«Η διά βίου μάθηση, αυτό το μεγάλο "ατού" της κυβέρνησης και της ΕΕ, είναι διά βίου υποβαθμισμένη και πανάκριβη γνώση», δήλωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μετά την επίσκεψή της στο κτιριακό συγκρότημα του 20ού και του 5ου Γυμνασίου Περιστερίου. Χτες, μέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ μίλησε στους εκπαιδευτικούς των δύο σχολείων και συζήτησε μαζί τους, όχι μόνο για τα τεράστια προβλήματα στα σχολεία και τα κυβερνητικά σχέδια για την Παιδεία, αλλά και για την κρίση και την πρόταση του ΚΚΕ. Στην κουβέντα τέθηκαν, φυσικά, και ζητήματα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως το αντιπαιδαγωγικό μέτρο των Αγγλικών απ' την πρώτη Δημοτικού, η μείωση της ύλης, αλλά και οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών στο «νέο» σχολείο και στη νέα διοικητική δομή της χώρας.

Δημοσιεύουμε παρακάτω εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω από κάτι άλλο. Σήμερα, υπάρχουν κατά κλάδο προβλήματα, κατά τομέα, κατά γειτονιά, αλλά τελικά πιστεύω ότι οι εργαζόμενοι και οι εκπαιδευτικοί, που έχουν και την απαραίτητη επιστημονική μόρφωση και κατάρτιση, πολύ περισσότερο τώρα πρέπει να ξεκινάνε από πού ξεκινά η κατάσταση, για να μπορεί κανείς να ερμηνεύσει τι γίνεται στο χώρο του.

Δεν μπορείτε ούτε πίεση να ασκήσετε στην κυβέρνηση, ούτε στο υπουργείο Παιδείας, αν ο κλάδος των εκπαιδευτικών, οι γονείς (που κατά τη γνώμη μας η λαϊκή οικογένεια είναι αναπόσπαστο στοιχείο της Παιδείας, μπορεί να μην έχουν τη δυνατότητα να διδάξουν ή να κατανοήσουν όλα τα ζητήματα της παιδαγωγικής αλλά είναι αναπόσπαστο στοιχείο) και τα ίδια τα παιδιά (του γυμνασίου και λυκείου που είναι μεγαλύτερη ηλικία) δεν έχουν κατανοήσει το κεντρικό πολιτικό ζήτημα που υπάρχει σήμερα.

Το κεντρικό πολιτικό ζήτημα, κατά τη γνώμη μας, είναι η στάση και η εκτίμηση απέναντι στην κρίση. Διότι δικαιολογημένα πρέπει να έχετε αυξήσεις. Και όχι μόνο δεν έχετε αυξήσεις, έχετε μειώσεις. Και θα πάρουν κι άλλα από επιδόματα από το Δημόσιο. Θα πάρουν κι άλλα και από τον ιδιωτικό τομέα..

Αν πάτε, λοιπόν, να διεκδικήσετε να μην σας πάρουν και να πάρετε αυξήσεις που είναι δικαιολογημένο να ζητήσετε, αν ζητήσετε π.χ. να μην περιοριστεί η επιχορήγηση για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων, που είναι δικαιολογημένο να το ζητήσετε - εδώ υπάρχει ένα ζήτημα τι πετρέλαιο θα έχει και πόσο πετρέλαιο θα υπάρχει στα σχολεία - αν ζητήσετε όλα αυτά, θα σας απαντήσει η κυβέρνηση ότι έχουμε το χρέος, τα ελλείμματα, το μνημόνιο, πρέπει να πιάσουμε τους δείκτες. Το ίδιο θα έπραττε και η προηγούμενη κυβέρνηση κατά τη γνώμη μας.

Η κρίση δεν έχει σχέση με προβλήματα διαχείρισης, ούτε την προκάλεσε το ΠΑΣΟΚ, ή η ΝΔ και δεν ήξερε να τη χειριστεί το ΠΑΣΟΚ. Η κρίση, η οποία υπάρχει σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, έχει να κάνει με το καπιταλιστικό σύστημα και βεβαίως οι κυβερνήσεις προσπαθούν κατά κάποιον τρόπο να βρουν τρόπους να διαχειριστούν την κρίση, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο "καλά". Οχι όμως για το λαό, αυτό είναι καθαρό. Επειδή υπάρχουν κοινοί διεθνείς κανόνες και υπάρχει και η τρόικα όλες οι χώρες εφαρμόζουν τα ίδια μέτρα. Είτε έχουν μεγάλο έλλειμμα είτε δεν έχουν. Η Γερμανία π.χ. που έχει πολύ λιγότερο έλλειμμα εφαρμόζει τα ίδια μέτρα και μάλιστα τα έχει εφαρμόσει πριν το 2007, προ κρίσης. Τα περισσότερα από αυτά στις σκανδιναβικές χώρες, Δανία, Σουηδία κ.λπ. έχουν εφαρμοστεί πολύ πιο πριν. Βεβαίως, η κρίση τα επιταχύνει. Η κρίση έφερε και την απόλυτη μείωση των μισθών και των συντάξεων το οποίο δεν το είχαμε ζήσει ποτέ. Είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, τα χρέη, τα δάνεια και τα ελλείμματα δεν τα δημιούργησε ο λαός. Επομένως, εμείς αυτό που λέμε είναι: Δε δίνουμε ούτε δεκάρα για την κρίση. Διότι μετράνε τα ταμεία και τα χρέη, αλλά δεν μετράνε τις τσέπες μας που αδειάζουν, όχι μόνο με σύγκριση με το χτες, αλλά και σε σύγκριση με τις αυξανόμενες ανάγκες.

Ας πούμε ότι, όπως είπε ο πρωθυπουργός, ανακάμπτουμε το 2013. Η ανάκαμψη θα είναι αναιμική, όπως θα είναι και για όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, αναιμική, ανίσχυρη και προβλέπεται νέος και χειρότερος κύκλος κρίσης. Αυτή η ανάκαμψη θα βρει τους εργαζόμενους με μικρότερους μισθούς, μικρότερες συντάξεις, με περισσότερο βάρος να σηκώνουν στα ασφαλιστικά ταμεία, με αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, δηλαδή όπως είμαστε σήμερα θα είμαστε και την περίοδο της ανάκαμψης. Αυτό που λένε θα βγάλουν οι επιχειρηματίες κέρδη και θα κάνουν αναδιανομή, δε θα κάνουν αναδιανομή κι άλλωστε τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση και θεσμοθετούνται δεν είναι ένα έκτακτο μέτρο, και το ίδιο ισχύει και για τη ΝΔ που λέει θα εφαρμόσει το μνημόνιο γιατί σέβεται τις αποφάσεις.

Το θέμα της Παιδείας. Αναδεικνύεται σε πρώτης γραμμής πεδίο επανάστασης όπως λέγεται, για να γίνει η Ελλάδα ανταγωνιστική και να προσαρμοστεί στις σύγχρονες ανάγκες, της παγκοσμιοποίησης κ.λπ. Πραγματικά, οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα καθυστέρησαν σε σχέση με άλλες χώρες. Οταν λένε ότι καθυστέρησαν να πάρουν μέτρα, δεν εννοούν ότι καθυστέρησαν να πάρουν προοδευτικά μέτρα, καθυστέρησαν να πάρουν αντιδραστικά! Γιατί υπήρχαν αντιστάσεις, μέσα εκεί είναι και οι δικές σας αντιστάσεις, λαϊκές, νεολαιίστικες. Στην Ελλάδα, υπάρχει ένα πιο αγωνιστικό κλίμα και δεν είχαν προετοιμάσει το έδαφος, δεν μπόρεσαν να τα πάρουν. Τώρα με την κρίση τα παίρνουν καθυστερημένα και τώρα θα πάρουν τέτοια βαθιά αντιδραστικά μέτρα ακριβώς για να καλύψουν το χρόνο της καθυστέρησης και για να τρέξουν πιο μπροστά.

