Τετάρτη 18 Νοέμβρη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
"ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΙ" ΚΑΙ "ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ"

Η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ βρίσκεται και πάλι μέσα στις δημόσιες (και όχι μόνο) συζητήσεις, κριτικές και επιθέσεις. Το ίδιο συνέβαινε πάντα. Η όποια τακτική του Κόμματος στο ζήτημα των συμμαχιών γινόταν ένας (ίσως ο πιο) βασικός μοχλός για να χτυπηθεί το ΚΚΕ.

Σ' αυτό το μήκος κύματος κινείται και το άρθρο του Τ. Τρίκκα (του ΣΥΝ) στην "Αυγή της Κυριακής". Ο συντάκτης του, εκτός από το "ενδιαφέρον" του για το ΚΚΕ (κατηγορεί το Κόμμα μας ακόμη και για απομάκρυνση από το λενινισμό!), εκφράζει και την έντονη διαμαρτυρία του και την καταγγελία ότι το ΚΚΕ, με την πολιτική του, ενισχύει το ΠΑΣΟΚ και το δικομματισμό!!

Κατ' αρχήν, να σημειώσουμε ότι ο Τ. Τ. φορτώνει στο ΚΚΕ ένα από τα βασικά κουσούρια του ΣΥΝ. Το γεγονός, δηλαδή, ότι ο ΣΥΝ με την παρουσία και με την πολιτική του συμβάλλει από "αριστερά" στον παραπέρα εγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων στο κυβερνητικό κόμμα. Πρώτο, γιατί συζητάει και προτείνει στο ΠΑΣΟΚ κυβερνητική συνεργασία. Δεύτερο, γιατί συνεργάζεται με αγαστό τρόπο με το ΠΑΣΟΚ (νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές). Τρίτο, γιατί ο ΣΥΝ τις βασικές επιλογές της πλουτοκρατίας (ΟΝΕ κ.ά.), τις θεωρεί "εθνικό στόχο" και βάζει πλάτη στο προχώρημά τους. Τέταρτο, γιατί σιγοντάρει τις αντιδραστικές θεωρίες και πρακτικές της "κοινωνικής συνοχής", του "κοινωνικού διαλόγου", της "κοινωνικής συναίνεσης" κ.ά., ενώ στηλιτεύει την ταξική πάλη ως ξεπερασμένη και παλαιολιθική... Δεν υπάρχει αγώνας των εργαζομένων, που η ηγεσία του ΣΥΝ να μη τον είδε (στην καλύτερη περίπτωση) επιφυλακτικά, όταν δεν τον καταδίκασε, όπως τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Η δράση του ΣΥΝ παρεμποδίζει την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Ας δούμε, όμως, μια σειρά θέματα που επιπλέον θέτει ο Τ. Τ.

1. Ο Τ. Τ. ανακαλύπτει ότι "οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές ανέδειξαν ένα μεγάλο "κενό" στη στρατηγική και στην τακτική του ΚΚΕ"...

Είναι επόμενο να κάνουν τέτοιες διαπιστώσεις οι του ΣΥΝ. Γιατί ο ΣΥΝ, την πολιτική που δε στοχεύει στην κυβερνητική συμμετοχή, τη θεωρεί, το λιγότερο, "στον βρόντο". Ομως, διαστρεβλώνει την πολιτική του ΚΚΕ, όταν την εμφανίζει να έχει στρατηγικό κενό. Αλλά ο Τ. Τ., όπως και το κόμμα του, μόνο ως κενό θα μπορούσαν να δουν το στόχο της δημιουργίας του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου και τα μέσα που συμβάλλουν στη δημιουργία του.

Ο Τ. Τ. σημειώνει ότι το ΚΚΕ συμμαχεί με τον ...εαυτό του. Υπογραμμίζοντας, "τι είδους μέτωπο θα γίνει, τη στιγμή που το ΚΚΕ αρνείται τις πολιτικές συμμαχίες;".

