Για να μην είναι η επόμενη μέρα των εκλογών «μία από τα ίδια», για να έχει κέρδος ο λαός, πρέπει να είναι όσο πιο χαμηλά γίνεται τα ποσοστά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ να είναι ανεβασμένο, όσο γίνεται πιο δυνατό. Γιατί το ΚΚΕ έχει στρατηγική κατά των μονοπωλίων, έχει φερέγγυα πολιτική συμμαχιών, έχει πολιτική πρόταση εξουσίας, μιας άλλης εξουσίας που συμφέρει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Τα παραπάνω τόνισε, μεταξύ άλλων, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου για τις βουλευτικές εκλογές της 4ης του Οκτώβρη.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κάλεσε όλο το λαό, τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες, όλους τους εργάτες του χεριού και του πνεύματος, ανεξάρτητα από το τι ψήφισαν στις ευρωεκλογές του Ιούνη ή αν εγκλωβίστηκαν στο ρεύμα της αποχής, να υπερψηφίσουν το ΚΚΕ, γιατί έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ισχυρό ρεύμα αντεπίθεσης, ρήξης και ανατροπής.

Παραθέτουμε ολόκληρη την εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος:

«Υπενθυμίζουμε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το αυτονόητο κατά τη γνώμη μας, που είναι κατανοητό και από ένα μεγάλο μέρος του λαού: Οτι έρχεται θύελλα αλλεπάλληλων νέων μέτρων. Η άλλη μέρα απ' τις εκλογές θα είναι η νέα εκκίνηση.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι είναι δυνατόν αυτή η εκλογική μάχη να λύσει ριζικά το πολιτικό πρόβλημα του τόπου που αφορά την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ωστόσο, απ' αυτή την εκλογική μάχη μπορεί να υπάρχει ένα κέρδος για το λαό, με μια και μοναδική προϋπόθεση: Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ να δεχθούν μαζί ισχυρό πλήγμα και το ΚΚΕ να βγει δυνατό, όσο γίνεται πιο δυνατό.

Απ' αυτό το βήμα, απευθυνόμαστε σε όλους φυσικά τους εργαζόμενους, αλλά ιδιαίτερα σ' εκείνους που συναντήσαμε στους δρόμους του αγώνα: Τους εργατοϋπαλλήλους, τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία - είτε εργαζόμενη νεολαία, είτε μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές - τις γυναίκες που ανήκουν στα λαϊκά στρώματα και συναντηθήκαμε και στα ιδιαίτερα αιτήματά τους, τους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού, που συναντηθήκαμε επίσης στους αγώνες και σε πολύμορφες δραστηριότητες.

Η συμπόρευση αυτή στη δράση μάς επιτρέπει να πούμε σ' εκείνους που δεν έχουν ψηφίσει ποτέ ΚΚΕ ότι αξίζει τούτη τη φορά να δοκιμάσουν. Ολα τ' άλλα έχουν δοκιμαστεί. Δεν πρέπει να γίνει "μια απ' τα ίδια".

Καλούμε όλους εκείνους που σκέφτονταν να ψηφίσουν το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, αλλά δεν το έκαναν, παρασυρμένοι από το ρεύμα της αποχής. Πιστεύουμε ότι έχουν καταλάβει ότι αυτό το ρεύμα της αποχής τελικά δεν έπιασε τόπο, βόλεψε και τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και το ΠΑΣΟΚ. Μαθήματα δεν πήραν, είναι πια ανεπίδεκτοι μαθήσεως.

Καλούμε σε υπερψήφιση του ΚΚΕ τους ριζοσπάστες, τους αριστερούς, που ανεξάρτητα αν έχουν διαφορές μαζί μας, έχουν αηδιάσει από την πολιτική του "ευρωμονόδρομου", μπορούν να καταλάβουν σε βάθος τη σαπίλα του αστικού πολιτικού συστήματος - όχι μόνο τις εκδηλώσεις της σαπίλας αλλά και τις βαθύτερες αιτίες που προκαλούν αυτά τα φαινόμενα.

Καλούμε σε υπερψήφιση τον λαϊκό κόσμο του ΠΑΣΟΚ, που εδώ και πολλά χρόνια - και όχι μόνο τώρα - καταλαβαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα, η ηγεσία του, πρόδωσε όχι μόνο τα όνειρά τους, αλλά και συνθήματα τα οποία είχε, συνθήματα αντιμονοπωλιακά, αντιιμπεριαλιστικά. Και ξέρουν πολύ καλά ότι το ΠΑΣΟΚ πορεύεται στον ίδιο δρόμο που συμφέρει την πλουτοκρατία.