Και όλα τα μέτρα είναι τα εξής: Υποβάθμιση και αύξηση του κόστους της μόρφωσης και ο εκπαιδευτικός - γενικά ο εκπαιδευτικός - θα μετατραπεί σε ένα γρανάζι αναμετάδοσης. Τα όποια προσωπικά περιθώρια είχε ο εκπαιδευτικός είτε μέσα από το κίνημα του έδιναν αυτά τα περιθώρια είτε ήταν ατομική του θέληση. Το ατομικό του φιλότιμο να παίξει ενεργητικό ρόλο, γιατί στη μάθηση, για εμάς που είμαστε υπέρ της συλλογικότητας, είναι αδύνατο να αγνοήσεις την προσωπικότητα του ατόμου που μεταδίδει τη γνώση, δε γίνεται. Εμείς είμαστε, ξέρετε, πολύ του συλλογικού, του προγραμματισμένου, του σχεδιασμένου. Είμαστε φύσει, θέσει, ιδεολογικά. Αλλά δε σημαίνει αυτό σε καμία περίπτωση αυτό που λένε το σβήσιμο της προσωπικότητας του ανθρώπου. Και μάλιστα όταν ένα κοινωνικό σύστημα στηρίζεται στη λαϊκή συμμετοχή, στο λαϊκό έλεγχο και τη μόρφωση τη θέλει για το λαό, ακόμα κι όταν έχει αδυναμίες και ελλείψεις δεν μπορεί να ανακόψει την ατομική φυσιογνωμία του εκπαιδευτικού, τη θέλησή του μέσα σ' αυτό το συλλογικό σύστημα να παίξει έναν ενεργητικό ρόλο. Ε, λοιπόν αυτός ο ρόλος σας τελείωσε. Τέτοια υποβάθμιση της μόρφωσης δεν ξέρω αν έχει γίνει ποτέ. Βεβαίως, εδώ εσείς έχετε περιθώρια συνειδησιακά και εκπαιδευτικά να αντισταθείτε.

Με τον "Καλλικράτη", μετά από λίγα χρόνια, όχι άμεσα (τα αντιδραστικά μέτρα θέλουν χρόνο για να γίνουν, όπως και τα καλά μέτρα δεν μπορεί να αποδώσουν αμέσως), θα γίνει αλλαγή εργασιακών σχέσεων. Και καταργείται ο ενιαίος χαρακτήρας της Παιδείας.

Λέγεται και ξαναλέγεται ότι η μόρφωση και η γνώση περνάει μέσα από τρία κέντρα ή μέσα από τρία συστήματα. Το τυπικό που είναι αυτό που ξέρουμε, μετά είναι το μη τυπικό, το οποίο είναι συνονθύλευμα. Τα φροντιστήρια, δυστυχώς, έχουν αναβαθμιστεί σε σχέση με το τυπικό σύστημα. Καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει με ένα συνονθύλευμα σχολών, που καταργείται τώρα αυτό που λέμε το επιστημονικό και το επαγγελματικό αντικείμενο.

Το άλλο είναι η εμπειρία. Τι σημαίνει η εμπειρία; Είναι αυτό που υπάρχει σε πολλά υλικά του διαλόγου του εκπαιδευτικού που αναρωτιούνται όλοι ποιος είναι κατάλληλος να διδάξει σε ένα σχολείο. Ενας εκπαιδευτικός, ένας που κάνει εκπαιδευτικό έργο και έχει τελειώσει, ας πούμε πολιτικός μηχανικός κ.τ.λ. ή ένας που έχει κάνει 20 χρόνια σε ένα εργοστάσιο αρχιεργάτης; Με την εργασιακή εμπειρία αύριο μπορεί να πούνε ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί, δε χρειάζεται να έχεις τελειώσει πανεπιστήμιο και μάλιστα σχολές παιδαγωγικές (γιατί στην ουσία αυτές οι σχολές - όπως η μαθηματική, η φιλοσοφική κ.ά. - κυρίως είναι παιδαγωγικές), θα μπορεί και ο οποιοσδήποτε να διδάξει με μια εργασιακή εμπειρία. Και από εκεί και πέρα θα αρχίσουν τα σεμινάρια, τα παρασεμινάρια. Αυτά που κάνει η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ στα πανεπιστήμια, που φέρνουν κάποιους εκεί, γλυκανάλατους καθηγητές, κάνουν μια διάλεξη και παίρνει κουπόνια, γιατί λέει αυτό είναι γνώση! Δηλαδή, με συγχωρείτε, το ΚΚΕ κάνει ομιλίες, κάνουμε σεμινάρια, ημερίδες, είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι και αυτά μπορεί να είναι στο σύστημα;

