Τετάρτη 20 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 20
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Για το ζήτημα της θρησκείας

Ως χριστιανός και φίλος του Κόμματος θεωρώ ότι υπάρχουν κάποιες σημαντικές διευκρινίσεις στις Θέσεις. Στη Θέση 79, αναφέρεται: «Το Κόμμα παλεύει για την ενότητα της εργατικής τάξης στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από φυλή, εθνική καταγωγή και γλώσσα, πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά». Επίσης, στην εισαγωγή του σχεδίου για το Καταστατικό: «Στον αγώνα αυτό, [το ΚΚΕ] επιδιώκει την ενότητα της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα από ειδικότητα, μορφωτικό επίπεδο, εθνότητα, πολιτιστικές και γλωσσικές παραδόσεις, φύλο».

Αν εντάξουμε τη θρησκευτική πίστη σε αυτό που το καταστατικό ονομάζει «πολιτιστική παράδοση», θεωρώ πως οι παραπάνω διατυπώσεις βρίσκονται σε αρμονία με αυτά που έλεγε το ΚΚΕ στην πρόταση νόμου για τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους, την οποίο κατάθεσε το 2008. Επίσης, βρίσκονται σε αρμονία με την ίδια την Ιστορία του Κόμματος: «Στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα συμμετείχε και αγωνίστηκε και ο ελληνικός ορθόδοξος κλήρος. Ιδιαίτερα η συμμετοχή του κατώτερου κλήρου υπήρξε σχεδόν καθολική...» (Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ (1918 - 1949), σελ. 433)

Ομως από την άλλη, υπάρχει η θέση 99, η οποία αναφέρει: «Το ΚΚΕ είναι η πολιτική δύναμη που εισάγει σε όλα τα όργανα της εργατικής εξουσίας [...] το πολιτικό σχέδιο για [...] την εξάλειψη της μακροχρόνιας επιρροής μεταφυσικών δογμάτων κ.λπ.».

Προσωπικά, πιστεύω ότι η εργατική τάξη δεν πρέπει να διαχωρίζεται ανάλογα με τη θρησκευτική ή μη συνείδηση του καθενός. Αυτό το λέει η θέση 79. Ομως, αν την συνδυάσουμε με την θέση 99, η πρόταση για τις θέσεις, μοιάζει να ψιθυρίζει «πίσω από την πλάτη» των θρησκευόμενων, ότι όσοι έχουν θρησκευτική συνείδηση και αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, είναι ταξικοί «ταρζάν» στους οποίους πρέπει, απλώς, να δείχνεται «κατανόηση» και «ανοχή».

Ακόμα, στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» (27/1/2013) , υπήρχε μια ερμηνεία για το άρθρο 5 του Καταστατικού, η οποία ανέφερε: «Προστίθεται επίσης η ιδεολογία ως προϋπόθεση για το μέλος του Κόμματος, κι όχι μόνο το Πρόγραμμα και το Καταστατικό, με την έννοια ότι το μέλος του ΚΚΕ δεν μπορεί π.χ. να είναι υποστηρικτής διαφόρων μεταφυσικών δογμάτων, θρησκειών κ.λπ.»

Ο Αρης Βελουχιώτης, στο λόγο στη Λαμία είχε πει: «Ο κομμουνισμός, λένε, θα καταργήσει τη θρησκεία. Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί λοιπόν; Η κατάργηση της θρησκευτικής συνείδησης είναι πράμα αδύνατο, έστω κι αν ακόμα οι κομμουνιστές θέλανε να την καταργήσουν. Η θρησκευτική συνείδηση δεν καταργείται με απλές διαταγές». Κι όμως, φαίνεται ότι η ερμηνεία του καταστατικού, ζητάει από όποιον θέλει να γίνει μέλος του Κόμματος, να... καταργήσει (;) την θρησκευτική του συνείδηση!

Από το 1992, οι θρησκευόμενοι, μπορούν να γίνονται μέλη του ΚΚ Κούβας. Γιατί το ΚΚΕ να απαγορεύει, εν έτει 2013, σε όσους η θρησκευτική τους συνείδηση, δεν τους εμποδίζει να έχουν ριζοσπαστική πολιτική αντίληψη και ταξική συνείδηση, την ένταξη στο Κόμμα, ως μέλη;

Θα πρέπει να υπάρξει προσοχή από το Κόμμα, στο ευαίσθητο αυτό ζήτημα. Κανείς δεν ζητάει από το ΚΚΕ να αλλάξει τη βάση της ανάλυσής του, όμως και οι θρησκευόμενοι ριζοσπάστες δεν θα πρέπει να θεωρούνται «ελαττωματικοί» κομμουνιστές με «ελλειπή» ταξική συνείδηση, επειδή δεν ασπάζονται κάθε φιλοσοφική πτυχή του διαλεκτικού υλισμού.


Θανάσης Στυλιανόπουλος
Ιλιον


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