Καλούμε, βεβαίως, τους απλούς εργαζόμενους που πίστεψαν στη Νέα Δημοκρατία και νομίζουμε ότι σαφώς έχουν καταλάβει ότι τους έχει εξαπατήσει. Ολοι μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα κίνημα, ένα ισχυρό ρεύμα αντεπίθεσης, ρήξης και ανατροπής.

Απευθυνόμαστε σε όλους που έχουν προβλήματα και είναι υποψιασμένοι. Μπροστά στην κάλπη ή φθάνοντας στην κάλπη, έχουν ν' αντιμετωπίσουν, εκτός πολλών άλλων, και τέσσερα χοντρά ψέματα, κυριολεκτικά απάτες.

Απάτη πρώτη: Οτι στην εκλογική αναμέτρηση συγκρούονται δύο πολιτικές, δύο αντιλήψεις, τη μια εκφράζει η Νέα Δημοκρατία και την άλλη εκφράζει το ΠΑΣΟΚ. Χοντρή απάτη αυτό.

Απάτη δεύτερη: Οτι είναι δυνατόν ν' ακολουθεί κανείς τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τη στρατηγική της πλουτοκρατίας, των μονοπωλίων και ταυτόχρονα να μπορεί να έχει μια πολιτική φιλική για το λαό. `Η ν' ακολουθεί κανείς αυτή τη στρατηγική και να κερδίζουν όλοι μαζί, πλουτοκρατία και λαός, ή να χάνουν το ίδιο όλοι μαζί, να υφίστανται τις ίδιες θυσίες πλουτοκρατία και λαός.

Απάτη τρίτη: Οτι τα μέτρα τα οποία χρειάζονται τώρα, ενόψει της κρίσης ή στο πλαίσιο της κρίσης για ν' αντιμετωπισθούν τα ελλείμματα και οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα κρατήσουν δύο χρόνια, όσο δηλαδή θα κρατήσει η "παράταση Αλμούνια". Ψέματα. Αυτά τα μέτρα τα είχαμε κι όταν η οικονομία είχε ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τώρα που είναι στην κρίση. Βεβαίως, κάθε χρόνο και χειρότερα.

Απάτη τέταρτη: Οτι το όλο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι τα άδεια ταμεία. Η Νέα Δημοκρατία τα ρίχνει στο ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ τα ρίχνει στη Νέα Δημοκρατία. Τα ταμεία τα άδειασε η πολιτική υπέρ της συγκέντρωσης του κεφαλαίου, υπέρ της κερδοφορίας, υπέρ της προσπάθειας να συνεχίζεται η κερδοφορία απτόητη και να δυναμώνει. Αυτή η πολιτική άδειασε τα ταμεία. Και στο κάτω κάτω, είτε γεμάτα είναι τα ταμεία, είτε άδεια, το μεγαλύτερο μέρος οδεύει στα ταμεία της πλουτοκρατίας, στη δημιουργία προϋποθέσεων για απρόσκοπτη κερδοφορία. Το θέμα λοιπόν δεν είναι να γεμίσουν τα ταμεία, το θέμα είναι ποιος θα πληρώσει και ποιος θα κερδίσει.

Θα έλεγε κανείς ότι, και όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, και όσον αφορά τη Νέα Δημοκρατία, πολύ συχνά συναντάμε τον όρο "τόλμη". Με όρους "τόλμης και γοητείας" γίνεται η μάχη. Τι εννοούν "τόλμη"; Για τόλμη μιλούν και οι επιχειρηματίες. "Τολμηρά αντιλαϊκά μέτρα" χωρίς να νοιάζεσαι αν ο λαός υποφέρει, χωρίς ακόμα να υπολογίζεις και τις λαϊκές αντιδράσεις, χωρίς να υπολογίζεις και το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος. Αυτή την "τόλμη" εννοούν.

Προσπαθούν να κατακτήσουν τη "γοητεία". Ποια "γοητεία" όμως; Να κοροϊδεύουν με επιτυχία το λαό, να εξαπατούν το λαό. Να λένε δηλαδή στο λαό "θα σου ρουφήξω το αίμα" - και το λένε κομψά - κι ο λαός να νομίζει ότι του υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια.

Η σύγκρουση ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ υπάρχει. Δεν την αμφισβητούμε. Είναι η σύγκρουση για την κυβερνητική καρέκλα. Ομως, δεν τους αποδίδουμε απλώς σύγκρουση με όρους κομματικής φιλοδοξίας, ή προσωπικής φιλοδοξίας, για το ποιος θα γίνει πρωθυπουργός.

Εδώ συγκρούεται το εξής: Η Νέα Δημοκρατία θεωρεί τον εαυτό της αυθεντικό εκφραστή των συμφερόντων του κεφαλαίου, θεωρεί ότι μπορεί να καταφέρει να προχωρήσουν αυτές οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Το ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι το ίδιο μπορεί να εξασφαλίσει τη λαϊκή συναίνεση καλύτερα για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Αυτός λοιπόν ο ανταγωνισμός - που μπορεί επιφανειακά να υπάρχουν και προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά βασικά είναι ανταγωνισμός στο πώς θα καταφέρουν καλύτερα να υπηρετήσουν το σύστημα - υπάρχει, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα. Καμία σχέση.

Ανταγωνίζονται στο ποιος θα καταφέρει τη λαϊκή υποταγή. Και για να δείτε τώρα σε ποια σημεία τσακώνονται. Δε θα πιάσουμε τα σκάνδαλα, που είναι το προσφιλές πεδίο αντιπαράθεσης δύο κομμάτων της ίδιας πολιτικής. Θα φέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Θα επαναφερθεί ο φόρος της ακίνητης περιουσίας ή θα μείνουμε στο ΕΤΑΚ; Εδώ τώρα προκύπτει άλλο ζήτημα. Για να μιλήσουμε για την ακίνητη περιουσία, που για εμάς σχετίζεται με την πρώτη, τη δεύτερη κατοικία, το θέμα είναι η λαϊκή στέγη και μάλιστα με συνθήκες οργανωμένης δόμησης. Δε λέω ότι είμαστε αδιάφοροι για φοροαπαλλαγές. Βεβαίως και προτείνουμε φοροαπαλλαγές, αλλά το κυριότερο είναι αυτό.

Θα χτυπηθεί, λέει, η φοροδιαφυγή. Υπάρχει φοροδιαφυγή; Βεβαίως υπάρχει. Ποιο είναι το κυριότερο όμως, που από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε; Θα μπει 45% φορολογία του κεφαλαίου; Γιατί μέσα στον καπιταλισμό είμαστε και δεν μπορούμε να μιλήσουμε μέσα από την εκλογική μάχη ότι άμεσο μέτρο είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Θα μπει 45% και παραπάνω στη φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου, των επιχειρηματιών; Αυτό είναι το ζήτημα.

Δεν αδιαφορούμε για τη φοροδιαφυγή, αλλά να το πούμε καθαρά: Ποιοι είναι εκείνοι που αναγκάζονται να κάνουν τη φοροδιαφυγή, ακριβώς γιατί συμπιέζονται από το μονοπώλιο; Κυρίως τα μεσαία στρώματα. Γιατί το μεγάλο κεφάλαιο δεν έχει ανάγκη τη φοροδιαφυγή. Εχει φοροαπαλλαγές, έχει χρηματοδοτήσεις, παίρνει έργα, κι αν θέλετε οι επιχειρήσεις αυτές παίρνουν τώρα και αβέρτα εργολάβους, οι οποίοι ούτε ασφαλίζουν τους εργαζόμενους και έτσι γλιτώνουν, κι έχουν άλλους τρόπους να φοροδιαφεύγουν. Δεν είμαστε υπέρ της φοροδιαφυγής. Αλλά από πού θα ξεκινήσεις;

Αυτά δεν τα συζητάνε τα δυο κόμματα. Συζητάνε, λοιπόν, πραγματικά να περιορίσουν τη φοροδιαφυγή για λόγους εισπρακτικούς και αυτά τα χρήματα που θα εισπράξουν, πάλι θα τα βάλουν στην ανακύκλωση της ίδιας πολιτικής.

Θέλετε να μιλήσουμε για αύξηση των εσόδων του κράτους - ας το πούμε κι έτσι - αλλά και για χτύπημα της άδικης φορολογίας; Εμείς προτείνουμε: Κατάργηση του ΦΠΑ. Φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου. Οι έμμεσοι φόροι που πλήττουν τα λαϊκά στρώματα πρέπει να καταργηθούν, είτε αναφερόμαστε σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, είτε σε σχολικά είδη, είτε σε φάρμακα.