Η εξωσχολική μόρφωση ή η αυτομόρφωση πάντα υπήρχε. Απαραίτητη, αλλά ποτέ δεν έχει αναχθεί σε σύστημα μόρφωσης. Ολοι θέλαμε τα παιδιά μας από μικρά να διαβάζουν και κάτι άλλο, να μην είναι μόνο στο σχολείο. Εμείς δεν απορρίπτουμε, ξέρουμε ότι η μόρφωση δεν μπορεί να παρέχεται. Ξέρουμε ότι η μόρφωση, η καλλιέργεια κ.τ.λ. είναι ένα πράγμα που αναβλύζει από πολλές πλευρές της ζωής και απ' τα μέσα ενημέρωσης, αλλά τα μέσα ενημέρωσης τι μόρφωση αναβλύζουν, μη συζητάμε. Αύριο θα κάνει η τηλεόραση, θα την πούνε εκπαιδευτική την τηλεόραση και θα κάνει πέντε μαθήματα, είτε μέσα από κομπιούτερ και ο άλλος θα θεωρείται ότι απέκτησε ειδικότητα.

Θα σας πω ένα παράδειγμα: Είχα μια συζήτηση με κοσμήτορες της φιλοσοφικής σχολής. Οι απόφοιτοι, πια της φιλοσοφικής σχολής, δηλαδή της φιλολογίας και της ιστορίας και παιδαγωγικά, ψυχολογία κ.τ.λ., πρέπει να περάσουν από ένα ειδικό ινστιτούτο, για να μάθουν λέει παιδαγωγικά, το οποίο είναι ιδιωτικό και κάνει πέντε ψωρομαθήματα. Δηλαδή, έχουμε την αποδέσμευση του πτυχίου. Αν τα παιδαγωγικά που κάνουν στη φιλοσοφική, στη φυσικομαθηματική δεν επαρκούν να τα αυξήσουν. Και αυτό το παιδαγωγικό θα είναι άσχετο, θα δίνει τα ίδια μαθήματα στο μαθηματικό, στο φιλόλογο κ,τ,λ,, όμως η παιδαγωγική έχει σχέση και με το αντικείμενο, ο παιδαγωγός φιλόλογος, ο παιδαγωγός οικονομολόγος. Πρέπει να τα μάθουν και οι γονείς αυτά, οι οποίοι "σκίζονται" όλη μέρα, για να πηγαίνουν τα παιδιά τους στα φροντιστήρια, ψάχνουν για δεύτερη δουλειά. Κάνουν σοβαρές υποχωρήσεις στη ζωή τους - και ατομικές - για να σπουδάσουν τα παιδιά. Και όλα αυτά είναι τσάμπα, όπως και οι θυσίες που κάνουν οι εργαζόμενοι για το χρέος.

Το διά ταύτα το δικό μας είναι το εξής: Θα σας πω το σχετικά καινούριο, χωρίς να παραγνωρίζεται η αναγκαιότητα κάθε χώρου - και ιδιαίτερα ο τομέας της Παιδείας που είναι στρατηγικής σημασίας. Χρειάζεται ενιαίος αγώνας, που δε σβήνει, όμως, τις ιδιαιτερότητες. Αυτό, αν θέλετε, που συντελέστηκε το τελευταίο διάστημα. Είναι μια μορφή που δίνει τη σημασία του ενιαίου αγώνα, είναι ανάμεσα στο ΠΑΜΕ, ανάμεσα στους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, γυναίκες και νεολαία. Εμείς θεωρούμε ότι οι κοινωνικές δυνάμεις - και δε λέμε το κοινωνικό για να αποφύγουμε το πολιτικό - εργατική τάξη και μικροί επιχειρηματίες, να το πω έτσι, πρέπει να συνασπιστούν σε ένα ενιαίο μέτωπο. Μικροί επιχειρηματίες πόλης, χωριού και γυναίκες, νεολαία - έχει μια αξία γιατί υπάρχουν ιδιαιτερότητες στην εκμετάλλευση. Αρα, να μη χάνεται και μια ιδιαιτερότητα που δεν είναι και ευαισθητοποιημένος ο κόσμος, αλλιώς και οι γυναίκες κάπου ανήκουν και η νεολαία σε κάποιο στρώμα ανήκει. Ενιαίος αγώνας, με ενιαία αιτήματα πάλης, όπου μέσα εκεί εντάσσεται και η Παιδεία, η Υγεία, χωρίς βεβαίως να καταργεί την ιδιαίτερη δράση του κάθε κλάδου. Σημαίνει ο κάθε κλάδος στο χώρο - και από τη σκοπιά ενιαίων τμημάτων - στηρίζει το σύνολο του συντονισμού και ο συντονισμός στηρίζει τον κάθε κλάδο, γιατί αν δεν έχεις και αντεπίθεση δεν έχεις αποτελέσματα.

