Αν κάποιοι θεωρούσαν «αθώα» την τρομο-ρύθμιση που πέρασε κατακαλόκαιρο η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ και εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τη δημιουργία τράπεζας DNA, η εμπειρία από τη Βρετανία έρχεται να τους διαψεύσει πανηγυρικά. Η Βρετανία διαθέτει τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων γενετικού υλικού και η αστυνομία πραγματοποιεί συλλήψεις ρουτίνας, με μοναδικό στόχο τη λήψη δειγμάτων DNA και την ένταξή τους στο σύστημα, δηλαδή στο «φακέλωμα». Αυτό καταγγέλλει σε χτεσινή έκθεσή της η Επιτροπή Γενετικής Ηθικής, επισημαίνοντας ότι η αστυνομία έχει μετατρέψει το σύστημα από μια βάση δεδομένων DNA παραβατών του νόμου σε μία δεξαμενή υπόπτων. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την έκθεση, περισσότερα από τα τρία τέταρτα των νεαρών μαύρων, ηλικίας 18 με 35 ετών, βρίσκονται στο σύστημα. Η βάση δεδομένων, η οποία δημιουργήθηκε το 1995, περιλαμβάνει δείγματα DNA πέντε εκατομμυρίων πολιτών, δηλαδή του 8% του πληθυσμού, κάτι που την καθιστά τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων γενετικού υλικού, σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού. Σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους, η βρετανική αστυνομία μπορεί να συλλέξει και να διατηρήσει δείγματα γενετικού υλικού από κάθε ύποπτο που συλλαμβάνεται για οποιαδήποτε παράβαση νόμου, πλην των πταισμάτων. Καθόλου τυχαία βέβαια ότι η ίδια νομοθεσία έχει περάσει και από το ελληνικό κοινοβούλιο...
Το φιάσκο του διαλόγου...
«Δε φταίει το ΠΑΜΕ για το χθεσινό (σ.σ. προχθεσινό) "φιάσκο" στο υπουργείο Εργασίας και τη ματαίωση της πρεμιέρας του διαλόγου για το ασφαλιστικό». «Το χθεσινό φιάσκο ανήκει εξ ολοκλήρου στην κυβέρνηση, που χθες επιβεβαίωσε την ανικανότητά της ακόμα και να οργανώσει στοιχειωδώς διάλογο για το ασφαλιστικό».
Αυτά σημειώνει ανάμεσα σε άλλα το χτεσινό φύλλο της «Αυγής». Ο ΣΥΝ επιλέγει και σε αυτή τη φάση να προσφέρει στήριγμα στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Είναι ουσιαστικά υπέρ του κοινωνικού διαλόγου και κατηγορεί την κυβέρνηση ως ανίκανη να τον διεξάγει. Δεύτερον, αποπροσανατολίζει λέγοντας πως η κυβέρνηση δεν είναι ξεκάθαρη, η θεματολογία του διαλόγου παραμένει γενικόλογη και δεν ανοίγει τα χαρτιά της, όπως σημειώνεται σε σχετικό ρεπορτάζ στην ίδια σελίδα. Ο Αλ. Τσίπρας με δήλωσή του ζητάει από την κυβέρνηση να αφήσει το κρυφτούλι και να «πει με ειλικρίνεια στο λαό ποιες είναι οι πραγματικές της προθέσεις γύρω από το ασφαλιστικό». Γιατί δεν τις ξέρει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Δεν τις είπε η κυβέρνηση με κάθε μεγαλοπρέπεια και ειλικρίνεια και στο εκλογικό της πρόγραμμα και στις προγραμματικές της δηλώσεις; Μήπως δεν είναι αντιδραστικές αλλαγές προαποφασισμένες στην ΕΕ; Αλλά η λεγόμενη προγραμματική αντιπολίτευση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ φτάνει ως εδώ. Ως το σημείο που δε θα αποκαλύψει στο λαό τις ειλημμένες αποφάσεις της κυβέρνησης και όχι απλά τις προθέσεις της. Ετσι, και κάνει πως «αντιπολιτεύεται» και σιγοντάρει ή μάλλον αβαντάρει το ΠΑΣΟΚ, ψάχνοντας τις προθέσεις της κυβέρνησης.