Τέτοια συζήτηση δε γίνεται. Η συζήτηση είναι στη διαχείριση των εσόδων του κράτους, για να μπορεί επίσης το κράτος και να ταΐζει μέσω της ρουσφετολογίας και να κάνει τους απαραίτητους και άνευ σημασίας για το λαό χειρισμούς. Ψέμα είναι αυτό που λένε και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, ότι όταν μιλάνε για στήριξη της επιχειρηματικότητας, μιλάνε, λέει, για το 95% των επιχειρηματιών που είναι μικρομεσαίοι, το 5% είναι μεγάλοι. Κατ' αρχήν είναι περισσότερο, αλλά πέρα από το ποσοστό, οι κεφαλαιοκράτες, τα μονοπώλια, τα επιχειρηματικά μεγαθήρια εξουσιάζουν και κυβερνούν. Αυτοί καθορίζουν τα πάντα.

Δεν είναι ζήτημα ποσοτικό, αν είναι 10 από δω και 90 από κει. Το 10% είναι που καθορίζει την τύχη των υπολοίπων. Αναμφισβήτητα, μέσα στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες η μεγάλη πλειοψηφία είναι οι μικροί, και μην μπερδεύουμε μικρούς και μεσαίους. Υπάρχουν μεσαίοι οι οποίοι έχουν συμφέρον να είναι δίπλα στα μονοπώλια - συμπιέζονται, αλλά έχουν συμφέρον από τη σύμπραξη με τα μονοπώλια -, υπάρχουν μεσαίοι οι οποίοι αγωνίζονται να μη μειωθούν, να μη χάσουν από τον ανταγωνισμό - εδώ χάνουν και μεγαθήρια μεταξύ τους. Αλλά εμείς είμαστε με τους μικρούς επιχειρηματίες, αυτούς που έχουν οικογενειακές επιχειρήσεις, ή αυτούς που έχουν δύο - τρεις υπαλλήλους. Και πραγματικά, δεν πρόκειται να φτάσουν σ' αυτούς, ούτε οι δανειοδοτήσεις - και πάλι με όρους δανειοδοτήσεων μιλάμε. Και να πάρουν ένα δάνειο, ακόμα και χαμηλότοκο, δεν μπορούν ν' αναιρέσουν τη γενική τάση, ο τζίρος, τα πάντα να είναι στα πολυκαταστήματα.

Τι να πούμε τώρα για την αγροτιά; Ολα τα μέτρα που σήμερα παίρνονται, είναι το πολύ πολύ για τη στήριξη μεσαίων αγροτών και πάνω. Και να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα, μια άλλη μεγάλη απάτη: Θα πάρουν επιδοτήσεις αυτοί που ζουν αποκλειστικά από το αγροτικό εισόδημα. Ποιοι ζουν αποκλειστικά από το αγροτικό εισόδημα; Οι αγρότες της μεσαίας ιδιοκτησίας - δε μιλάμε τώρα για τους μεγαλοϊδιοκτήτες. Ο μικροϊδιοκτήτης αγρότης δεν μπορεί να ζήσει κατά κύριο λόγο από το αγροτικό εισόδημα.

Θα έχει και ολίγο αγροτικό, και ολίγο από οικοδομή, και ολίγο από σερβιτόρος. Εχει τρία εισοδήματα που δεν κάνουν ούτε ένα κανονικό εισόδημα. Αν πάρουμε λοιπόν ποιοι ζουν αποκλειστικά από το αγροτικό εισόδημα και αυτοί να ενισχύονται, θα ενισχυθούν αυτοί που έχουν μια ιδιοκτησία που αντέχει για ένα διάστημα, γιατί αύριο και οι μεσαίες ιδιοκτησίες θ' απαλλοτριωθούν απ' τους πιο μεγάλους. Αυτή η συζήτηση λοιπόν γίνεται μεταξύ τους.

Τι μπορεί να γίνει σ' αυτές τις εκλογές; Να το ξαναπούμε για άλλη μια φορά: Το διακριτό στοιχείο για να πούμε ότι έχουμε κάτι το καινούριο είναι: Κάτω η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Κάποιο κόμμα θα είναι κυβέρνηση και κάποιο αξιωματική αντιπολίτευση. Από χέρι θα έχουμε αντιλαϊκή κυβέρνηση, αντιλαϊκή αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν πετάμε στα σύννεφα - άλλοι πετάγανε στα σύννεφα για τις ανατροπές του πολιτικού σκηνικού.

