Τα χνάρια όλων αυτών που θυσιάστηκαν για έναν πιο δίκαιο και πιο ελεύθερο κόσμο, τα βήματα όλων όσοι αγωνίστηκαν για τη δημοκρατία και την ισότητα, τα οράματα όλων των ηρώων που πάλεψαν για "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία - Εθνική Ανεξαρτησία",ακολούθησαν χθες χιλιάδες νέοι και εργαζόμενοι της πρωτεύουσας. Η μεγάλη, σε πλήθος και πάθος, αντιιμπεριαλιστική πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία απέδειξε χθες πως 25 χρόνια μετά, τα οράματα και οι στόχοι εκείνης της εξέγερσης παραμένουν σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε.

Γιατί η χθεσινή πορεία δεν ήταν μόνο μια πορεία μνήμης και τιμής. Ηταν κυρίως ένα ξέσπασμα των χιλιάδων πολιτών κατά της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Ηταν ένα "τελεσίγραφο" των χιλιάδων μαθητών, σπουδαστών, φοιτητών και εκπαιδευτικών προς τον υπουργό Παιδείας Γερ. Αρσένη, τον οποίο προειδοποίησαν πως "Αρσένη ήρθε η ώρα σου και σένα, σε λίγο θα γίνει το '91".Ηταν ένα "κατηγορώ" για την ευρω - υποταγή της χώρας, για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται στις μέρες μας τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η προειδοποίηση όλων - και ιδιαίτερα των δυναμικών μπλοκ των συνδικάτων - ήταν σαφής: "Αυτή η πολιτική η "εκσυγχρονιστική", με λαϊκούς αγώνες θα ανατραπεί".

Με στόχο αυτήν την ανατροπή έδωσαν χθες όλοι το "παρών" στη μεγάλη, πορεία. Ηταν εκεί οι αντιστασιακοί, οι περήφανοι ασπρομάλληδες που συνεχίζουν με το κουράγιο και τη δύναμη των "νιάτων" τους. Ηταν εκεί οι γυναίκες της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), οι γυναίκες που βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους τις συνέπειες της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής. Ηταν εκεί οι φοιτητές και οι σπουδαστές, οι οποίοι με τα συγκλονιστικά μπλοκ τους φώναξαν και απαίτησαν δημόσια και δωρεάν παιδεία, που ζήτησαν λεφτά για την παιδεία, γιατί "την κρίση πρέπει να πληρώσει η ολιγαρχία". Ηταν εκεί οι νέοι των αντιρατσιστικών οργανώσεων που διαμαρτυρήθηκαν για την ξενοφοβία και το ρατσισμό. Εκεί ήταν και - σχεδόν - όλα τα πολιτικά κόμματα, αλλά και η νεολαία ΠΑΣΟΚ, που προφανώς στα πλαίσια της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης", φώναξε: "Τρεις δεκαετίες αγώνες και θυσία, πουλήσατε οράματα για... τρία υπουργεία"! Φυσικά εκεί ήταν και τα μπλοκ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που για μια ακόμα χρονιά, καταλάμβαναν κάτι παραπάνω από το μισό μέγεθος της πορείας.

Ωρα 4.30 μ.μ. Οι φοιτητές, μέλη της ΕΦΕΕ και φοιτητικών συλλόγων, που κρατούσαν τη ματωμένη σημαία, έφτασαν στη Σταδίου, στο ύψος της Χρήστου Λαδά. Εκεί όπου, στις 21 Ιούλη 1965, δολοφονήθηκε ο Σωτήρης Πέτρουλας.Για να τιμήσουν τη μνήμη του, εκπρόσωποι των φοιτητών εναπόθεσαν στο σημείο της δολοφονίας λίγα από τα γαρίφαλα, που ήταν πάνω στη σημαία. Εγινε ενός λεπτού σιγή, ο κόσμος χειροκρότησε και η πορεία ξεκίνησε.

"Οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν στο μουσείο, εμπρός για της γενιάς μας το Πολυτεχνείο", ήταν το πρώτο σύνθημα που φώναξαν. Αλλοι τραγουδούσαν το τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη, "Πότε θα κάνει ξαστεριά".