... και η «Αυγή»
Ποιες είναι αυτές; Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, οριστική κατάργηση της 5ετούς διαφοράς στη συνταξιοδότηση ανδρών και γυναικών, μείωση μισθών και συντάξεων (εθνικός μισθός κι εθνική σύνταξη), διαχωρισμός των κλάδων υγείας και σύνταξης των Ταμείων, αποσύνδεση της σύνταξης από το ύψος των μισθών, παραγραφή των χρεών του δημοσίου στα ασφαλιστικά ταμεία, μείωση των λεγόμενων εργοδοτικών εισφορών, κ.ά.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τη στιγμή που η λαιμητόμος βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια των εργαζομένων, διατυπώνει θεωρίες και αναλύσεις του τύπου «το ΠΑΜΕ αδιαφορεί πλήρως αν τελικά περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό. Γιατί αν περάσουν το ΚΚΕ θα είναι δικαιωμένο, οι υπόλοιποι μαζί με την κυβέρνηση "πουλημένοι"(...)»! Ωραία λογική. Οι χιλιάδες εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αδιαφορούν για όλες τις αντιλαϊκές επιλογές των κυβερνήσεων, για την παραπέρα εξαθλίωσή τους που αυτές συνεπάγονται, αλλά διαδηλώνουν για να εκτεθούν η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ και οι κυβερνητικές συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ! Μα η κυβέρνηση έχει συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, τάσσεται με τα συμφέροντα των εργοδοτών και όχι των εργαζομένων. Είναι με τα μονοπώλια και όχι με το λαό. Δεν είναι πουλημένη, είναι ταξική. Ο ΣΥΝ είναι αυτός που κρύβει αυτή την αλήθεια και λέει ότι η κυβέρνηση πάει στο διάλογο «χωρίς ατζέντα». Εξ ου και η πρεμούρα τους περί «πουλημένων»...
Το σκονάκι και ο φόβος τους
Το ραβασάκι που πέρασε η κυβέρνηση, μέσω του ίδιου του πρωθυπουργού, στον φιλοκυβερνητικό Τύπο είχε την τιμητική του χτες στις εφημερίδες και τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, με αφορμή την προχτεσινή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ ενάντια στο «διάλογο» της απάτης για το Ασφαλιστικό. Το βράδυ που στη Βουλή συζητούνταν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, ο Γ. Παπανδρέου δήλωσε απορημένος δήθεν για το γεγονός ότι στις πρώτες μέρες της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ το ΚΚΕ έκανε περισσότερες κινητοποιήσεις απ' ό,τι τα πεντέμισι προηγούμενα χρόνια που κυβερνούσε η ΝΔ. Τη σκυτάλη πήρε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σε τηλεοπτική του συνέντευξη λίγες μέρες μετά και το κυβερνητικό σκονάκι έγινε σημαία των σχολιογράφων και άλλων - πιστών στα συμφέροντα των καπιταλιστών εκδοτών τους - δημοσιογράφων.
Θα μπορούσε κανείς να ξεμπερδέψει με την άθλια προπαγάνδα που αναπαράγουν οι φυλλάδες των αστών, σημειώνοντας ότι πράγματι στο αρχείο τους δεν υπάρχει καμιά σχεδόν κινητοποίηση του ΠΑΜΕ. Γιατί, απλά, δεν τις κατέγραψαν ποτέ. Οταν το ταξικό κίνημα διοργάνωνε συλλαλητήρια και απεργίες, αποκλεισμούς και καταλήψεις, τοπικές και πανελλαδικές κινητοποιήσεις για κάθε μικρό και μεγάλο θέμα, όταν τα ταξικά συνδικάτα αντιπάλευαν το νόμο της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, το νόμο Πετραλιά, τους «κοινωνικούς» διαλόγους στη Βουλή και στο Μέγαρο Μαξιμου, το χτύπημα των συμβάσεων, τις ανατροπές σε Υγεία και Παιδεία, οι αστικές εφημερίδες και τα άλλα Μέσα έκαναν πως δεν έβλεπαν και δεν άκουγαν. Κι αυτό βόλευε εξίσου την τότε κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ακριβώς επειδή οι κινητοποιήσεις του ταξικού κινήματος ξεσκεπάζουν και αντιπαλεύουν την ενιαία στρατηγική τους.
