού και της αντιπαράθεσης.
Δεν είναι ούτε διεθνιστική ούτε φιλειρηνική στάση η αδιαφορία για τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα σύνορα, η υποτίμηση της τουρκικής επιθετικότητας, η στήριξη των κοσμοπολίτικων θέσεων της ελληνικής αστικής τάξης, της επιλογής αναβάθμισής της εντός ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Μόνη διεθνιστική στάση είναι η κοινή πάλη των λαών ενάντια στις αλλαγές και αμφισβητήσεις συνόρων, για απεμπλοκή από τους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ, για απεγκλωβισμό των προσφύγων και μεταναστών από την Ελλάδα, την Τουρκία και άλλα κράτη.