Το ενιαίο μέτωπο πάλης δεν αφήνει περιθώρια σε συντεχνιακές αντιπαραθέσεις, σε διαχωρισμούς. Είδατε τι γίνεται τώρα, οι φορτηγατζήδες με τους άλλους κ.τ.λ. Θα έχουμε αντιθέσεις μέσα στον κλάδο, οι φιλόλογοι, οι μαθηματικοί. Σήμερα, υπάρχουν αντιθέσεις στους απόφοιτους και στους επαγγελματίες ψυχολόγους. Αύριο θα υπάρχουν για το ποιος θα διδάξει, ας πούμε, τη λογοτεχνία, θα τη διδάξει εκείνος που έχει τελειώσει εκείνο ή το άλλο. Τέτοια θα γεμίσουμε και αυτά, καταλαβαίνετε, αδυνατίζουν το κίνημα.

Δεν αναγνωρίζουμε τις αιτίες της κρίσης που προβάλλονται, βεβαίως τα ελλείμματα και τα χρέη υπάρχουν. Δεν πληρώνουμε για την κρίση τίποτα, ανεξάρτητα αν μας έχουν πάρει. Εδώ πρέπει να υπάρχουν και μορφές συλλογικής αυτενέργειας - όχι ατομικών ενεργειών - στο δεν πληρώνουμε. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τη ΔΕΗ, πρέπει να διεκδικήσουμε πάγωμα των τιμολογίων, μείωση της ΔΕΗ. Θα πάει 60% αύξηση η ΔΕΗ και θα επιστρέψουν λέει σε αυτούς που έχουν 5.000 εισόδημα το χρόνο ή χίλια θα του δώσουν κάτι. Συγγνώμη αυτός που έχει αυτό το εισόδημα αμφιβάλλω αν ανάβει καλοριφέρ. Μα με τόσα ευρώ το χρόνο δεν μπορεί να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ, για να πάρει πίσω ένα μέρος. Μα δεν έχει! Ενα άτομο με 5.000 μπορεί να πληρώνει ΔΕΗ; Δεν την πληρώνει καθόλου. Τι θα τους δώσεις 100 ευρώ, όταν πληρώνουμε το πετρέλαιο 1,30 και 1,40.

Πρέπει ορισμένα πράγματα να τα βλέπουμε και συμβολικά. Πας στο εξωτερικό ιατρείο του νοσοκομείου και πληρώνεις 3 ευρώ. Θα μου πεις τρία ευρώ, χαρά στο πράγμα. Οχι, τα 3 θα γίνουν 10 και αύριο 15. Φεύγουν εξετάσεις. Απ' το Δημόσιο είχαν φύγει 87 εξετάσεις και φεύγουν άλλες 187. Για τα φάρμακα που λένε ότι τα βγάζουν και είναι φθηνά, τα πέντε ευρώ ή τα δέκα είναι με το ταμείο, έξω στην αγορά είναι παραπάνω. Και όταν στο βγάλουν τώρα που έχει πέντε, αφού είναι και εκτός συνταγογράφησης και είναι στην ελεύθερη αγορά μπορεί να πάει 25.