Δυστυχώς γι' αυτούς, ευτυχώς για το λαό και τους εργαζόμενους, το ΚΚΕ δεν καθορίζει τη στρατηγική του ανάλογα με το ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση. Κριτήριο της δράσης του Κόμματος είναι τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα και δικαιώματα, για την ικανοποίηση των οποίων παλεύει. Η 91χρονη πορεία του είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Το έχει, άλλωστε, ομολογήσει πολλές φορές το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, όταν επί κυβέρνησης ΝΔ διαμαρτυρόταν πως το ΚΚΕ έχει ενιαίο μέτωπο απέναντι και στους δυο. Το επανέλαβε εκατοντάδες φορές τα τελευταία πεντέμισι χρόνια, κάθε φορά που το ταξικό κίνημα φούντωνε, το ΚΚΕ πρωτοστατούσε και βρίσκονταν και οι δυο τους κολλημένοι στον τοίχο. Αυτό είναι που τους ζορίζει, αυτό είναι που τους ενοχλεί.
Υπάρχει, όμως, και μια ακόμα διάσταση που κάνει την αντιΚΚΕ προπαγάνδα δεύτερη φύση του ΠΑΣΟΚ. Ξέρουν καλά και το έχουν οι ίδιοι ομολογήσει πως η επιτυχία του κυβερνητικού έργου περνάει αναγκαστικά μέσα από την αποδυνάμωση του ΚΚΕ. Γιατί; Επειδή ξέρουν πως ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει ισχυρό λαϊκό εργατικό κίνημα. Και πως ο λαϊκός κόσμος που βρίσκεται εγκλωβισμένος εκλογικά στο ΠΑΣΟΚ είναι μια μάζα κρίσιμη, που, αν τους γυρίσει πολιτικά και συνδικαλιστικά την πλάτη, θα τους φέρει σε θέση άμυνας. Βλέπουν πως σ' αυτόν τον κόσμο, οι θέσεις του ΚΚΕ κερδίζουν έδαφος, επειδή ακριβώς πατάνε στην εμπειρία που έχει συσσωρεύσει ο λαός τόσα χρόνια. Αυτό είναι που τους τρομάζει. Το μπόλιασμα της στρατηγικής του ΚΚΕ με την πείρα του λαού από τη δικομματική διακυβέρνηση. Γι' αυτό σκυλιάζουν με το ΚΚΕ αυτοί και οι γραφίδες τους.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Απαιτούν τη συνενοχή των εργαζομένων...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Α, ΩΣΤΕ «ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ» είναι το να λέμε ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει αντιλαϊκά μέτρα για την Κοινωνική Ασφάλιση, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο!
Δηλαδή, τι (άλλο μπορεί να) ετοιμάζει; Τι έχει στα συρτάρια της (και στήνει τους γνωστούς της ...διαλόγους); Μήπως ...αύξηση των συντάξεων; Μήπως μείωση των ορίων ηλικίας; Μήπως αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης των Ταμείων;
(Πράγματα, που ρεαλιστικότατα μπορούν και δικαιούνται να απαιτούν οι εργαζόμενοι που τους έχουν καταληστέψει τα Ταμεία για να θησαυρίζουν επί δεκαετίες ολόκληρες οι επιχειρηματίες).
Προφανώς, η κυβέρνηση δε σχεδιάζει τέτοια πράγματα. Αυτά ... απλά τα ανακοινώνουν οι κυβερνήσεις και περιμένουν χειροκρότημα. Δεν αρχίζουν τα περί ... «κοινωνικής συνευθύνης» και «κοινωνικής αλληλεγγύης»...
Δεν αναμασούν τα περί «έντασης της κρίσης» και «αρνητικών δημογραφικών εξελίξεων», όπως κάνει η σημερινή, συνεπικουρούμενη από διάφορους «συμβούλους», εντός και εκτός συνόρων.
Γενικώς, δε χρησιμοποιεί όσο πιο ...μπερδεμένες εκφράσεις μπορεί και όσα κόλπα γνωρίζει για να αποκρύψει την πραγματικότητα και τις προθέσεις της.