Το ποιοτικό στοιχείο είναι το ΚΚΕ, ισχυρό δυνατό. Θα μου πείτε, τ' άλλα κόμματα δεν μπορούν ν' αφαιρέσουν δύναμη από τα δύο κόμματα; Εκλογική δύναμη μπορούν ν' αφαιρέσουν, πολιτική δύναμη όχι. Διότι αυτή τη στιγμή, ο καθαρός, ο αδιαμφισβήτητος, ο 100% αντίπαλος, όχι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, αλλά της στρατηγικής των κομμάτων αυτών, είναι η στρατηγική του ΚΚΕ. Εξ ου και το μέσον τους είναι ο αντικομμουνισμός, η συκοφαντία, το ψέμα, η ανεντιμότητα στην αντιμετώπιση του ΚΚΕ. Καθαρά πράγματα, το έδειξαν. Δε θέλουν το ΚΚΕ ούτε δυνατό ούτε στην τρίτη θέση.

Εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το εξής: Η λαϊκή αντιπολίτευση να ενισχυθεί. Δεν μπορούμε να είμαστε αξιωματική αντιπολίτευση απ' την επόμενη εκλογική μάχη, ούτε και κυβέρνηση. Αυτό όμως που μπορεί να γίνει είναι να διαμορφωθεί ο ισχυρός πόλος της πραγματικής αντιπολίτευσης.

ΛΑ.Ο.Σ. και Οικολόγοι το έχουν ξεκαθαρίσει. Λένε ότι "εμείς θέλουμε κοινοβουλευτική δύναμη για να συνεργαστούμε μετά, θα συζητήσουμε με τα κόμματα κι αν συμφωνήσουμε"... Μα, μην παίζουμε τώρα. Θα έχει αλλάξει η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές; Οχι. Δεν μπορούν ν' αλλάξουν. Είναι διαμορφωμένα κόμματα για την πλουτοκρατία, το δίδυμο της πλουτοκρατίας. Τι περιμένεις δηλαδή στις εκλογές; Να εκβιάσεις για να σχηματιστεί κυβέρνηση; Ποντάρουν δηλαδή στο γνωστό εκβιασμό, o καθένας απ' τη σκοπιά του. Και μάλιστα ο ΛΑ.Ο.Σ. εντελώς κυνικά: Πάση θυσία να στηρίξει κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας ή και ΠΑΣΟΚ, απευθυνόμενος στα λαϊκά στρώματα και παίζοντας κυριολεκτικά με τα προβλήματά τους. Οι Οικολόγοι, παίζοντας με το περιβάλλον.

ΣΥΡΙΖΑ - Συνασπισμός είναι 100% αφερέγγυα πολιτική δύναμη. Οι διαμάχες και οι έριδες, καταλαβαίνουμε, δεν είναι για τα πρόσωπα. Είναι ακριβώς τα αδιέξοδα ενός κόμματος που θέλει να καταγράφεται ως αριστερή πολιτική δύναμη, αλλά στην πραγματικότητα από αριστερές - φραστικά - θέσεις προσφέρει σημαντική βοήθεια στην αναπαλαίωση ή στον εκσυγχρονισμό του αστικού πολιτικού συστήματος. Το δήθεν μεγάλο ατού του, η ενότητα της αριστεράς, αποδείχθηκε το πιο αδύνατο σημείο. Τώρα πια έχει τιναχτεί κυριολεκτικά στον αέρα.

Επομένως, ποια είναι η επιλογή σήμερα για έναν αριστερό, ριζοσπάστη, προοδευτικό άνθρωπο, που έχει καταλάβει ότι η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η εναλλαγή τους είναι όχι απλώς ζημιά, αλλά κίνδυνος σε συνθήκες κρίσης; Είναι το ΚΚΕ. Χωρίς να σημαίνει ότι οι διαφορετικές απόψεις καλύπτονται μέσα στο φάκελο που θα μπει το ψηφοδέλτιο. Αυτές θα υπάρχουν και θα εμφανίζονται στην κοινή μας δράση, που την επιδιώκουμε, εκεί βεβαίως δεν μπορούν να καταργηθούν.

