Τις βασικές συνιστώσες του προβλήματος των εργατικών «ατυχημάτων» ανέδειξαν με τις παρεμβάσεις τους οι βουλευτές του ΚΚΕ. Την αγανάκτηση των εργαζομένων για την ατιμωρησία του εγκλήματος που συνιστούν τα εργατικά «δυστυχήματα» και «ατυχήματα» μετέφερε στη συζήτηση ο Γιώργος Μαυρίκος. Προκάλεσε την κυβέρνηση λέγοντας: «Για πείτε μας, για όλα αυτά τα εγκλήματα υπάρχει κάποιος στη φυλακή; Δείξτε μας έναν - δε θέλουμε δύο -, πείτε μας μονάχα ένα όνομα! Μιλάμε για εκατόν δέκα νεκρούς το χρόνο!».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ εστίασε την παρέμβασή του στο θέμα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, που βρίσκονται στο στόχαστρο των αντιλαϊκών πολιτικών. Αναφερόμενος συγκεκριμένα στο θέμα τόνισε ότι υπάρχουν δύο βασικές απόψεις: «Από τη μια η πολιτική του ΚΚΕ που επιχειρεί να ενισχύσει το θεσμό και από την άλλη ο στόχος των κυβερνήσεων και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που μαζί με τον ΣΕΒ επιχειρούν τον ευνουχισμό, την κατάργηση εντέλει του θεσμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων».

Συνέχισε λέγοντας: «Για μας βεβαίως ο θεσμός αυτός σαφώς δε λύνει τα ζητήματα αλλά η ρύθμιση των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων μέσα από μια σειρά διαδικασίες, παρά τις αδυναμίες και τις ατέλειες, ήταν μια ελάχιστη εξασφάλιση για τους ανθρώπους που δούλευαν και δουλεύουν σε βαριές και επικίνδυνες δουλειές (...). Μετά το Μάαστριχτ - οι δυνάμεις που ψήφισαν έχουν ευθύνη μεγάλη, δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, για το ότι αποδέχτηκαν και στήριξαν τη συγκεκριμένη Συνθήκη και το περιεχόμενό της - ξεκίνησε μια γενικευμένη επίθεση με σχέδιο και στόχο την κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών». Στη συνέχεια ο βουλευτής του ΚΚΕ έκανε συγκεκριμένη αναφορά στους βασικούς σταθμούς της δικομματικής επίθεσης στο θεσμό.

Στη σκόπιμη υποβάθμιση, προς όφελος των ιδιωτών, της υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας αναφέρθηκε εκτενώς ο βουλευτής του ΚΚΕ Χαράλαμπος Χαραλάμπους. Ενδεικτικά ανέφερε ότι η έννοια της επαγγελματικής ασθένειας ουσιαστικά δεν υφίσταται στην Ελλάδα. Οπως είπε, «εκτός από το ΙΚΑ, που έχει έναν πεπαλαιωμένο κατάλογο και αναφέρεται σε επαγγελματικές αρρώστιες που ουσιαστικά έχουν εκλείψει, κανένα άλλο Ταμείο δεν έχει. Στον ΟΓΑ, για παράδειγμα, με τους αγρότες που όλη τους η ζωή είναι μέσα στα φυτοφάρμακα, δουλεύουν κάτω από σκληρές συνθήκες, στον ήλιο και τη βροχή, δεν αναφέρεται η φράση "επαγγελματική ασθένεια". Το ίδιο και στο δημόσιο.

Και το άκρον άωτον του παραλογισμού είναι αυτό που θα πω από το χώρο που δούλευα εγώ. Σε ένα νοσοκομείο, για παράδειγμα, αν η σχέση εργασίας κάποιου από τους εργαζόμενους, με την ανατροπή που έχει γίνει τώρα, είναι να είναι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ και πάθει κάτι, θα του αναγνωριστεί η επαγγελματική αρρώστια. Αν το πάθει κάποιος μόνιμος δημόσιος υπάλληλος, δεν υπάρχει έννοια της επαγγελματικής αρρώστιας!».

Στη συνέχεια ο Χ. Χαραλάμπους αναφέρθηκε στο θέμα των γιατρών εργασίας. Τόνισε πως οι ελλείψεις είναι τεράστιες. «Με τους αριθμούς που δίνει η ίδια η κυβέρνηση, στην Ελλάδα, σήμερα, χρειάζονται πάνω από 2.000 γιατροί εργασίας. Ξέρετε πόσους έχουμε; Εχουμε διψήφιο αριθμό. Εχουμε πενήντα, και με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις ογδόντα γιατρούς εργασίας αυτή τη στιγμή στη χώρα μας. Οι θέσεις που δίνονται για ειδικότητα είναι ελάχιστες και η παραγωγή γιατρών εργασίας είναι ακόμα πιο μικρή, δηλαδή τρεις - τέσσερις νέοι γιατροί εργασίας κάθε χρόνο».