Την άρνηση του ΚΚΕ να συμμαχήσει με κάποιο απ' τα κόμματα της ΟΝΕ και της ΕΕ, ο Τ. Τ. την εκλαμβάνει γενικά ως απόρριψη των πολιτικών συμμαχιών! Θα υπενθυμίσουμε στον Τ. Τ. ότι οι πολιτικές συμμαχίες προκόβουν, όταν στηρίζονται γερά σε κοινωνική βάση. Το κοινωνικό επίπεδο των συμμαχιών είναι υποχρεωτικό για όποιους δεν παλεύουν να βάψουν κόκκινα αυγά με...

Δε συμβαίνει, όμως, το ίδιο και με τις πολιτικές συμμαχίες. Αυτές μπορεί να προκύψουν, μπορεί και όχι. Η πραγματοποίησή τους δεν είναι κάτι το, σώνει και καλά, υποχρεωτικό, εξαρτάται πρώτα και κύρια από το ποιές πολιτικές δυνάμεις υπάρχουν και τι αυτές εξυπηρετούν, τι ακριβώς πρεσβεύουν. Βεβαίως, η άνοδος της ταξικής πάλης θα φέρει ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό. Και, κατά πάσα πιθανότητα, θα βγάλει και πολιτικές δυνάμεις μιας αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής κατεύθυνσης. Ομως, το Μέτωπο, ανεξάρτητα απ' το αν θα έχει ένα ή περισσότερα κόμματα, θα είναι κατ' εξοχήν πολιτικής βαρύτητας. Δε θα είναι μαζικό κίνημα.

2. Στο άρθρο του, ο Τ. Τ. μιλάει για τις "ευρύτερες διεργασίες στην Ευρώπη και γενικότερα στο διεθνή χώρο", που, προφανώς, πρέπει να συνετίσουν το ΚΚΕ.

Αν η αναρρίχηση του αντικομμουνιστή Ντ' Αλέμα στην πρωθυπουργία της Ιταλίας και οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις σε Γαλλία - Γερμανία αποτελούν νέα ιστορικά μεγέθη προς μίμηση, τότε ο Ανιέλι βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Το ίδιο και οι ιδιοκτήτες της "Φολκσβάγκεν" κ.ά. μεγαθηρίων, που στηρίζουν τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις τους. Ομως, ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Και τρίβουν τα χέρια τους, τόσο περισσότερο, όσο αυξάνονται οι "αριστερές" φωνές που ...παλεύουν για ΟΝΕ με κοινωνικό πρόσωπο!

"Τη στιγμή που ο "μονόδρομος" της κυβέρνησης Σημίτη για την ένταξη στην ΟΝΕ βάλλεται από τόσες πλευρές, το ΚΚΕ, αντί να επωφεληθεί από τις "ρωγμές" στο αντίπαλο στρατόπεδο και να συμπαραταχτεί με όσους αντιτίθενται, παρέχει άλλοθι στον Κ. Σημίτη", αγανακτεί ο Τ. Τ.

Από πόσες πλευρές, άραγε, βάλλεται ο "μονόδρομος" της ΟΝΕ;

Στην πραγματικότητα αυτός, ο "μονόδρομος" βάλλεται μόνο από το ΚΚΕ. Τα άλλα κόμματα δε βάλλουν κατά της ΟΝΕ. Βάλλουν κατά της πολιτικής, που δε μοιράζει και κάποια ψίχουλα, ώστε να αποφευχθούν οι "κοινωνικές εκρήξεις", όπως αποκαλεί - και ο ΣΥΝ - τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Αλλά αυτό δε λέγεται βολή κατά της ΟΝΕ. Λέγεται ΟΝΕ με καλύτερο περιτύλιγμα κοροϊδίας των εργαζομένων.

Χτύπημα της ΟΝΕ σημαίνει καταδίκη και αγώνας κατά των νέων εργασιακών σχέσεων. Σημαίνει να θέτεις στην ημερήσια διάταξη το θέμα των κερδών της πλουτοκρατίας. Σημαίνει αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις. Χτύπημα της ΟΝΕ σημαίνει να κάνεις ό,τι μπορείς και ό,τι πρέπει, για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Αντίθετα, δεν αποτελεί χτύπημα στην ΟΝΕ η αποδοχή - ως ιερού και όσιου - της καπιταλιστικής ενοποίησης, η καθιέρωση του 35ωρου μέσα στο πέλαγος των μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων, τα φληναφήματα περί φορολογικής μεταρρύθμισης, που καλύπτουν το μέγα θέμα της νόμιμης φοροαπαλλαγής, της δυνατότητας του κεφαλαίου να "μεταναστεύει" σε άλλες χώρες και να φοροδιαφεύγει με πολλούς τρόπους. Δεν αποτελεί χτύπημα της ΟΝΕ η σιωπή (κάλυψη) του ΣΥΝ για το καθεστώς τρομοκρατίας, απολύσεων και προσβολής των εργαζομένων στα κάτεργα της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας".

Οσο για τις "προοδευτικές" κυβερνήσεις της "κεντροαριστεράς", ας αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα, που δείχνει το βαθμό της ..."προοδευτικής" πολιτικής τους: Τη μεταχείριση των 100άδων χιλιάδων μαθητών (στη Γαλλία) από το στιβαρό χέρι του κράτους...

Ο Τ. Τ. ισχυρίζεται ότι το ΚΚΕ είναι της λογικής "ή όλα ή τίποτα".

Εδώ βρίσκεται η διαφορά μας με τον ΣΥΝ; Κάποιο λάθος κάνει ο Τ. Τ. Η διαφορά μας βρίσκεται στο ότι το ΚΚΕ παλεύει για τη λαϊκή ενότητα και συνειδητοποίηση, με κατεύθυνση ριζικές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, ενώ ο ΣΥΝ δεν παλεύει ούτε με τον παλιότερο σοσιαλδημοκρατικό τρόπο.

Τα περί "όλα ή τίποτα" αποτελούν φθηνό ελιγμό του ΣΥΝ. Το ΚΚΕ υποστηρίζει - και η ζωή το απέδειξε διεθνώς - ότι μόνο ένα γερό λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο, που παλεύει για βαθιές φιλολαϊκές εξελίξεις, μπορεί και να κατακτά, ώστε να βελτιώνεται η ζωή των εργαζομένων. Αλλά το ΚΚΕ δε μένει σ' αυτό. Γιατί οι κατακτήσεις σήμερα υπάρχουν και αύριο χάνονται, αν η πάλη δε στοχεύει στα βάθρα της μονοπωλιακής κυριαρχίας.

3. Η πολιτική του ΚΚΕ θεωρείται από τον ΣΥΝ ξεπερασμένη. Ας μας απαντήσουν: Ποιο είναι ξεπερασμένο; Ο ιμπεριαλισμός; Η ταξική πάλη; Η διαπίστωση ότι η ΕΕ είναι των μονοπωλίων;

Αφού είναι έτσι, όπως λένε, προς τι οι προτάσεις συνεργασίας; Πώς προτείνουν συνεργασία σε ένα κόμμα (στο ΚΚΕ), με το οποίο διαφωνούν σε θέματα ογκόλιθους; Με το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ μπορεί να συζητάει θέματα συνεργασίας, γιατί ταυτίζονται ως προς τη γενική κατεύθυνση της πολιτικής. Με το ΚΚΕ, όμως;

Τελικά, οι διάφορες προτάσεις συνεργασίας έχουν γίνει ένα μέσο προπαγάνδας και δημαγωγίας. "Εγώ πρότεινα, εσύ αρνήθηκες"! Πιέζουν, έτσι ώστε να πετύχουν την ένταξη των κομμουνιστών σε κεντροαριστερά σχήματα, που θα αναπαράγουν το ξεπερασμένο σχήμα "Δεξιά - προοδευτικές δυνάμεις". Που θα αναπαράγουν, δηλαδή, το δικομματισμό στη νέα διπολική εκδοχή του, "ΝΔ - κεντροαριστερά"!.. Για να μην υπάρχει πραγματική αντιπολίτευση...

Από αυτό το τελευταίο ενοχλούνται πολλοί. Γι' αυτό και η επίθεση κατά της πολιτικής του ΚΚΕ, που είναι σεχταριστική (!), περιχαράκωσης (!), που απομονώνει (!) το ΚΚΕ! Από αυτό και το τόσο "ενδιαφέρον" τους να ...προκόψει το ΚΚΕ!

Μάκης ΜΑΪΛΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