«Εξις δευτέρα φύσις εστί», λένε. Ισχύει απόλυτα για τους αριστερούληδες του ΣΥΝ που με ό,τι κι αν καταπιάνονται, με έναν περίεργο τρόπο καταφέρνουν να τα φορτώνουν όλα στο «σταλινισμό». Σα να τους κυνηγά ένα φάντασμα από το οποίο δεν μπορούν να ξεφύγουν, ή επειδή τελικά αυτός είναι ο κεντρικός τους ρόλος: πώς θα συκοφαντούν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν το σοσιαλισμό. Αναφορά κάνουμε μ' αφορμή το γεγονός ότι ο Ζαγάρας της «Αυγής» στη προσπάθειά του να μιλήσει για τα προβλήματα στο κόμμα του τον ΣΥΝ και για να κατακεραυνώσει ορισμένους από τους δικούς του, πετάει ένα «σταλινικοί» και νομίζει πως ξεμπερδεύει.

Αφού διαπιστώνει με πίκρα ότι «αυτό που κάποτε ονομάζονταν "σταλινισμός" (...) συνεχίζει να αποτελεί συστατικό στοιχείο της αριστεράς» (...) στη συνέχεια εμφανίζεται ως υπεράνω για να καταγγείλει τους άλλους ότι «το να μιλάει κάποιος για δογματισμό ή σταλινισμό σήμερα, φαντάζει σαν να πατάει επί πτωμάτων, σαν να προσπαθεί να λύσει τις διαφορές του με τα στοιχεία της ιστορίας (...) φαίνεται να αναζητεί σκιάχτρα και σκελετούς στα σκονισμένα χρονοντούλαπα, ξεκομμένος από τη σύγχρονη πραγματικότητα». Πάνω από πενήντα χρόνια τώρα ψάχνουν την ανανέωση και ακόμη την ψάχνουν. «Αντισταλινικά»... «Τρώγονται με τα ρούχα τους» που λέει και ο λαός για να εναρμονιστούν με τη σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά δε βλέπουν φως στο ψάξιμο της ανανέωσης και τους φταίει ο Στάλιν... Καλός ο «εχθρός» τους για να καμουφλάρουν τα «χάδια» των αστών, νομίζουν, αλλά τους έχει πάρει χαμπάρι ο λαός τι καπνό φουμάρουν γι' αυτό και η λύσσα με τα «σκιάχτρα και τους σκελετούς». Σαν την καμήλα που δε βλέπει την καμπούρα της...