Πολύ σάλιο και κυρίως μελάνι και τηλεοπτικός χρόνος καταναλώθηκε με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού του Ισραήλ στην Ελλάδα σε ανταπόδοση της προηγούμενης του Γ. Παπανδρέου, για το «ρεαλισμό της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας». Ωστόσο, ένα από τα γνωστά think tank (δεξαμενή σκέψης) των ΗΠΑ, το Ινστιτούτο Στράτφορ, σπεύδει να τοποθετήσει τα πράγματα κυριολεκτικά «στη θέση τους», φυσικά με τις δικές τους σκοπιμότητες και εξυπηρετώντας τα δικά τους συμφέροντα.

Λέει χαρακτηριστικά στην ανάλυσή του: «Η αδύναμη Ελλάδα επιθυμεί να δείξει στην Αγκυρα ότι διαθέτει επιλογές (σ.σ. εν προκειμένω, σχέσεις με το Ισραήλ), προκειμένου να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο» και συνεχίζει «ωστόσο, από ισραηλινή άποψη (δηλαδή του προνομιακού συνομιλητή των ΗΠΑ) μια συμμαχία με την Ελλάδα αποτελεί μετά βίας ένα υποκατάστατο της σχέσης όπως αυτή με την Τουρκία». Φυσικά, είναι εμφανής η γεωστρατηγική προσέγγιση του Ινστιτούτου που θέλει να εμπεδώσει σχέσεις μεταξύ των τριών χωρών Ελλάδας - Τουρκίας - Ισραήλ, με την καθεμία στα ...κιλά της, ώστε να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των Αμερικανών ιμπεριαλιστών και να εξασφαλίζονται οι μπίζνες για τα μονοπώλια, χωρίς ...κωλύματα «κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο» ή σχέσεων με κατοχική δύναμη όπως το Ισραήλ που στραγγαλίζει καθημερινά και πολύμορφα τον παλαιστινιακό λαό. Αυτά είναι τα συμφέροντα και δε λογαριάζουν τίποτα. Ωστόσο, ο λαός μας έχει πείρα του τι σημαίνει εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια και την έχει πληρώσει με το αίμα του. Γι' αυτό και δεν πρέπει να τσιμπάει στα περί «ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής». Ρεαλισμός πρέπει να είναι ότι οι λαοί μπορούν να ζήσουν αδελφωμένοι αν διώξουν με την πάλη τους τον ιμπεριαλιστικό ζυγό, την εξουσία των καπιταλιστών. Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας είναι ο κοινός τους δρόμος.