Το διά ταύτα για εμάς είναι ενιαίος συντονισμός αγώνας, ενιαία αιτήματα και οργάνωση των εργαζομένων απ' τα κάτω. Κάτι που κι εμείς έχουμε ευθύνη και, αν θέλετε, δεν είμαστε και επαρκώς ικανοποιημένοι από αυτό που έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Είναι δύσκολη υπόθεση, το από τα πάνω είναι πιο εύκολο. Με τη μορφή λαϊκών επιτροπών, που να έχουν τη σφραγίδα τους, εργατοϋπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, γυναίκες κτλ. Πραγματικά να μετατραπεί κάθε σχολείο, κάθε γραφείο, κάθε επιχείρηση, κάθε γειτονιά σε ένα κάστρο αντίστασης και συλλογικής αντεπίθεσης. Δε λέμε για τυχοδιωκτισμούς. Αν θέλετε, εδώ πρέπει να αναπτυχθεί και η λαϊκή αυτενέργεια και η λαϊκή αυτενέργεια αναπτύσσεται αν υπάρχει συλλογικός αγώνας, δεν αναπτύσσεται από μόνη της. Να πας να πετάξεις παπούτσι στον πρωθυπουργό, δε νομίζω ότι αυτό είναι λαϊκή αυτενέργεια. Κι αυτό οργανωμένο ήταν ένα μήνα πριν. Οταν λέμε λαϊκή αυτενέργεια λέμε το εξής: Μαζεύονται, αποφασίζουν, ποια αιτήματα, τι αιτήματα, με ποιες μορφές, με ποια επιχειρήματα. Αυτή είναι η λαϊκή αυτενέργεια και όχι τώρα να πας να πετάξεις ένα παπούτσι στον πρωθυπουργό ή να κάνεις ένα "ντου" μέσα στη Βουλή.

Εμείς βάζουμε ένα ζήτημα, το οποίο μπορεί να μην είναι προαπαιτούμενο, αλλά, κατά τη γνώμη μας, το κίνημα δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα, αν δεν βάλει στόχο την ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας. Σημαίνει ότι υπερβαίνει την αλλαγή μιας κυβέρνησης και πολύ περισσότερο υπερβαίνει την αλλαγή ανάμεσα στα δύο κόμματα ή σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Εμείς μιλάμε για τη λαϊκή εξουσία και, αν θέλετε, μια λαϊκή συμμαχία μπορεί να διαμορφώσει τα φύτρα αυτής της εξουσίας. Είναι εύκολο; Οχι, δεν είπαμε ότι είναι εύκολο, αλλά αν δεν έχεις τέτοιο πολιτικό στόχο, ο αγώνας μένει στη μέση, περιμένεις την επόμενη σχολική χρονιά, περιμένεις τη λήξη της σχολικής χρονιάς, περιμένεις τις εξετάσεις.

Είναι μια ευκαιρία τώρα οι τοπικές εκλογές, οι οποίες έχουν ισοδύναμο πολιτικό χαρακτήρα με τις εθνικές. Μπορεί να μη βγάζουν κυβέρνηση, αλλά βγάζουν τοπικά κρατικά όργανα. Για εσάς αυτά τα έργα θα είναι δρεπάνι - όχι σφυρί δρεπάνι, ΚΚΕ - θα είναι δρεπάνι. Πρόκειται για τοπικά όργανα, είναι αλλαγή της δομής του κράτους, πρόκειται για κράτος. Επομένως, έχουν ισοδύναμη αξία με τις βουλευτικές εκλογές, δε βγάζουν βουλευτές, κοινοβούλιο και κυβέρνηση, αλλά βγάζουν τα κρατικά όργανα που θα είναι οι αγωγοί και οι φορείς υλοποίησης ενός μεγάλου μέρους των μέτρων της Παιδείας, προς το παρόν πλην πανεπιστημίων. Σταδιακά θα περάσουν και τα νοσοκομεία, περνάει όλη η πρωτοβάθμια περίθαλψη και σταδιακά θα περάσουν και τα νοσοκομεία. Σημαίνει ταξικά σχολεία, καθαρά ταξικά, όχι μέσα η ταξική διαίρεση, αλλά ταξικά σχολεία, εκπαιδευτικοί πολλών ταχυτήτων κ.τ.λ. Νομίζω ότι - δε λέω ότι σκέφτεστε έτσι - κι αν σκέφτεται κανείς είναι ανθρώπινο δε σας κατηγορούμε, αλλά η λύση δεν είναι, αν προλαβαίνω να βγω στη σύνταξη α' ή β'. Σας λέω, ατομικά δεν είναι κακό να το σκέφτεται κανείς, δεν καταργείται η ατομική ευθύνη, αλλά δεν είναι λύση για το κίνημα.