Γιατί ΚΚΕ;

Πρώτον, γιατί έχουμε στρατηγική, γενική κατεύθυνση που είναι στη μια όχθη με τον εργαζόμενο λαό, κατά των μονοπωλίων, για να το πω έτσι απλά, και από εκεί καθορίζονται και οι θέσεις μας σε όλα τα άλλα.

Γιατί είμαστε σε θέση να συνδυάζουμε σωστά την πάλη στα καθημερινά προβλήματα με στόχο, ό,τι μπορούμε να το ματαιώσουμε, ό,τι μπορούμε να το δυσκολέψουμε, να κερδίσουμε χρόνο για να περάσουμε σε αντεπίθεση.

Γιατί έχουμε πρόταση εξουσίας. Και σήμερα, χωρίς πρόταση άλλης εξουσίας, δεν μπορείς να έχεις ενεργητικότητα, δυναμικότητα και ικανότητα σωστών ελιγμών στην καθημερινή μάχη. Γιατί ξέρεις πού θέλεις να πας, άρα δεν πέφτεις στις παγίδες.

Γιατί έχουμε φερέγγυα πολιτική συμμαχιών. Το ότι αυτή η πολιτική συμμαχιών δεν έχει αποκρυσταλλωθεί σε σχήμα, είναι γιατί ακριβώς η πολιτική συμμαχιών μας δεν είναι μια πολιτική απλώς για να αυξήσουμε τις ψήφους και να έχουμε περισσότερους βουλευτές. Είναι πολιτική συμμαχιών του ενιαίου μετώπου, εργατών, αγροτών, φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, αυτοαπασχολουμένων, γυναικών, νέων, που ανήκουν σε μια συγκεκριμένη κοινωνική διαστρωμάτωση.

Βεβαίως, αυτή η συμμαχία δεν μπορεί να είναι μόνο στο κοινωνικό επίπεδο, θα είναι και στο πολιτικό επίπεδο. Αλλά εξαρτάται και από την πολιτική συμπεριφορά των λαϊκών στρωμάτων, από τη στάση τους απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ, αν δηλαδή θα απεγκλωβιστούν δυνάμεις και θα έχουμε μια διαφοροποίηση του πολιτικού σκηνικού και δημιουργία ενός τέτοιου κοινωνικοπολιτικού μετώπου.

Εμείς δε θα αντιμετωπίσουμε την πολιτική συμμαχιών τυχοδιωκτικά και ευκαιριακά. Γιατί όταν η συμμαχία έχει αντιφάσεις, όταν δεν έχει συγκεκριμένη κατεύθυνση και υποτάσσεται στην κάλπη, αργά ή γρήγορα θα τιναχθεί στον αέρα. Στην πολιτική συμμαχιών ποτέ δεν μπορεί να είσαι σίγουρος ως το τέλος, αφού είναι δυνάμεις και με διαφορές. Αλλο αυτό και άλλο πράγμα τα διάφορα "κομπρεμί".

Εμείς "κομπρεμί" δεν πρόκειται να κάνουμε. Εχουμε λοιπόν πολιτική συμμαχιών. Εχουμε πολιτική που βοηθάει στην απόσπαση κατακτήσεων, ή, εν πάση περιπτώσει, για κάτι καλύτερο σήμερα. Αλλά έχουμε και πολιτική εξουσίας. Επίσης, μπορούν να μας ψηφίσουν εκείνοι που καταλαβαίνουν ότι μπορεί να μας έχουν εμπιστοσύνη στην καθημερινή πάλη, ανεξάρτητα αν μπορούν να δουν και το θέμα της εξουσίας που εμείς προτείνουμε. Ξέρουν με ποιον έχουν να κάνουν. Ξέρουν πού μπορούν να συμφωνήσουν και πού μπορούν να διαφωνήσουν με εμάς. Δεν είμαστε τη Δευτέρα μια σημαία, την Τρίτη άλλη, στο όνομα της ανανέωσης και του εκσυγχρονισμού. Οταν ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις, τότε άφοβα - και όταν ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα - μπορείς να πας μαζί.

Ολοκληρώνω λέγοντας το εξής πράγμα: Το καινούριο σήμερα σε αυτή την εκλογική μάχη - για να είμαστε ρεαλιστές - θα είναι: Κάτω οι δύο, όσο πιο ψηλά γίνεται το ΚΚΕ. Ολες οι άλλες εκδοχές είναι αφομοιώσιμες στο σημερινό αρνητικό συσχετισμό, αργά ή γρήγορα».