Τετάρτη 18 Νοέμβρη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Το "χτύπα και φύγε" δεν είναι αγώνας...

Το στήσιμο το είδαμε αρκετοί. Η ομάδα που ήξερε τι πρέπει να κάνει ξεκίνησε από το "Ατενέ", κατέβηκε τη Σταδίου την ώρα που η πορεία ακόμα δεν είχε ξεκινήσει, δημιούργησε αρκετές προκλήσεις για να ζεσταίνονται τα αίματα και κατέληξε στο τέλος της πορείας, όπου ήδη συγκεντρώνονταν οι ανυποψίαστοι της υπόθεσης. Πέταξε τις πρώτες πέτρες και την κροτίδα που έριξαν κάτω τον Κνίτη και την Κνίτισσα, έτσι που να μην υπάρχει περίπτωση να μη θυμηθούν, όσοι βρίσκονταν στην περιφρούρηση της πορείας, τον πυρπολημένο από την ομάδα Βλασόπουλου... Κυριακίδη.

***

Τα υπόλοιπα ήταν, απλά, αποτέλεσμα. Οταν τα πλάνα για τα κανάλια είχαν εξασφαλιστεί, όταν οι δυνάμεις καταστολής του λαϊκού κινήματος μπόρεσαν τότε πια - από ξυλοδάρτες των πορειών για την παιδεία - να εμφανιστούν στα μάτια της μικρομεσαίας κοινής γνώμης ως δυνάμεις προστασίας της, τότε η ομάδα του "Ατενέ" εξαφανίστηκε στα γύρω στενά, εφαρμόζοντας το γνωστό πια "χτύπα και φύγε"... Εμειναν καθηλωμένα στο οδόστρωμα ένα τσούρμο παιδιά περικυκλωμένα επί δύο ώρες από πάνοπλους ΜΑΤατζήδες.

***

Παιδιά αναγνωρίσιμα, της διπλανής πόρτας, που όσο έπαιζαν το "κλέφτες κι αστυνόμοι" ένιωθαν πως ανδρώνονται. Χωρίς να ξέρουν πως ο εχθρός δε βρισκόταν στην περιφρούρηση της πορείας που πήγαινε στην αμερικάνικη πρεσβεία, μα ακριβώς δίπλα τους. Αυτός που ξέρει πως κάποτε πρέπει αυτή - η μοναδική στην Ευρώπη - πορεία να σταματήσει να φτάνει στην πρεσβεία... Παιδιά που μόλις άρχισαν να περνούν την πόρτα της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθήνας έβαζαν τα κλάματα, όπως θα έκανε κάθε παιδί που συνειδητοποιεί - με τόση βία - πως αυτό πια δεν είναι παιγνίδι.

***

Φτηνή παράσταση. Μα εξαιρετικά επικίνδυνη για το αύριο... Οσοι καταφύγουν και πάλι στις γνωστές αντιΚΚΕδικες θεωρίες που προβάλλουν ένα πλαστό πεδίο σύγκρουσης ας το ξανασκεφτούν. Η σιδερένια φτέρνα της Νέας Τάξης δεν ορθώνεται για να τσακίσει μόνο τους κομμουνιστές... Από την πλευρά μας θα συνεχίσουμε να φροντίζουμε καθημερινά ώστε η εργατική τάξη και τα παιδιά της να αποκτούν συνείδηση της ταξικής πραγματικότητας, θα συνεχίσουμε να περιφρουρούμε κάθε στιγμή του αγώνα και προπαντός θα συνεχίσουμε να οργανώνουμε κάθε φορά και καλύτερα τις επόμενες μάχες, έτσι ώστε σ' αυτές, μέσα απ' αυτές, να κερδίζονται όσοι αγωνιστές. Κανένα δε χαρίζουμε!

Θ. Λ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