Χαρακτηριστική είναι η απάντηση που επιχείρησε να δώσει ο Γ. Παπανδρέου στην ερώτηση που του απηύθυνε ο «Ρ» στη συνέντευξη Τύπου της Κυριακής. Παραθέτουμε το σχετικό διάλογο:

-- Μόλις χτες εξαγγείλατε τη μείωση της φορολογίας των κερδών των βιομηχάνων, δηλαδή των πλουσίων, από το 24% στο 20%. Πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη παροχή της κυβέρνησής σας, μετά τα 25 δισ. που δώσατε στις τράπεζες. Στον αντίποδα, εδώ και 11 μήνες, από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους έχετε πάρει το 20% από τους μισθούς τους, το 15% από τις συντάξεις τους, τους κόψατε το Δώρο των Χριστουγέννων και του Πάσχα, αυξήσατε τρεις φορές το ΦΠΑ, κατά 40% τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, παγώσατε για τρία χρόνια κάθε αύξηση σε μισθούς και συντάξεις. Τώρα σχεδιάζετε, ή να αυξήσετε τους συντελεστές του ΦΠΑ στα τρόφιμα και στα φάρμακα, όπως προβλέπει το μνημόνιο, ή να διπλασιάσετε την τιμή στο πετρέλαιο. Είναι σίγουρο ότι με τις πολιτικές σας κ. Παπανδρέου, οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες θα συνεχίσουν να αυξάνουν τα κέρδη τους. Μήπως όμως μπορείτε να μας πείτε πώς με αυτά τα μέτρα θα βγάλουν το χειμώνα εκατομμύρια Ελληνες;

Γ. Παπανδρέου:«Τα λεφτά αυτά δεν πάνε στην τσέπη του επιχειρηματία. Το κατέστησα απολύτως σαφές. Είναι εύκολο να το λέμε. Η μείωση της φορολογίας γίνεται για εκείνα τα κεφάλαια, τα οποία επανεπενδύονται για θέσεις εργασίας. Αρα, λοιπόν, πάνε σε θέσεις εργασίας, σε μισθούς εργαζομένων. Αυτή είναι η διαφορά. Είναι εύκολο να δημιουργούμε μια εντύπωση, αλλά αυτά τα λεφτά πάνε για επενδύσεις και τίποτα άλλο».

Τα λεφτά πάνε για επενδύσεις, λέει ο Γ. Παπανδρέου, αποφεύγοντας να απαντήσει στην ουσία της ερώτησης. Τι δε λέει; Οτι στον καπιταλισμό, για να επενδύσει ένας επιχειρηματίας πρέπει να προσδοκά κέρδος. Αρα τα λεφτά πάνε για το κέρδος του εργοδότη. Το οποίο, για να εξασφαλιστεί, δεν αρκεί η συνεισφορά του κράτους στο επενδυόμενο κεφάλαιο, αλλά κυρίως χρειάζονται νόμοι που κάνουν φτηνότερη την εργατική δύναμη. Η κυβέρνηση τα παρέχει και τα δυο στην πλουτοκρατία. Γιατί η ανάπτυξη που προωθεί δεν υπηρετεί την ευημερία των πολλών, αλλά το κέρδος των λίγων.