Επεξηγώντας τις αιτίες της κατάστασης αυτής τόνισε ότι «αυτό είναι σκόπιμο» αφού «υπάρχουν οι περίφημες ΕΞΥΠΠ, ιδιωτικές εταιρείες εξωτερικών υπηρεσιών προστασίας και πρόληψης για τον επαγγελματικό κίνδυνο στους χώρους δουλειάς. Και το άκρον άωτον του παραλόγου είναι ότι ακόμα και τα νοσοκομεία, που είναι ο κατ' εξοχήν χώρος των γιατρών, προσφεύγουν σε τέτοιες υπηρεσίες γιατί δε διαθέτουν γιατρούς εργασίας. Αυτό συμβαίνει ακόμα και στα υπουργεία. Ολα τα υπουργεία είναι προσδεδεμένα με μία εταιρεία παροχής εξωτερικών υπηρεσιών πρόληψης κατά του επαγγελματικού κινδύνου!».

Την ανεπάρκεια των ελεγκτικών μηχανισμών ανέδειξε στη δική της παρέμβαση η βουλευτής του ΚΚΕ Σοφία Καλαντίδου, επισημαίνοντας ότι είναι σκόπιμα υποβαθμισμένοι. Ανέφερε χαρακτηριστικά πως «η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και προηγουμένως του ΠΑΣΟΚ, για να τηρούν τα προσχήματα και μόνο, διατηρούν σε λειτουργία το απογυμνωμένο από προσωπικό Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, το ΣΕΠΕ. Από την ίδρυσή του αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα έλλειψης σε προσωπικό και σε υλικοτεχνικές υποδομές. Διότι, πέστε μου, τι άλλο είναι; Από τις προβλεπόμενες οργανικές θέσεις, το 33% είναι κενές. Στην Εύβοια, για παράδειγμα, υπηρετούν επτά τεχνικοί επιθεωρητές. Στη Βοιωτία υπηρετούν τέσσερις. Δεν υπάρχει άνθρωπος στη θέση του οδηγού, δεν υπάρχει θέση για γραμματεία».

Η βουλευτής του ΚΚΕ συνέχισε την άτυπη απογραφή της απαράδεκτης κατάστασης λέγοντας: «Το ΚΕΠΕΚ Μακεδονίας - Θράκης, Κέντρο Πρόληψης Επαγγελματικού Κινδύνου, δεν ξέρω τι πρόληψη μπορεί να κάνει σε όλη τη Μακεδονία και τη Θράκη. Εβδομήντα εργαζόμενοι, οι τριάντα πέντε στη Θεσσαλονίκη. Οι γιατροί εργασίας δεν ξεπερνούν τους ογδόντα. Οι έλεγχοι γίνονται μόνο μετά από καταγγελία σωματείων, με επιμονή και υπομονή των σωματείων και των συνδικαλιστών. Να σας πω ότι έχουμε αίτημα για έλεγχο, ας πούμε, τον Ιούλη για τον καύσωνα, για θερμοπληξία, με λιποθυμία εργαζόμενης σε καλό χώρο εργασίας, όχι σε κάποιο εργοστάσιο, αλλά σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα, και ο έλεγχος έγινε τον Οκτώβρη.

Οι έλεγχοι γίνονται μετά από "ατύχημα". Αρα, δε μιλάμε για ελέγχους. Μιλάμε για μια καταγραφή των ατυχημάτων, των σκοτωμένων, των ανάπηρων, αυτών που θα μείνουν με πρόβλημα».

Οσον αφορά στην αποτελεσματικότητα αυτών των υποβαθμισμένων μηχανισμών η Σοφία Καλαντίδου ήταν σαφής: «Μετά τον έλεγχο, τα πορίσματα αργούν πάρα πολύ. Δεν μπαίνουν σε γνώση αυτών που ζήτησαν τους ελέγχους, σε γνώση των σωματείων. Και πραγματικά δεν έχουμε γνώση και για τα πρόστιμα, πώς μπαίνουν και πώς πληρώνονται, αν πληρώνονται ποτέ. Δεν υπάρχει ούτε καν ένα υποτυπώδες σύστημα αναφοράς και καταγραφής επαγγελματικών ασθενειών. Ομως, για όλα τα κράτη - μέλη η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας καταγράφει 142.000 θανάτους, κατά μέσο όρο, από επαγγελματικές ασθένειες».