Φυσικά, μόνον ως ...πλάκα μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς τη δήλωση του Γ. Πεταλωτή περί του ότι η κυβέρνηση «έχει δεσμευτεί ότι δε θα μεταφέρει τα βάρη του ασφαλιστικού συστήματος στις πλάτες των απλών ασφαλισμένων»...
Μήπως μπορεί να μας πει ποιοι είναι αυτοί οι ...«σύνθετοι ασφαλισμένοι», στους οποίους θα πέσει το βάρος; Γιατί στις πλάτες των αφεντικών και των πολυεθνικών δε θα πέσει. (Αυτό ως γνωστόν ...αποδυναμώνει την ανταγωνιστικότητα).
Ας συνεχίσουν, λοιπόν, να ψάχνουν «ασφαλή» μέρη για να κάνουν τους διαλόγους τους και να ανταλλάξουν τις «προτάσεις» τους. Ο λαός έχει καταλάβει πού πάει το πράγμα και ...ποιοι το πάνε εκεί, ακόμη και με πλάγιους τρόπους.
Γρηγοριάδης Κώστας
Στους δρόμους και όχι στους «διαλόγους»
Παπαγεωργίου Βασίλης
Είναι πραγματικά ασύλληπτα τα ποσά που θα κληθούν να πληρώσουν οι λαοί τα επόμενα χρόνια, εξαιτίας των πακέτων διάσωσης και στήριξης των τραπεζών που πρόσφεραν οι κυβερνήσεις στο όνομα της αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης. Ολα αυτά τα κρατικά πακέτα, που δόθηκαν για να απαλλαγούν οι τράπεζες από τα τοξικά προϊόντα τους και να στηριχθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών κολοσσών, έχουν μεταφερθεί πλέον στους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών και αποτελούν τμήμα - το σημαντικότερο - του «δημόσιου χρέους». Εντυπωσιάζουν από τη σκοπιά αυτή τα στοιχεία για τις ΗΠΑ, όπου το 2009 η κυβέρνηση έχει σπάσει κάθε ρεκόρ έκδοσης κρατικών ομολόγων, για να ανταποκριθεί στη στήριξη των μονοπωλιακών ομίλων. Το χρέος αναμένεται να ξεπεράσει τα 12 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ την επόμενη τριετία εκτιμάται ότι η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να δανειστεί πάνω από 3,5 τρισ. δολ. Η επιβάρυνση του κράτους, δηλαδή των φορολογουμένων, σε ετήσια βάση μόνο για την πληρωμή των τόκων θα αυξηθεί κατά 500 δισ. δολ. Φυσικά ό,τι έγινε στις ΗΠΑ για τη μετακύλιση της κρίσης στις πλάτες των λαών έχει γίνει και στα κράτη - μέλη της ΕΕ και, βέβαια, και στη χώρα μας, όπου μόνο το πρώτο οκτάμηνο είχαν δοθεί περί τα 50 δισ. ευρώ για τη στήριξη των μονοπωλίων. Είναι απόλυτα δίκαιο λοιπόν το αίτημα να μην πληρώσει την κρίση ο εργαζόμενος λαός. Κρίνεται, όμως, στους δρόμους των ταξικών αγώνων και όχι στους διαλόγους των συνυπαίτιων και συνενόχων για την κρίση.
Υπερασπιστής των κατασκευαστικών εταιρειών
Στο εργοτάξιο της Ανατολικής οδού Πελοποννήσου βρέθηκε χτες ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης και ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για τα τσουχτερά διόδια. Ιδού η απάντησή του: «Το θέμα είναι το αναμενόμενο όφελος, να κερδίσουμε ασφάλεια, ταχύτητα και λεφτά. Να τα έχουμε όλα, δε γίνεται. Εχουμε βέβαια ένα κόστος σημαντικό σε περίοδο ισχνών αγελάδων, το αντιλαμβάνεται κανείς, αλλά ας εξηγήσουμε το τι θα ωφελήσει. Και ξέρω ανθρώπους που θα δίνανε και 10 ευρώ, προκειμένου να γλιτώνανε τις στροφές της Μεγαλόπολης (...) Ετσι, λοιπόν, υπάρχει μια ωφέλεια. Εγώ, σε όλους εκείνους που γκρινιάζουν και γι' αυτόν και για άλλους δρόμους, και βέβαια είναι και μια συγχορδία αν θέλετε, ορισμένων ρευμάτων, λέω ότι το ερώτημα είναι "τι θέλετε; να μη γίνουν αυτοί οι δρόμοι και να πηγαίνουμε από τους παλιούς για να γλιτώνετε τα 2 ή 3 ευρώ;". Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα».
