Δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια μετά τις ανατροπές, η σφραγίδα που άφησε ανεξίτηλη η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Ιστορία της ανθρωπότητας στοιχειώνει τους αστούς (φωτ: Αγρότες ψηφίζουν σε Κολχόζ)

Το ζήτημα απασχόλησε τη Σοβιετική Ενωση από το 1948, μέχρι και το θάνατο του Στάλιν το 1953. Αφορμή για να ξεδιπλωθεί το κουβάρι της αντισοβιετικής συνωμοσίας στάθηκε ο θάνατος του Ζντάνοφ, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ, το 1948, κάτω από ιδιαίτερα ύποπτες συνθήκες. Οι γιατροί που τον παρακολουθούσαν αποδεδειγμένα και επανειλημμένα έκαναν λειψή διάγνωση στα καρδιολογικά προβλήματα που τον ταλαιπωρούσαν, γεγονός που καταγγέλθηκε στο ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΣΕ από μια μαθητευόμενη νοσοκόμα. Η έρευνα της συγκεκριμένης καταγγελίας, όταν μερικά χρόνια αργότερα προστέθηκαν και άλλα ύποπτα κρούσματα «λανθασμένων» ή σκόπιμα λειψών διαγνώσεων, οδήγησε στη σύλληψη ομάδας γιατρών (χυδαία το ντοκιμαντέρ τους χαρακτηρίζει σαν «γιατρούς της νομενκλατούρας»), οι οποίοι ομολόγησαν την υπονομευτική τους αποστολή και τις σχέσεις τους με τις ΗΠΑ.

Στην ουσία της υπόθεσης: Ακόμα και οι απόγονοι των γιατρών παραδέχονται στο ντοκιμαντέρ ότι το σοβιετικό κράτος «διέθετε κάποια ενοχοποιητικά στοιχεία» σε βάρος των συγγενών τους που συνελήφθησαν. Αναγνωρίζουν ακόμα ότι οι συγκεκριμένοι γιατροί δημόσια προπαγάνδιζαν τον αντισοβιετισμό, αξιοποιώντας το κύρος τους. Ενας μάλιστα από αυτούς, σύμφωνα με ομολογία του γιου του, είχε πει πως «Οποιος πάρει την εξουσία από τον Στάλιν θα είναι ήρωας». Ενας άλλος ομολόγησε τη δολοφονία ενός κομματικού στελέχους το 1945. Αυτά τα στοιχεία καταγράφηκαν στο ντοκιμαντέρ, αλλά παρουσιάστηκαν σκόπιμα παραποιημένα, προκειμένου να καταδειχτεί ότι η ΕΣΣΔ ήταν «ένα απολυταρχικό κράτος που παρακολουθούσε τους πάντες», ότι ο Στάλιν «βρήκε ευκαιρία να ξεκαθαρίσει τις γραμμές του Κόμματος, να εκφοβίσει και με αφορμή την υπόθεση των γιατρών να εξοντώσει όλους τους αντιπάλους του» και πάει λέγοντας.

Σε τέτοιες γελοίες αντιφάσεις οδηγεί τους δημιουργούς του ντοκιμαντέρ η αντικομμουνιστική τους τύφλωση και η ανιστόρητη προσέγγιση των πραγματικών γεγονότων. Για τους «ιστορικούς» του ντοκιμαντέρ, η προσπάθεια της Σοβιετικής εξουσίας να περιφρουρήσει το σοσιαλιστικό χαρακτήρα του κράτους σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης ταυτίζεται με την «όξυνση του αντισημιτισμού από τον Στάλιν» και αποδίδεται στον «παρανοϊκό, βίαιο, πονηρό τύραννο», που «ήθελε να είναι ανώτερος από τον τσάρο» και «ευνοούσε τους χαζούς επειδή μπορούσε να τους εξουσιάζει». Τέτοιο είναι το μίσος τους για το Σοσιαλισμό, τις κατακτήσεις του. Τέτοια είναι η πρεμούρα τους, 20 σχεδόν χρόνια μετά τις ανατροπές να βυσσοδομήσουν στο κορμί της πρώην ΕΣΣΔ και τους ηγέτες που έβαλαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα τους στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, θέλοντας μέσα από το ξαναγράψιμο της Ιστορίας να θολώσουν το όραμα για τους λαούς. Μάταιος ο κόπος τους, όσα ντοκιμαντέρ κι αν παίξει η κρατική ΕΡΤ, όσους «επιστήμονες» του αντικομμουνισμού και αν επιστρατεύσει η αστική τάξη και τα Μέσα της.

• Το ντοκιμαντέρ είναι δημιούργημα στηριγμένο στο βιβλίο των Jonathan Brent και Vladimir Naumov. Ο Jonathan Brent είναι διευθυντής του εκδοτικού στο γνωστό για τη δράση του στην πλαστογράφηση της Ιστορίας Πανεπιστήμιο των ΗΠΑ «Γέιλ», απ' όπου εκπορεύονται διάφορα αντισοβιετικά και αντικομμουνιστικά «πονήματα». Ο τίτλος του βιβλίου, που ήταν και τίτλος του ντοκιμαντέρ στο οποίο επίσης βασικοί συντελεστές είναι οι συγγραφείς, είναι: «Stalin's Last Crime: The Definitive Account of Stalin's Plot Against the Jewish Doctors, 1948 - 1953», των Jonathan Brent, associate director and editorial director of Yale University Press, and Vladimir Naumov.