Τώρα για τα κενά που υπάρχουν, τα λειτουργικά όπως λένε. Εμείς είμαστε υπέρ του διορισμού όλων των εκπαιδευτικών και όταν λέμε να καταργηθούν τα φροντιστήρια και αυτοί να ενταχθούν. Ολιγάριθμες τάξεις, σήμερα είναι αδύνατον να τα βγάλεις πέρα με τάξεις με 25 και 30 μαθητές. Βέβαια, αν τους βάλεις μπροστά σε ένα κομπιούτερ και πατάνε το ποντίκι μπορείς να φύγεις και από την τάξη. Αλλά τώρα μιλάμε για ουσιαστική δουλειά, που είναι πολύ σκληρή η δουλειά σας, δε το λέω τώρα για να σας κάνω φιλοφρόνηση, εδώ δεν μπορείς με ένα παιδί πολλές φορές να συνεννοηθείς, χωρίς να φταίει το παιδί. Παιδιά διαφορετικά, με διαφορετικές οικογένειες, μπερδεμένα, απογοητευμένα, που βλέπουν το σχολείο πάρεργο, κοιτάνε τα φροντιστήρια και τους εκπαιδευτικούς πάρεργο. Δε μπορούν να εκτιμήσουν το ρόλο σας, γιατί δεν είναι αποφασιστικός, όπως παλιά - κάποτε ήταν, τώρα δεν εκτιμούν το ρόλο σας τον βλέπουν και σαν εμπόδιο όταν τους βάζετε και πολλά μαθήματα, μείωση λέει των μαθημάτων.

Η γνώμη μας είναι ότι χρειάζεται επανεξέταση του γενικού πολιτικού προσανατολισμού των εργαζομένων. Λέει ο κ. Παπανδρέου "η Ελλάδα τού δε γίνεται", εννοούσε ότι δε γίνεται να περάσουν χειρότερα μέτρα. Ε, λοιπόν ο λαός πρέπει να αποφασίσει ότι γίνεται με τη δική του δύναμη, αλλά όχι υποταγμένος και ενσωματωμένος στην κυρίαρχη πολιτική. Χάνεται πολύτιμος χρόνος και μεγαλώνει η μοιρολατρία και η παθητικότητα, η ατομικότητα.

Ο χώρος της Παιδείας θα χτυπηθεί αλύπητα, γιατί εσείς βγάζετε και μυαλά, δεν βγάζετε μόνο πτυχιούχους. Οι εκπαιδευτικοί θα ζήσουν την ίδια επίθεση που ζουν οι εργάτες στα εργοστάσια. Καθαρά πράγματα, κατά σχολείο, μέσω της αξιολόγησης, την ίδια επίθεση. Επειδή εμείς ξέρουμε πού είναι και πού πάνε τα πράγματα και ξέρουμε και τι φταίει, δεν έχουμε το αίσθημα της μοιρολατρίας και της απογοήτευσης. Βεβαίως, θέλαμε τα πράγματα να είναι πιο δυναμικά, ο λαός να είναι πιο ξεσηκωμένος, αλλά έχουμε και την υπομονή και ξέρουμε πολλές φορές τι εμποδίζει να εκφραστεί αυτό. Είμαστε πεπεισμένοι ότι τα επόμενα χρόνια θα υπάρχει μεγάλη αφύπνιση, αρκεί να υπάρχει έγκαιρα. Και κυρίως στην αφύπνιση πρέπει να πάρουν μέρος οι νέες ηλικίες, οι νέοι άνθρωποι πριν τους μετατρέψουν το μυαλό σε πολτό και πηλό. Γι' αυτό και εμείς οι μεγαλύτεροι οφείλουμε να κρατήσουμε τη φλόγα του αγώνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις πολύ καλά αναμμένη και να μη μετράμε αν έχουμε αποτελέσματα σε έξι μήνες ή ένα χρόνο, γιατί σίγουρα θα υπάρχουν αποτελέσματα πολύ πιο σύντομα απ' ό,τι φανταζόμαστε. Καλή δουλειά στο δύσκολο έργο σας. Ο εκπαιδευτικός είναι ωραίο επάγγελμα».