Προφανώς, το ενδεχόμενο και ασφαλείς αυτοκινητόδρομοι, με σύγχρονες προδιαγραφές, να κατασκευάζονται, και να τους χρησιμοποιεί ο λαός χωρίς να χαρατσώνεται, δεν περνάει καν απ' το μυαλό του Γ. Καρατζαφέρη και του κόμματός του. Δυστυχώς γι' αυτόν, τα ψεύτικα διλήμματα που θέτει, ο λαός τα έχει ήδη απαντήσει, αφού γνωρίζει ότι πληρώνει ξανά και ξανά για να θησαυρίζουν οι κατασκευαστικές εταιρείες και μόνον. Ο κ. Καρατζαφέρης, ακριβώς επειδή ξέρει την αγανάκτηση που προκαλεί στο λαό το μόνιμο χαράτσωμα, ένιωσε την ανάγκη να υπερασπιστεί τις κατασκευαστικές εταιρείες και την κερδοφορία τους. Οπως ακριβώς θα έκανε κάθε εκπρόσωπός τους, εν προκειμένω ένας πολιτικός εκπρόσωπος της πλουτοκρατίας.
Συνδικαλισμός και ... οικονομικοί σύμβουλοι
Ολα πρέπει να τα περιμένεις από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες της υποταγής και της συναίνεσης. Καμία έκπληξη δεν προκαλεί λοιπόν, η συνεργασία του επιχειρησιακού σωματείου εργαζομένων στον «Σκλαβενίτη», τα στελέχη του οποίου εκλέγονται με τα ψηφοδέλτια της «Αυτόνομης Παρέμβασης», με εταιρεία οικονομικών συμβούλων για να παρέχουν στους εργαζόμενους πληροφορίες και προτάσεις σχετικά με τη βελτίωση της διαχείρισης των οικονομικών από υπερβολικούς και ανεξέλεγκτους δανεισμούς!! Μάλιστα, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το σωματείο, έπειτα από προτάσεις που έχουν γίνει σε εργαζόμενους έχουν πετύχει: «σημαντική μείωση των μηνιαίων εξόδων - υποχρεώσεων (από 10% έως και 25%). Πρόωρη αποπληρωμή δανειακών υποχρεώσεων από 3 έως 10 χρόνια. Αποπληρωμή των δανείων 10% έως 25% φθηνότερα».
Οχι, οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές δεν είναι κατά του δανεισμού - κατά δηλαδή της «θηλιάς» στο λαιμό των εργατικών οικογενειών από τις τράπεζες - αλλά κατά του «ανεξέλεγκτου» δανεισμού στον οποίο έχουν καταδικάσει χιλιάδες εργατικές οικογένειες οι μισθοί πείνας που από κοινού συμφωνούν εργοδότες και υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Πρόκειται για ακόμα ένα απτό δείγμα της πίστης και της υποταγής του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στην καπιταλιστική ανάπτυξη.
Αλλωστε το πόσο καλά τα βρίσκουν οι συγκεκριμένες ηγεσίες με την εργοδοσία, το επιβεβαιώνουν και καταγγελίες εργαζομένων από καταστήματα της συγκεκριμένης επιχείρησης, ότι προϊστάμενοι απαιτούν τις ταυτότητες των εργαζομένων και την υπογραφή τους σε αιτήσεις εγγραφής στο σωματείο!