Η δεύτερη στάση της "κεφαλής" της πορείας, έγινε στην πλατεία Συντάγματος, έξω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Στο σημείο αυτό, το 1980, δολοφονήθηκαν ο Ιάκωβος Κουμής και η Ματίνα Κανελλοπούλου.Οι εκπρόσωποι των φοιτητών, που ήταν επικεφαλής της πορείας, έκαναν ενός λεπτού σιγή και φώναξαν δύο φορές: "Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε". Και στη συνέχεια:"Το Πολυτεχνείο δεν ήταν γιορτή, ήταν εξέγερση και πάλη λαϊκή" και "Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Το άσυλο ανήκει στο λαό". Εξω από τη Βουλή φώναξαν: "Ο νόμος του Αρσένη για την παιδεία, θα πέσει από της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία" και "Λιτότητα, ανεργία, αυταρχισμός. Αυτός είναι ο καπιταλισμός".

Ωρα 5.40 μ.μ. Η "κεφαλή" της πορείας έφτασε στην Αμερικανική Πρεσβεία, που ήταν "οχυρωμένη" από άνδρες της Ασφάλειας. "Φονιάδες των λαών, Αμερικάνοι", φώναξαν με όλη τους τη δύναμη οι πρώτοι από τους διαδηλωτές που έφτασαν εκεί και στη συνέχεια τραγούδησαν τον Εθνικό Υμνο.

Δυναμικό "παρών" έδωσαν για μια ακόμη χρονιά οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Με οργανωμένα μπλοκ και συνθήματα με ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο σφράγισαν και τη φετινή πορεία, σε αντίθεση με τις άλλες αυτοαποκαλούμενες "προοδευτικές" δυνάμεις που προτιμούν να "τιμούν" το Πολυτεχνείο διά της απουσίας τους. Εξάλλου, το ηρωικό κόμμα της ελληνικής εργατικής τάξης έχει ακόμη ένα λόγο να γιορτάζει τον φετινό Νοέμβρη, αφού κλείνουν 80 χρόνια από την ίδρυσή του, ενώ η ΚΝΕ κλείνει φέτος 30 χρόνια δράσης.

Από νωρίς η Πατησίων, μπροστά από το "Μινιόν", γέμιζε με φοιτητές, νέους εργαζόμενους, μαθητές με κόκκινες σημαίες και πανό και η ατμόσφαιρα άρχισε να ζεσταίνεται με συνθήματα όπως "Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός" και "Ενας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός".

Πιο πίσω άρχισαν να παρατάσσονται τα πανό του ΚΚΕ. Συνοικίες της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας, πλήθος αχτίδες και κομματικές οργανώσεις. "Το Πολυτεχνείο μάς καλεί σε αντεπίθεση με ισχυρό ΚΚΕ και Μέτωπο λαϊκό" έγραφε ένα πανό, ενώ ένα άλλο ξεκαθάριζε πως "Το Πολυτεχνείο ζει, ο αγώνας συνεχίζεται". Ακόμη ένα υπενθύμιζε ότι η Ελλάδα βρίσκεται και σήμερα κάτω από τη δικτατορία των μονοπωλίων γράφοντας "Οχι στο ΝΑΤΟ και στη δικτατορία του Μάαστριχτ". Η μαζικότητα και η ανυποχώρητη στάση των κομμουνιστών από τις παρακαταθήκες του Νοέμβρη του '73 ήταν επόμενο να ενοχλήσουν τους ελάχιστους που προσπαθούν κάθε χρόνο να αυτοεπιβεβαιωθούν μέσω της πρόκλησης. Ετσι, λίγο πριν ξεκινήσει η πορεία, έριξαν πέτρες στα μπλοκ του Κόμματος και της ΚΝΕ, αλλά το μόνο που κατάφεραν ήταν να ανεβάσουν ακόμη περισσότερο την ένταση των συνθημάτων...

Με το ξεκίνημα της πορείας ξεδιπλώθηκε και η συγκλονιστική έκταση του κόκκινου "ποταμιού" προς την αμερικάνικη πρεσβεία, ενώ το κέντρο δονήθηκε με το σύνθημα "Εμπρός λαέ με το ΚΚΕ, μέτωπο αντίστασης ενάντια στην ΟΝΕ". Ενώ η ΚΝΕ συμπλήρωνε: "Εξω οι βάσεις και οι Αμερικανοί".