Το φαινομενικά «καινούριο» σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία είναι ο προκλητικός διαγκωνισμός μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για το ποιος από τους δύο θα παρουσιάσει, και μάλιστα στο προεκλογικό πρόγραμμά του, τα πιο σκληρά αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα και ταυτόχρονα ποιος θα αποδείξει ότι διαθέτει τη βούληση και την αποφασιστικότητα να τα επιβάλει.

Και στο παρελθόν διαγκωνίζονταν για το ποιος είναι καλύτερος διαχειριστής της κυρίαρχης πολιτικής αλλά ταυτόχρονα επαγγέλλονταν μεγαλοφώνως ότι η πολιτική τους θα οδηγούσε σε «ισχυρή ανάπτυξη» και θα έφερνε «ευημερία για όλους». Φρόντιζαν, μάλιστα, παραμονές εκλογών να παρουσιάζουν κάποιο «πακέτο παροχών» για τους «οικονομικά ασθενέστερους» απλά και μόνο για να φορέσουν μάσκες κοινωνικής ευαισθησίας στην αντιλαϊκή πολιτική τους και βέβαια για να υφαρπάσουν την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων.

Στην προεκλογική περίοδο που ξεκινά και με πρωτοβουλία της ΝΔ η πλειοδοσία μεταξύ των δύο μονομάχων αφορά το ποιος θα πλειοδοτήσει σε μέτρα που σαρώνουν τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και ποιος έχει την «αξιοπιστία» και την πυγμή να τα προχωρήσει. Ασφαλώς δεν πρόκειται για τυχαία εξέλιξη. Κυρίως όμως δείχνει ότι η πλουτοκρατία και τα κόμματα - διαχειριστές της πολιτικής της προσπαθούν να στείλουν ξεκάθαρο μήνυμα αδιαπραγμάτευτης πυγμής στην εφαρμογή της πολιτικής που επιβάλλουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Κι από αυτή την άποψη, δείχνουν και με τα λόγια ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν την παραμικρή απόκλιση και αμφισβήτηση του «μονόδρομου» που και οι δύο υπηρετούν. Αυτό ακριβώς είναι και το διακύβευμα των εκλογών στις 4 του Οκτώβρη: Να βγει από τις κάλπες ότι υπάρχει «αντίπαλο δέος» στο δικό τους μονόδρομο, στον αντιλαϊκό δρόμο ανάπτυξης που με τις εξαγγελίες τους περιγράφουν. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ και να πέσουν όσο πιο κάτω γίνεται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.