Motion Team

Ωραία πρόσωπα, ζωντανή ελπίδα

Πόσοι μαθητές στριμώχνονται σε μια τάξη; Πόσοι καθηγητές λείπουν; Πόσα βιβλία δεν υπάρχουν; Γι' αυτά και μόνον η συνέλευση των μαθητών έχει δικαίωμα να αποφασίσει κινητοποίηση.

Θες πραγματική εκπαίδευση, ή βολεύεσαι με ένα ψευτοχαρτί που έχεις χρυσοπληρώσει; Αρκείσαι να μαθαίνεις ότι το πτυχίο του ΚΕΣ επιτρέπει στο παιδί σου να πιάσει - αν πιάσει - δουλιά με 300 ευρώ μισθό; Αν όχι, βγες στο δρόμο. Η ενιαία, δημόσια, δωρεάν και υψηλού επιπέδου Παιδεία είναι δικαίωμα για όλα τα παιδιά, είναι υποχρέωση των γονιών να τη διεκδικήσουν.

Τόσο απλά είναι τα πράγματα κι ας κράζει διαφορετικά όλος αυτός ο συρφετός, που θέλει να επιβάλει μισή μόρφωση και μισή ζωή στα παιδιά της εργατικής τάξης, στην αυριανή εργατική τάξη.

Κατά τ' άλλα: Το δούλεμα θα πηγαίνει σύννεφο, όσο οι εργάτες δεν ψηφίζουν μονοκούκι το δικό τους κόμμα, ή, αλλιώς, το δούλεμα θα πηγαίνει σύννεφο ακριβώς για να μην μπορέσουν οι εργάτες να φτάσουν στο αυτονόητο: Οτι τα συμφέροντά τους, ως τάξης, μπορούν να εκφραστούν μόνο με συσπείρωση γύρω από το δικό τους κόμμα.

Οσο θα πείθουν λαϊκά στρώματα ότι υπάρχει διέξοδος σε συνεννόηση με την αστική τάξη, οι φιλελεύθεροι ως «Δεξιά» και οι σοσιαλδημοκράτες κάθε κοπής ως «Αριστερά», τα πράγματα για τον εργάτη θα 'ναι δύσκολα.

Ενας ακόμα λόγος, που οι αγώνες των παιδιών είναι ελπίδα. Γιατί τουλάχιστον στα τρυφερά τους χρόνια δείχνουν πως δε μασάνε και μέσα από τον αγώνα τους προσεγγίζουν τον κόσμο όχι σαν προσκόλληση σ' αυτό, ή το άλλο λαμόγιο. Περιέχει αξιοπρέπεια ο αγώνας των παιδιών.

Σ' αντίθεση μ' όλους εκείνους - και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και, προπαντός, αυτούς τους δημοσιογράφους - που μέχρι τις 16 του Σεπτέμβρη ξεσκίζονταν να πείσουν ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι οι μόνες επιλογές. Τώρα παριστάνουν τους έκπληκτους. Ενώ είναι ακριβώς αυτοί ομοτράπεζοι με κάθε λαμόγιο. Ποιος παρουσίαζε τον Πρωτόπαππα σαν εργάτη υπουργό; Ποιος κάλυπτε τον πρώην της εργοδοτοκυβερνητικής ΓΣΕΕ και νυν της ΟΚΕ, Πολυζωγόπουλο; Ποιοι σταυλίζονταν στο υπουργείο Εξωτερικών και εγκαλούσαν όσους θύμιζαν τον Οτσαλάν, ποιοι άναβαν κεράκια στην Πρεσβεία, ποιοι πλασάρουν και σήμερα ως πρόοδο τις γλάστρες με χασισάκι στα μπαλκόνια, ποιοι χειροκρότησαν τον πρώτο «Καποδίστρια» και ετοιμάζουν τον δεύτερο; Ποιοι σε κάθε κατάληψη βλέπουν υποκίνηση, ποιοι εξαφανίζουν καθημερινά το ΚΚΕ;

Ολοι αυτοί, οι, δήθεν, έκπληκτοι γι' αυτά που συμβαίνουν στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Γνήσια τέκνα της αστικής τάξης κρατάνε αποστάσεις, για να εμφανιστούν αύριο πάλι να πλασάρουν το νέο προϊόν. Ηδη, έχουν αρχίσει οι αναλύσεις για τους πιθανούς συνδυασμούς, που μπορούν να προκύψουν από τις διασπάσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και τους ανάλογους γάμους με ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ., ή και μεταξύ κομματιών τους. Σιγά μην άφηνε η αστική τάξη τη διακυβέρνηση να εξαρτάται από το θυμικό του ενός ή του άλλου υπαλλήλου της.

Ενα το κρατούμενο, λοιπόν, να μας αφήνει παγερά αδιάφορους ο σκυλοκαυγάς. Ενα ακόμα κρατούμενο, όμως, να παρακολουθούμε αυτήν την εξέλιξη για τον έγκαιρο εντοπισμό της νέας παγίδας που στήνεται.