Η ανησυχία για τις επιπτώσεις από τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αλλά και η ανάγκη να δυναμώσει η αντιιμπεριαλιστική πάλη, ο αγώνας των λαών να βάλει στο στόχαστρο την ανατροπή της κυριαρχίας του κεφαλαίου και των κομμάτων του, αναδείχτηκε μέσα από τη συζήτηση που ακολούθησε στο κατάμεστο από κόσμο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη.

Στην εκδήλωση εντυπωσιακά μαζική ήταν η συμμετοχή της νεολαίας, αλλά και των εργαζομένων που πληρώνουν το μάρμαρο αυτής της πολιτικής. Παραβρέθηκαν, επίσης, συνδικαλιστές του εργατικού κινήματος, ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Χουρμουζιάδης, ο Δήμαρχος Πολίχνης Κ. Θεοδωρίδης, ο Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης Αγ. Σαχίνης και πολλοί ακόμη αιρετοί της Αυτοδιοίκησης, ο πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών Κ. Δρούτσας, κ.ά. Η εκδήλωση προκάλεσε και το ενδιαφέρον των πανεπιστημιακών δασκάλων. Ανάμεσά τους διακρίναμε τον πρύτανη του ΠΑΜΑΚ Η. Κουσκουβέλη και τους καθηγητές του ΠΑΜΑΚ, Γ. Στεφανίδη, Ο. Μάτσκε, Ε. Τσουλφίδη, Δ. Ιωαννίδη, Σ. Καραγιάννη, Δ. Μπούσιου. Επίσης, τους καθηγητές του ΑΠΘ, Ι. Καρύμπαλη, Ι. Παπαδογιάννη, Σ. Λογοθετίδη, Σ. Δεληβογιατζή, Δ. Ραπτάκη, Π. Παπαδόπουλο, Γ. Τσακλίδη, Π. Τσαλίκη. Αλλά και τους καθηγητές του ΤΕΙ, Ρ. Τηλικίδου, Σ. Κορομπύλη, Ν. Αβραμίδη.

Παρεμβάσεις έκαναν ο Γιώργος Χατζηαθανασίου, μέλος του ΠΓ του ΔΗΚΚΙ, ο Βαγγέλης Χωραφάς εκδότης του περιοδικού «Μηνιαία Επιθεώρηση», ο Σωκράτης Δεληβογιατζής καθηγητής του ΑΠΘ και ο Πρύτανης του ΠΑΜΑΚ.

Ο Γ. Χατζηαθανασίου σημείωσε, μεταξύ άλλων, ότι «η επέμβαση στη Βαλκανική, πέρα από τις γενικότερες επιπτώσεις, έχει για τη χώρα μας ένα πολύ συγκεκριμένο διά ταύτα. Και αυτό αφορά την απαίτηση των ΗΠΑ και της Ιεράς Συμμαχίας ΗΠΑ - ΕΕ για την εξόφληση γραμματίων που έχουν υπογράψει τα κόμματα του δικομματισμού, με απαράδεκτες υποχωρήσεις σε ζωτικά εθνικά ζητήματα, τόσο στα βόρεια σύνορά μας όσο και στη ζώνη Κύπρος - Αιγαίο - Θράκη».

Ο Β. Χωραφάς ανέφερε ότι βρισκόμαστε στη διάρκεια ενός πρωτόγνωρου πολέμου «ο οποίος συνδυάζει θερμούς πολέμους, κρίσεις χαμηλής έντασης, πολέμους στο επίπεδο της πολιτικής, της ιδεολογίας και έχει ανοίξει η πόρτα ήδη ώστε στο πολύ άμεσο μέλλον να συνδυάσει και περιορισμένους πυρηνικούς πολέμους». Σημείωσε ότι η Ελλάδα εμπλέκεται ενεργά σ' αυτόν τον πόλεμο μέσα από τη συμμετοχή της σε ΕΕ, ΝΑΤΟ και όλους τους θεσμούς του δυτικού κόσμου. Επίσης, αναφέρθηκε σε δύο ισχυρά ρεύματα που όπως είπε υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία, αυτό του «εθνορομαντισμού», το οποίο ξεκινά από τον δεξιό αντιδραστικό, αντιιμπεριαλισμό του ΛΑ.Ο.Σ. και φτάνει μέχρι τους εθνικιστές, τους ακροδεξιούς, και το ρεύμα του «μεταμοντέρνου» του «κοσμοπολιτισμού», που συγκρούονται μεταξύ τους και προσπαθούν να πετάξουν στο περιθώριο το ρεύμα του πατριωτισμού.

Τέλος, αναφέρθηκε και στο ρεύμα του Νέου Πατριωτισμού που προσδιορίστηκε από τον Κ. Σημίτη ως η προσαρμογή της χώρας στα δεδομένα της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και του νεοφιλελευθερισμού. Οπως είπε, αυτός ο Νέος Πατριωτισμός υιοθετήθηκε από τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, χρησιμοποιήθηκε στην εσωτερική αντιπαράθεση του ΠΑΣΟΚ από Γ. Παπανδρέου και Ε. Βενιζέλο και πρόσφατα εμφανίστηκε στο λόγο του νέου προέδρου του ΣΥΝ. Αυτός ο νέος πατριωτισμός του ΣΥΝ, όπως προέκυψε από το συνέδριό του, ταυτίστηκε με τη στρατηγική του ευρωκομμουνισμού. Και ο Β. Χωραφάς κατέληξε σημειώνοντας ότι ο νέος πατριωτισμός ξαναμπαίνει στο προσκήνιο, για να δείξει αυτή ακριβώς την προσαρμογή στη σκληρή νεοφιλελεύθερη ΕΕ.

Ο Σ. Δεληβογιατζής σημείωσε ότι σήμερα είναι αναγκαίο «να αποτυπώσουμε και να αποσαφηνίσουμε τους όρους αντιμετώπισης του ιμπεριαλισμού». Ποια δηλαδή θα είναι, από την άποψη αυτή, μια επαναστατική προοπτική τού σήμερα που δε θα αποτυπώνει απλώς διαφορές και δε θα αρκείται στο να προβάλλει αντιστάσεις. Δεδομένου ότι αντιστάσεις προβάλλει και ο νεορομαντικός εθνικισμός του ΛΑ.Ο.Σ., ήπιες αντιστάσεις προβάλλουν άλλα κινήματα.

Και κατέληξε, τονίζοντας ότι «σήμερα ο αγώνας δεν είναι μόνο σε ένα επίπεδο αντιμετώπισης αυτής της λαίλαπας του καπιταλισμού - νεοκαπιταλισμού, φιλελευθερισμού - νεοφιλελευθερισμού, αλλά είναι πρώτιστα αντιιμπεριαλιστικής τάξης. Και από την άποψη αυτή, το επαναστατικό σήμερα δεν μπορεί να παίρνει ουτοπικό χαρακτήρα, αλλά να εξειδικεύεται στη βάση μιας ανάγκης που είναι πρώτιστα λαϊκή ανάγκη».

Την εκτίμηση ότι η κατάσταση δεν είναι τόσο ανησυχητική όσο το 1999, εξέφρασε ο Η. Κουσκουβέλης. Σημείωσε όμως ότι θα πρέπει να προσέξουμε ώστε να μην πυροδοτηθούν εντάσεις με τη χρησιμοποίηση πληθυσμιακών ομάδων που ζουν κι εργάζονται στη χώρα μας.