Μόλις μια μέρα μετά την ανακοίνωση των στοιχείων για τον περασμένο Ιούλη, ο ΟΑΕΔ έδωσε χτες στη δημοσιότητα την προκήρυξη για θέσεις ωρομίσθιου προσωπικού που θα απασχοληθεί στα Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης. Πριν καμιά δεκαριά μέρες, την ανακοίνωση του ΟΑΕΔ για τους ανέργους του περασμένου Ιούνη, συνόδευσε η απόφαση της επιδότησης των μεγαλοξενοδόχων με 25 εκατομμύρια ευρώ. Είναι ολοφάνερο ότι για την κυβέρνηση τέτοιοι είναι οι τρόποι αντιμετώπισης της ανεργίας: αφενός το μοίρασμα της ανεργίας, δηλαδή με επέκταση της «ευελφάλειας» να μοιράζει «απασχόληση» για λίγους μήνες και με ημερομηνία λήξης. Αφετέρου να πληρώνει τις ασφαλιστικές εισφορές των μεγαλοεργοδοτών (από τις τσέπες των εργαζομένων, βέβαια) καπηλευόμενη έτσι την αγωνία των ανέργων που, προκειμένου να βρουν μεροκάματο, έστω και για λίγες μέρες, συναινούν στην προσφορά πάμφθηνων εργατικών χεριών.

Μόνο που έτσι δεν αντιμετωπίζεται η ανεργία. Ετσι δεν παύει η ελαστική απασχόληση να είναι πιο φτηνή για τους εργοδότες και άρα, επειδή την προτιμούν να μετατρέπουν συμβάσεις πλήρους απασχόλησης σε μερικής. Ετσι δε δημιουργούνται όσες θέσεις εργασίας χρειάζεται κάθε κλάδος, ώστε να αναπτυχθεί προς όφελος της λαϊκής ανάγκης π.χ. σε φτηνή αναψυχή ή σε ασφαλή τρόφιμα, γιατί υπάρχει ως κίνητρο το κέρδος και όχι οι λαϊκές ανάγκες. Δεν υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός που θα υπολογίζει πόσοι χρειάζονται, αντίστοιχα να σχεδιάζεται η εκπαίδευση. Δεν αντιμετωπίζεται η ανεργία, γιατί δεν ανατρέπεται η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, που οδηγεί στην αξιοποίηση, ανάπτυξη και καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων ανάλογα με το αν και πόσα κέρδη παράγονται για τους λίγους και όχι το αν και πώς ικανοποιούνται οι λαϊκές ανάγκες...