Η ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ: «Οι κρίσιμες περιστάσεις απαιτούν μια ισχυρή κυβέρνηση. Η σχετικώς πρόσφατη εμπειρία έχει αποδείξει πως η ισχύς δεν συναρτάται απόλυτα από το πόσο άνετη θα είναι η κοινοβουλευτική της πλειοψηφία. Η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται ως ισχυρή μια κυβέρνηση η οποία (...) διαθέτει τη βούληση να λάβει μη δημοφιλή μέτρα και δεν θα υποχωρήσει μπροστά στις πρώτες αντιδράσεις συντεχνιών (...) ο κ. Παπανδρέου πρέπει να πείσει ότι δεν θα πειραματισθεί με επικίνδυνα λαϊκιστικά μέτρα που θα είναι αρεστά στην κομματική του βάση» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Η ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ: «Στις εκλογές αυτές (...) συγκρούονται δύο αντιλήψεις για τη χώρα και την κοινωνία μας (...) Τις αντιλήψεις αυτές ενσαρκώνουν δύο διαφορετικά κόμματα και δύο πολιτικοί ηγέτες (...) λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε περίπτωσης θα πορευτούμε, εξαντλώντας κάθε περιθώριο αναστροφής ή βελτιώσεων των συμφωνιών που έκανε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας (...) Ο Κώστας Σημίτης (...) προσφέρει και σήμερα ως πολιτική προσωπικότητα» (ο Γ. Παπανδρέου ορίζοντας τις διαφορές του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ / ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ: «Αυτονόητο είναι ότι για τα θεσμικά ζητήματα το ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει κανέναν λόγο, ως κυβέρνηση, να μη δρομολογήσει τη ρύθμισή τους το ταχύτερο δυνατό (...) Φυσικά θα ήταν υπερβολική απαίτηση ν' αναμένει κανείς ανάλογη πρακτική και για τις κοινωνικο-οικονομικές παρεμβάσεις μιας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ» (απο το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΤΟ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΟ: «Βρεθήκαμε μπροστά στο αδιανόητο. Μαχαιριές, ξήλωμα, επιθέσεις» (ο Α. Τσίπρας / ΑΠΕ).

ΟΙ ΟΜΟΡΟΙ ΧΩΡΟΙ: «Οι δύο όμοροι του ΠαΣοΚ χώροι (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) έχουν σαφώς καθοδική πορεία (...) υπό αυτήν την έννοια το άλμα είναι απολύτως εφικτό. Αλλά... Το ΠαΣοΚ συναντά απέναντί του μια επιφύλαξη ή/και μια καχυποψία (...) το 60% θεωρεί ότι δεν έχει σχέδιο και πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης ενώ το 56,8% πιστεύει ότι δεν είναι έτοιμο να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας» (ο Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ)