Με ενός λεπτού σιγή και με τους στίχους "Επέσατε θύματα αδέρφια εσείς" να αντηχούν στο κέντρο της Αθήνας, τίμησαν τους νεκρούς της εξέγερσης του Νοέμβρη οι χιλιάδες λαού και νεολαίας, που βρέθηκαν χτες το μεσημέρι στο μαρτυρικό χώρο του Πολυτεχνείου. Η εκδήλωση τιμής και μνήμης ξεκίνησε μέσα σε φορτισμένο κλίμα μετά τις 3 μ.μ. και ενώ είχαν κλείσει οι πύλες του ΕΜΠ. Στην ομιλία του, ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Θεμ. Ξανθόπουλος τόνισε ότι, 25 χρόνια μετά την εξέγερση, "η καινούρια γενιά σφραγίζει με τη δυναμική της παρουσία και τη σημερινή θλιβερή πραγματικότητα, αγωνίζεται ενάντια στην άλωση των ιδανικών, για το δικαίωμα στην εργασία, για την αξιοπρέπεια". "Σήμερα, τόνισε, στο λυκόφως του 20ού αιώνα, οι ανθρώπινες κοινωνίες, από τις ευρύτερες εθνικές δομές τους μέχρι και τα πανεπιστήμια, κύτταρα παραγωγής και μετάδοσης της γνώσης στην επιστήμη, στον πολιτισμό και την πολιτική, διέρχονται μια πρωτόγνωρη, ως προς το εύρος και τα μέσα επιβολής, διαβρωτική κρίση". Και κατέληξε, λέγοντας ότι, με δεδομένες τις σημερινές συνθήκες, η αμφισβήτηση γίνεται ανάγκη επιβίωσης και "ο χώρος του Πολυτεχνείου εκφράζει, κατ' εξοχήν, αυτήν ακριβώς την έννοια της αμφισβήτησης, του Ασύλου όλων των ιδεών".

Στη συνέχεια, το λόγο πήρε ο Μιχ. Βαρδάνης πρόεδρος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων - Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 - 1974,ο οποίος τόνισε: "Είμαστε εδώ, για να υπερασπίσουμε το χαρακτήρα, τη μορφή και την αισθητική του 3ήμερου εορτασμού, όπως προσδιορίστηκαν από τα οράματα και τα αιματόβρεχτα συνθήματα του Νοέμβρη 1973 και στέλνουμε μήνυμα σ' όλους εκείνους, που εδώ και χρόνια καταβάλλουν απεγνωσμένες προσπάθειες αμαύρωσης και εντέλει ακύρωσης της ιστορικής μνήμης πως οι νέοι και ο λαός θα σταθούν εμπόδιο στα σχέδιά τους". "Σήμερα, τόνισε, που το αποκρουστικό πρόσωπο του φασισμού και του ρατσισμού, αναθαρρημένο από τις συνθήκες της αυξανόμενης κοινωνικής εξαθλίωσης, ξαναδείχνει απειλητικά τα δόντια του, που η παιδεία προσανατολίζεται μονοσήμαντα στις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης της αγοράς, που η περιθωριοποίηση από την ανεργία και το συνεχώς μειούμενο εισόδημα είναι μια καθημερινή ορατή πραγματικότητα, σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, ο εορτασμός του Πολυτεχνείου δεν είναι απλά ένα ξόδι στους νεκρούς του και μια στιγμιαία έκρηξη μνήμης για τις γενιές που το έζησαν. Είναι η διαρκής αναφορά ενός λαού και της νεολαίας του σαν πηγή έμπνευσης αγώνων για μια καλύτερη Ελλάδα".

Η εκδήλωση έκλεισε με την τήρηση σιγής για τους αγωνιστές του Νοέμβρη. Μετά το τέλος της, η αιματοβαμμένη σημαία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου άφηνε το χώρο για να μπει στην κεφαλή της πορείας.