Πεδίο «διαλόγου» η ταξική πάλη
Η προχτεσινή δυναμική παρέμβαση με την οποία το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο «μπλόκαρε» την έναρξη ενός ακόμα «διαλόγου» για το Ασφαλιστικό ενόχλησε και ανησύχησε ακόμα περισσότερο το μεγάλο κεφάλαιο και μαζί όσους στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» βάζουν πλάτη στις αντεργατικές και αντιασφαλιστικές ανατροπές. Η μεγαλοεργοδοσία και οι υπηρέτες της, πολιτικοί και συνδικαλιστικοί, σχολίασαν ότι χάνεται χρόνος για τις αλλαγές που απαιτούνται. Κατέφυγαν ξανά στις γνωστές κατηγορίες περί αντιδημοκρατικών πρακτικών προβάλλοντας τις διαπραγματεύσεις των «κοινωνικών εταίρων» ως απόδειξη της σημερινής δημοκρατίας.
Ολοι αυτοί αναγνωρίζουν την ελευθερία της εργοδοσίας να φτηναίνει τον εργάτη μειώνοντας μεροκάματα και να προστατεύει την κερδοφορία της, «εξαφανίζοντας» μέτρα υγιεινής και ασφαλείας απ' τους τόπους δουλειάς, προεξοφλώντας έτσι το θάνατο και το σακάτεμα των εργαζομένων. Αναγνωρίζουν την ελευθερία των κυβερνήσεων να επιβάλλουν άγρια φορολογία στον εργαζόμενο λαό και φοροαπαλλαγές στις πολυεθνικές, ώστε να ρέουν άφθονες οι επιδοτήσεις για την ανάπτυξη, μια ανάπτυξη βέβαια που βολεύει μόνο τους λίγους. Αναγνωρίζουν την ελευθερία των επιχειρήσεων να πλουτίζουν από το εμπόριο της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, την ώρα που χιλιάδες παιδιά λαϊκών οικογενειών στερούνται το φάρμακο, το βιβλίο. Τώρα θέλει να καταργηθούν και οι εργοδοτικές εισφορές στην Ασφάλιση. Και η κυβέρνηση για να ανταποκριθεί θα μειώσει τις συντάξεις.
Η ελευθερία που όλοι αυτοί επικαλούνται και υπηρετούν φτάνει μέχρι εκεί που υπαγορεύει η αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Ούτε σπιθαμή πιο πέρα. Γι' αυτό και όταν ο εργάτης σηκώσει κεφάλι, συνειδητοποιήσει ότι η δική του ελευθερία είναι αντίθετη και συγκρούεται με την ελευθερία των εκμεταλλευτών του, τότε πέφτουν πάνω του «για να τον φάνε».
Το κεφάλαιο και οι υπηρέτες του φοβούνται τον εργάτη που συνειδητοποιεί την ταξική του θέση. Φοβούνται τον εργάτη που δε σκύβει το κεφάλι και απαιτεί όχι τα ψίχουλα που του πετάνε για να εξαγοράσουν τη σιωπή του, αλλά να καρπωθεί αυτό που παράγει με το μόχθο του. Φοβούνται τον εργάτη που οργανώνεται ταξικά και με στόχο, όχι να αλλάξουν τα πρόσωπα, αλλά η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία.
Η προσπάθεια των επιτελείων της άρχουσας τάξης να κρατήσει τους εργάτες μακριά από το ταξικό κίνημα, η συκοφάντηση του ΠΑΜΕ και συνολικά των πρωτοπόρων εργατών, επιβεβαιώνουν την αγριότητα της επίθεσης που ήδη σχεδιάζεται. Επιβεβαιώνουν ότι για τους εργάτες όχι μόνο δεν έχει νόημα ο «διάλογος», αλλά πρέπει χωρίς καμιά αναμονή να οργανωθούν ενάντια στα σχέδια και τις μεθοδεύσεις με τις οποίες οι κοινωνικοί εταίροι θα επιδιώξουν να εξουδετερώσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων.
Οι εργάτες δεν έχουν κανέναν άλλο λόγο να κάνουν διάλογο, παρά μόνο για τη διεύρυνση των αναγκών τους, για την αξιοποίηση του πλούτου που παράγουν προς δικό τους όφελος. Μόνο που γι' αυτά δε «διαλέγονται» πλουτοκράτες και κυβερνήσεις. Και μόνος τρόπος για να μπει στο επίκεντρο της συζήτησης η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του εργαζόμενου λαού είναι η ταξική συσπείρωση, οργάνωση και πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Feeds
